مهاجران “اردوگاه بندر کاله”کانال مانش فرانسه:با ما همچون حیوان رفتار نکنید

شهر کاله در شمال فرانسه یکی از شلوغ ترین بنادر کانال مانش است، و نزدیک ترین بندری که اروپا را به بریتانیا وصل می کند. هر هفته هزاران کامیون سنگین از این مرز رد می شود.

به گزارش بی بی سی، در حال حاضر حدود سه هزار مهاجر از کشورهای مختلف که بیشتر شان از سودان و اریتره هستند، خود را به اینجا رسانده اند، به امید گذر از این آخرین مرز و شروع یک زندگی جدید در ۳۳ کیلومتر آن طرف تر در بریتانیا. رویایی که بسیار نزدیک می نماید، ولی رسیدن به آن بسیار دشوار است.

مرز فرانسه و بریتانیا قبل از سال ۲۰۰۳ و امضای پیمان توکه در آن سوی آب یعنی در خاک بریتانیا بود. ولی حالا مرز را در این طرف آب و در خاک فرانسه کشیده اند، تا بتوانند راحت تر از مهاجرت غیر قانونی جلوگیری کنند.

همین تغییر مرز، حالا بندر کاله را به دژ محکمی درمقابل مهاجران تبدیل کرده است. شرایط زندگی مهاجران کاله اسفناک است، و با هر چه که به دست شان رسیده چهاردیواریی درست کرده اند تا از سرما در امان بمانند.

به جنگلی رفتم که مهاجران افغان، آنجا ساکن اند. آنها در میان گل و لای چادر زده اند. آنجا حتی نوجوان هایی را دیدم که تک و تنها راهی این سفر شده اند. آنها مرا به چادری بردند که یکی‌ از رفقای مریض شان آنجا بود.

مهاجر مریض گفت: کل جانم درد می‌کند، غذایی نخورده ام، یک سال می‌شه اینجا خوابیده ام. این زندگی‌ است؟ خودکشی‌ حرام است و گرنه من خودکشی‌ می‌کردم.

در آن‌ طرف شهر، به مخروبه ای رفتم که الان پناهگاه عده ای از مهاجران دیگر است. عثمان را دیدم، مهاجری از سودان. عثمان چند نوشته روی دیوار را به من نشان داد که یک مهاجر قبلا اینجا نوشته است: “کاله جهنم مهاجران”. وقتی دیدمش، فکر کردم آره، اینجا جهنم است.

عثمان از کشورش سودان گریخته. او می‌گوید آنجا به دلیل افکار سیاسی اش زندانی و شکنجه شده بود. مرا به محل زندگی خودش می برد و با لحن طنز آلودی گفت: این هتل پنج ستاره من است.

واقعیت زندگی اینجا، کم کم او را فرسوده کرده، خودش حتی فکر می کند که هویت انسانی اش را از او گرفته اند او می‌گوید: زندگی در کاله خیلی شبیه زندگی حیوانات است. از صبح که بیدار میشی به فکر غذا هستی دوباره شب می شه و می خوابی فقط به نیازهای اولیه زندگی فکر می کنی و این که چطور این نیازهای اولیه رو تامین کنی. آره، خیلی شبیه زندگی حیوانات است.

عثمان می‌گوید در سودان یک مهندس موفق بود و بخاطر کارش به کشورهای زیادی مسافرت می کرد.

“هیچوقت خودم را در چنین وضعیتی تصور نکرده بودم. شغل خوبی داشتم، احساس می کنم همه چیزهایم را از دست دادم. الان درونم خالیه. هیچ برنامه ای ندارم.”

ولی مهاجران همین طور دارند خودشان را به کاله می رسانند.

مهاجران افغان

فردای روزی که محل زندگی مهاجران افغان رفته بودم، تصمیم گرفتم دوباره آنجا برگردم که مهاجران افغان در آن زندگی‌ می‌کنند، تا در روشنایی روز وضعیت آنجا را بهتر ببینم.

