غیر محاز

هنگامه‌ی آشوب کجا وقت نماز است
فقدان و فراق تو به دل غیر مجاز است

خورشید نگاهت که زَند خنده به رویم
غم‌ها ز دلم شسته یکی شعبده باز است

آغوش تو ای‌کاش شود توشه‌ی این عشق
این راه پر از درد و کمی مسئله‌ساز است

با فکر پُر از وسوسه‌ی خوردن گندم
حاشا که حقیقت شده گم ، قصه مَجاز است

باز آ و به منت خبری گیر از عاشق
بر قامت ِ شعرم قَدَمت قافیه ساز است

لبخند بزن نغمه بخوان از سر ِ احساس
تکرار در این حرکت خوش روح‌نواز است

فریما محمودی