چاه عدم

رهایی نمی یابد

انسان چرا ؛

با نوای داوودی

عطرِ زبورِ پاک ؟...



ما

دربیغوله ی کلمات

حفر می کنیم

چون چاهِ عدم

آسمان آبی را



پایگاه نبوت

فراتراز ، سِحرانگیزیِ واژه هاست

آنجا که عشق ،

غوطه می خورد درنهانِ ما

بروب طومار حافظه

ازاقلام بی پناه

تاوارهی زویلِ چاه

پاک ومنرهی ، آنگاه

در روبروی خدا



فهم کن این سمِّ کُشنده را

دمنوش خواب ها

ما ، دربیغوله ی کلمات

حفر می کنیم

چاهِ چاره سوز عدم را

....