نزدیک ۲۰۰ مهاجر افغان در آنجا زندگی‌ می کنند، بدون آب، برق، یا امکانات بهداشتی. هیچ خبری از حداقل های زندگی نیست.

برای خیلی از آنها، بریتانیا سرزمین موعود است، سرزمین صلح، امید، و فرصت ها.

روحانی یکی از این مهاجران است او سه سال است که در اروپا سرگردان است و در آرزوی رسیدن به بریتانیا. می گوید اگر جنگ نبود هرگز فکر پا گذاشتن به این راه به سرش نمی زد:” در افغانستان من زندگی‌ دارم فامیلم آنجا است. من باید کار کنم پول به اونا بفرستم. اگر در افغانستان امنیت باشه من در اروپا چه کار دارم. خودت محل زندگی ما را می بینی.”

عمق زندگی فاجعه بار مهاجران کاله را در مرکز این شهر کوچک، بیشتر می شود حس کرد، جایی که هر روز بعد از ظهرها هزاران مهاجر برای گرفتن یک وعده غذای مجانی در میدانی صف می‌کشند. برای خیلی از آنها، این تنها غذایی است که دریک شبانه روز می خورند.

اما این غذا، کمک دولت فرانسه نیست. این سازمان های خیریه هستند که پا پیش گذاشته اند و این اندک غذا را برای مهاجران فراهم می کنند.

دراین میدان فضا همیشه تنش آلود است و گاهی هم کار به دعواهای دسته جمعی می کشد. برای همین هم است که پلیس مسلح همیشه حضور دارد. در ماه های اخیر میزان جرایم در اینجا بالا رفته است.

ژیل دوبوو در کاله پلیس است او می‌گوید: تعداد جرایم متداول بالا رفته، در سه ماه گذشته که دیگه خیلی زیاد شده. خشونت، دزدی، قصد تجاوز جنسی. این جرم ها هست، و دارد زیادتر هم میشود.

وضعیتی در حال انفجار

مسئولان شهرداری و مردم، دیگر بیشتر از این، تحمل این وضعیت را ندارند، و احساس می کنند که آنها در این بحران تنها گذاشته شده اند.

فیلیپ مینیونه معاون شهرداری کاله می‌گوید: وضعیت در حال انفجار است. هر لحظه ممکن است اتفاق بدی بیافتد. راننده های کامیون دیگه به تنگ آمده اند، خود مهاجرها هم به تنگ آمده اند، مامورها هم به تنگ آمده اند. اگر هر چه زودتر تغییری اساسی پیش نیاید، شاهد مشکلات خیلی جدی خواهیم بود.

در این میان گروه های راستگرای افراطی فرانسوی هم از بلاتکلیفی سیاستمداران دست اندرکار استفاده می‌کنند تا برنامه‌های خودشان را پیش ببرند.

راه حل ‘راستگرایان افراطی’

اعضای گروهی موسوم به “سوون کاله” یا “کاله را نجات دهیم”. از معروف ترین آنها است. بنیانگذار آن‌ کوین رش، خودش را در صفحه ی فیسبوک اش سیاستمدار معرفی‌ می‌کند.

به یکی از جلسات شان رفتم که داشتند برای راه اندازی تظاهرات ضد مهاجرت برنامه ریزی می کردند.

کوین رش می گفت: ما از مردم نمایندگی می کنیم. من نه نژادپرستم و نه ضد خارجی. من صرفا یه ملی گرا هستم.

به گفته رش، اتحادیه اروپا باعث این مشکل شد. پیمان شنگن مرزهای اروپا رو نفوذپذیر کرده. همین طور پیمان توکه، که مرز بریتانیا را به کاله کشانده. راه حل بین المللی اش این است که همه این پیمان ها بازنگری شوند.

کوین رش راه حل ساده ای پیشنهاد می‌کند: همه آنهایی را که میشه به کشورشان برگردانید. من فکر می کنم که یک افغان حتی به نفعش است که در کشور خودش زندگی کنه تا اینجا.

در ۱۰ کیلومتری شهر، پارکینگ خصوصی و حفاظت شده ای است، ظرفیت صدها کامیون بزرگ را دارد. این پارکینگ مجهز به دوربین مداربسته، سیم خاردار برقی، مامور، و سگ های آموزش دیده است، تا مهاجران نتوانند خودشان را به کامیون ها برسانند.

گری و کریس، دو راننده بریتانیایی هستند، و ده‌ها سال است که مشغول این کارند. هر دوی آنها معتقدند که وضعیت بدتر شده است. ولی آنها دولت بریتانیا و سیاست رفاهی و سخاوتمندانه آن برای مهاجران را عامل اصلی اشتیاق رسیدن مهاجران به این کشور می‌دانند.

گری: فکر می کنم این به خیلی سال ها پیش برمی گردد، وقتی دولت بریتانیا شروع کرد خانه و کوپن غذا و لباس به مهاجران داد. حالا مهاجران فکر می کنن بریتانیا بهشته و باید به آنجا برسند.

در حالی که رانندگان بریتانیایی کامیونها مصاحبه می‌کردم چند پلیس چند مهاجر را در کامیونها در آورد. آنها راه شان را گرفتند و رفتند، تا بار دیگر شانس شان را با کامیون دیگری امتحان کنند.

هر شب همین داستان است. در همه محل های شهر کاله می توان تلاش های مخفیانه مهاجران را برای رسیدن به بریتانیا با کامیون دید. یا داخل آن می پرند یا زیر آن آویزان می شوند، کاری بسیار خطرناک.

دهها مهاجر تا به حال، به همین خاطر جان خود را از دست داده اند، و صدها نفرشان هم به شدت مجروح شده اند.

بازار گرم قاچاقچیان

بعضی از مهاجران سعی می کنند که خطر پریدن به کامیون را کم کنند، ولی ناخواسته خطرات دیگری را به جان می خرند. برای دیدن آنها، از کاله خارج می شوم و به کمپ “ته ته گم” در شهر دن کرک، در ۳۰ کیلومتری کاله رفتم.

بیشتر مهاجران آنجا، ایرانی هستند. قاچاقچیان برای رد کردن شان از مرز، آنها را سوار کامیون های یخچال دار می کنند. احساس می کنم فضای حاکم بر کمپ طبیعی نیست.

زنها می ترسند با من حرف بزنند. با وجود این، زنی اصرار دارد که می خواهد چیز مهمی به من بگوید.

بسیاری از مهاجران در شبانه روز فقط یکبار غذا می‌خورند غذایی که مجانی به آنها داده می‌شود

اما قبل از این که مصاحبه را شروع کنم، چند مهاجر پیش من می آیند و خواهش می کنند که دیگر فیلم نگیریم. چون قاچاقچیان تهدیدشان کرده اند که با ما صحبت نکنند. ما باید کمپ را ترک کنیم.

من متوجه می شوم که قاچاقچیان همانجا در کمپ زندگی می کنند.

همین که کمپ را ترک می کنم، یکی از آن مهاجران با من تماس می گیرد ولی چون به شدت از قاچاقچیان می ترسد با او بیرون از کمپ قرار می گذارم.

وقتی آمد قرار شد با نام مستعار پیام با او صحبت کنم. از رنج و درد پنهان دیگری گفت، رنجی که مثل گرسنگی و سرمایه کاله و دیگر کمپ های مهاجران آشکار نیست و در خفا و از سوی قاچاقچیان انجام می شود. پیام گفت قاچاقچیان از بعضی از زنان درخواست جنسی می‌کنند و اگر خواست شان برآورده نشود، طرف را تحت انواع فشار قرار می دهند تا به خواست خود برسند.

از میان این مهاجران بعضی هم سرانجام خود را به بریتانیا می‌رسانند ولی هیچ یک از آنها انتظار نداشتند که در این راه، چنین شرایط دشواری را تجربه کنند، یا حتی مرگ را در دو قدمی خودشان ببینند.

عثمان که در سودان زندانی سیاسی بوده می گوید: اگر زمان به عقب برگردد و من دوباره تصمیم بگیرم، بین این که در زندان کشته شوم یا این که در سرمای کاله بمیرم، ترجیح می دادم در کشورم بمیرم و یک قهرمان ملی می شدم. /عصرایران۲۰ بهمن ۱۳۹۳

***

اختلاف دولت فرانسه و شهردار کاله درباره ساخت دیوار مرزی

در حالی که عملیات اجرایی توافقنامه مرزی میان فرانسه و انگلیس در منطقه کاله آغاز شده است، این موضوع به کارزاری میان کاخ الیزه و شهردار کاله تبدیل شده است.

به گزارش پایگاه اینترنتی نشریه ابسرواتور، در حالی که مدتی است عملیات ساخت و ساز دیوار حائل مرزی میان فرانسه و انگلیس در منطقه مرزی آغاز شده است، بسیاری از کارشناسان سیاسی و اجتماعی و سازمان های مدافع حقوق بشر این پرسش را مطرح می کنند که آیا اصولا نیازی به ساخت چنین دیواری هست یا خیر؟
دیوار مرزی میان فرانسه و انگلیس قرار است به ارتفاع چهار متر و طول یک کیلومتر در منطقه کاله ساخته شود.
این دیوار قرار است مانع عبور پناهجویان از خاک فرانسه به انگلیس شود.
شهردار کاله در ابتدا موافق با ساخت دیوار مرزی میان فرانسه و انگلیس بود اما دوم سپتامبر اعلام کرد که با مرز بندی این چنینی کاملا مخالف است.
سیاستمدار راستگرای فرانسوی و شهردار بندر کاله، چندی پیش در اعتراض به توافقنامه مرزی انگلیس و فرانسه تاکید کرد، مهاجرانی که در بندر کاله فرانسه به دنبال پناهندگی در انگلیس هستند باید به کشور خود فرستاده شوند.
این در حالیست که دولت فرانسوا اولاند رئیس جمهوری فرانسه مدتی است کار عمرانی ساخت دیوار مرزی با انگلیس را در منطقه کاله آغاز کرده و بر اتمام آن نیز بارها تاکید کرده است، اما مقامات دولتی انگلیس معتقدند به موجب قانون دوبلین، مهاجرانی که در اردوگاه معروف به ‘جنگل’ در بندر کاله فرانسه زندگی می کنند، در صورت نیاز به حمایت باید درخواست پناهندگی خود را به مقامات فرانسوی تحویل دهند.
وزارت کشور انگلیس نیز چندی پیش طی بیانیه ای اعلام کرد: افرادی که نیازمند حمایت هستند باید طبق قانون دوبلین، در اولین کشور امنی که به آن وارد می شوند، درخواست پناهندگی دهند. اما مهاجران با انتقاد از شرایط زندگی در فرانسه به دنبال ورود به خاک انگلیس هستند.
اردوگاه جنگل در بندر کاله با ۹ هزار مهاجر به یک بحران پناهندگی جدید در فرانسه تبدیل شده است. تقریباً هر شب بسیاری از مهاجرانی که به امید عبور از آخرین مرز و رسیدن به خاک انگلیس در این اردوگاه زندگی می کنند از دست ماموران گذرنامه فرار کرده و برای رفتن به انگلیس خود را در خودروهایی که از این بندر وارد کانال مانش می شوند، پنهان می کنند.
دولت انگلیس در حال حاضر از اینکه مرز مشترک انگلیس و فرانسه را برای جلوگیری از ورود مهاجران غیرقانونی به این کشور در بندر کاله فرانسه قرار داده بسیار خرسند است و آن را نمادی از همکاری عالی خود با دولت فرانسه برای پرداختن به مشکل مهاجرت غیرقانونی به اروپا می داند.
شهر کاله در شمال فرانسه یکی از شلوغ ترین بنادر کانال مانش و نزدیک ترین بندری است که اروپا را به انگلیس متصل می کند.//۱۳ مهر ۱۳۹۵ایرنا

بر بنیاد گزارش ۱۸ نوامبر ۲۰۱۸( ۲۶ آبان ۱۳۹۷)روزنامه «گاردین» (Guardian)، بیش از شصت مهاجر از طریق فرانسه ــ با عبور از کانال مانش(Manche) ــ وارد انگلستان شده‌اند. تعداد مهاجرانی که کاله را به مقصد انگلستان ترک می‌کنند در این اواخر افزایش یافته است.

انجمن «Auberge des migrants» می‌گوید که معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ مهاجر در روز شهر کاله (Calais) را به مقصد انگلستان ترک می‌کنند. این انجمن اضافه می‌کند که تعداد افرادی که در راه رسیدن به انگلستان جان می‌بازند هنوز مشخص نیست.

چندی پیش جسد یک مهاجر که زیر یک موتر کامیون جان باخته بود در ترمینال (Eurotunnel) شهر کوچک فولکستون (Folkestone) انگلستان پیدا شد. در تاریخ ۲ اکتبر نیز بدن بی‌جان یک مهاجر دیگر در راه آب شهر کاله پیدا شده‌بود.

خطرات عبور از «کانال مانش»

هفته گذشته ۱۷ مهاجر ــ از جمله سه مهاجر زیر سن ــ موفق شدند با دزدیدن یک قایق ماهیگیری راهی کانال مانش گردند تا خود را به انگلستان برسانند. اما قایق آن‌ها قبل از رسیدن به مقصد نهایی در نزدیکی شهر «دوور» (Douvres) توسط پولیس شناسایی شد. از آن‌جا که جاده‌ها تحت نظارت پولیس قرار دارند، مهاجران راه دیگری به جز استفاده از مسیر آبی ندارند. اما این مسیر بیش از حد خطرناک است و استفاده از قایق‌های بادی توسط مهاجران این خطر را برای آنان بیشتر می‌سازد.

کانال مانش بطول۵۲ کیلومتری که بندر پادوکاله فرانسه را به شهرک فوکستون انگلستان متصل می‌کند در زیر کف دریا حفر شده‌است

انجمن «Auberge des migrants» اضافه می‌کند که عبور از راه آبی بی نهایت برای مهاجران خطرناک است. کانال مانش هم یکی از پرخطر ترین مسیر‌های رسیدن به انگلستان می‌باشد. مهاجران معمولاً فکر می‌کنند که طی کردن چند کیلومتر ــ فاصله که فرانسه را از انگلستان جدا می‌کند ــ کار آسانی است اما در واقع این طور نیست. سفر از طریق کانال مانش بیش از حد خطرناک است و بسیاری در این راه جان خود را از دست می‌دهند. عمق آب، باد تند، شدید جریان آب، عبور و مرور کشتی‌های باری از جمله خطر‌های هستند که کشتی‌های بادی مهاجران را تهدید می‌کنند.

گرفتارشدن ۶ایرانی درکانال مانش

مقامات دریایی فرانسه ۶ مهاجر ایرانی را که قایق ماهیگیری آن‌ها در کانال مانش (انگلیس) در حال غرق شدن بود نجات دادند. آن‌ها در تلاش بودند با قایق به انگلیس بروند.
بنا بر اعلام مقامات فرانسه( ۱۵ فروردین ۱۳۹۶) این عملیات شبانه بیش از ۲ ساعت به درازا کشید؛ چرا که مه غلیظ، یافتن قایق آن‌ها را با دشواری روبرو کرده بود.
آن‌ها در نزدیکی ساحل کاله نجات یافتند در حالی که دمای بدنشان اندکی کاهش یافته بود. این مهاجران سپس به پلیس مرزی تحویل داده شدند.
سفرهای مخفیانه با قایق در کانال انگلیس به دلیل امواج بلند، سردی آب، مه و عبور و مرور سنگین، بسیار مخاطره‌آمیز است. در حالی که یک اردوگاه پناهجویان در کاله سال گذشته به وسیله مقامات فرانسوی برچیده شد، مهاجران هنوز برای یافتن راهی به منظور سفر به انگلیس به کاله می‌روند.

«مهاجران خسته شده اند»

در شهرهای کاله و گراند سنت (Grande-Synthe)، شرایط زندگی مهاجرانی که می‌خواهند خود را به انگلستان برسانند، هنوز هم دشوار است. بر بنیاد گفته‌های انجمن‌های کمک به مهاجران، نزدیک به ۵۰۰ مهاجر در حال حاظر در شهر کاله و ۴۰۰ تن دیگر در گراند سنت در خیابان‌ها شب و روز شان را می‌گذرانند.

چندی پیش، تخلیه چندین اردوگاه مهاجران در گراند سنت باعث شد که نزدیک به ۴۵۰ مهاجر به مراکز پذیرش پناهجویان فرستاده شوند. اما راه‌حلی برای مشکل مسکن خانواده‌های مهاجر که در این اردوگاه‌ها زندگی می‌کردند هنوز پیدا نشده است.

با فرا رسیدن فصل سرما در فرانسه، انجمن «Auberge des migrants» به مهاجران خیمه، لباس گرم و کیسه خواب توزیع می‌کند. هنگام تخلیه اردوگاه‌های شهر کاله، افسران پولیس آلونک‌های مهاجران را تخریب کردند و دیگر آن‌ها چیزی برای مقابله با سرما ندارند.

انجمن «Utopia 56» هم می‌گوید که فرا رسیدن سرما از یک سو، نبود سرپناه و حضور دائمی پولیس از سوی دیگر باعث شده که مهاجران بیش از پیش صبر و تحمل شان را از دست بدهند و توانایی مبارزه با مشکلات را نداشته باشند. از شش ماه به این سو، پولیس ــ حتی با استفاده از گاز اشک آور ــ سعی می‌کند از تجمع مهاجران و تشکیل اردوگاه‌های موقت آنان در شهر کاله جلوگیری کند.

برنامه مبارزه با سرما

شهردار شهر کاله هم دروازه‌های یک سالن شهرداری را که معمولاً مهاجران هنگام برف و باران به آن‌جا پناه می‌بردند بسته تا دیگر مهاجران نتوانند به آنجا راه یابند. بر بنیاد گفته‌های فیلیپ مینیونه (Philippe Mignonet)، معاون شهردار شهر کاله، دروازه‌های این سالن برای جلوگیری از تجمع مهاجران در داخل شهر مسدود شده است. بنا بر گفته‌های وی تعداد مهاجران از چند هفته به این سو در این محل بیش از پیش افزایش یافته است. وی می‌گوید که تعدادی از ساکنان شهر کاله از تجمع مهاجران به شهرداری شکایت کرده‌اند.

فرانسوا گینوک « François Guennoc » معاون رئیس انجمن «Auberge des migrants» تصمیم شهردار شهر کاله را نادرست خوانده و می‌گوید که نمی‌داند چرا حضور مهاجران در این سالن باعث آزار ساکنان این شهر شده. وی می‌گوید که مهاجران فقط در هنگام برف و باران از این سالن به عنوان سرپناه استفاده می‌کردند.

انتظار می رود این هفته در بیشتر مناطق فرانسه برف ببارد. شهرداری کاله هم باید برنامه خود را برای مقابله با سرما به انجمن‌های حامی مهاجران معرفی کند. این انجمن‌ها امیدوارند که برنامه شهرداری امکان سرپناه یافتن را به مهاجران در تمام طول زمستان بدهد.

در بین مهاجران شهر‌های کاله و گراند سنت افراد مجرد، خانواده، اطفال و زنان هم هستند. این مهاجران نیاز به یک سرپناه برای تمام طول زمستان دارند و نه فقط برای شب‌های که هوا بیش از حد سرد است.

تا زمانی که راه‌حلی اضطراری برای مشکل محل سکونت مهاجران پیدا شود، انجمن «Auberge des migrants» به مهاجران هر صبح چای داغ توزیع می‌کند تا از مشکل سرما زدگی یا هیپودرمی جلوگیری کند./مهاجر.نت

یورونیوز در۳ آبان ۱۳۹۵ می نویسد:زمستان سال ۱۹۹۸میلادی(۱۳۷۷شمسی) بود که مهاجرانی که رویایشان اقامت در بریتانیا بود، به صورت گروهی خود را به شهر کاله در شمال فرانسه رساندند، با این امید که با درخواست پناهندگی آنها موافقت شود.

از اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی و با سیل گسترده پناهجویان عمدتا کوزوویی، ریشه های بحرانی انسانی در کاله جوانه زد؛ بحرانی که علاوه بر فرانسه، بریتانیا را هم تا به امروز گرفتار خود کرده است.

سه سال بعد، یعنی در سال ۲۰۰۲میلادی( ۱۳۸۱شمسی) با فشار دیوید بلانکت، وزیر کشور وقت بریتانیا، همتای فرانسوی او نیکولا سارکوزی دستور تعطیلی اردوگاه پناهجویان «سانگت» را صادر کرد؛ اردوگاهی که زیر نظر صلیب سرخ اداره می شد. در مقابل، لندن وعده کرد تقاضای پناهندگی سه چهارم متقاضیان را بپذیرد.

نیکولا سارکوزی، وزیر کشور وقت فرانسه: «همیشه گفته ام که به محض وضع قانون می توانیم برچیدن سانگَت را در یک دوره زمانی سه تا شش ماهه به سرانجام برسانیم.»

تونل مانش نه تنها یک مرز جغرافیایی بین دو کشور که یک مرز حقوقی هم محسوب می شود؛ اینجاست که محدوده مرزهای شنگن، بریتانیا را از فرانسه جدا می کند.

چند ماه بعد پاریس و لندن طی پیمان «توکه» با هدف کنترل بیشتر بر پناهجویان غیرقانونی، همکاری های مرزی خود را گسترش دادند. به بیان ساده تر، مرزبانان بریتانیا در اینسوی کانال مانش و در خاک فرانسه مستقر شدند.

به ظاهر فرصتی برای بریتانیا برای پیشگیری از حضور افراد «نامناسب» در قلمرواش و در باطن توافقی ناکارآمد؛ به این دلیل ساده که حجم متقاضیان ورود به بریتانیا بسیار بیشتر از حد تصور بود، متقاضیانی که روز به روز بطور تصاعدی بر تعدادشان افزوده می شد.

با برچیده شدن سانگت مهاجران به مناطق غربی تر، نزدیک بندر کوچ کردند؛ عمدتا در اردوگاهی موسوم به «جنگل تی اکسید» که در سال ۲۰۰۹(۱۳۸۸شمسی) به تصمیم دولت فرانسه، تعطیل شد.

با تعطیل شدن این اردوگاه، پناهجویان در اقصی نقاط مختلف کاله پخش شدند تا در فرصت های مناسب شانس خود را برای رفتن بریتانیا آزمایش کنند: از پنهان شدن زیر کامیون های عبوری گرفته تا مخفی شدن در کشتی و قایق های باری.

آلبانیایی ها، افغانستانی ها و پاکستانی ها و در مراحل بعدی مصری ها، سومالیایی ها، اریتره ای ها، اتیوپی ای ها، ایرانی ها و دست آخر سوری ها ساکنان این اردوگاه را تشکیل می دادند.

با رشد تصاعدی تعداد پناهجویان و با افزایش ترددهای غیرقانونی و بالاگرفتن خشونت ها در منطقه بود که با چراغ سبز شهرداری اردوگاه جدیدی موسم به «جنگل» در یک محدود ۱۸ هکتاری شکل گرفت.

دولت فرانسه حتی تا آنجا پیش رفت که با تعببیه چندین سرویس بهداشتی در این محوطه، تامین آب و برق ساکنان را هم برعهده گرفت.

مهاجران و سازمانهای حامی آنها این شهرک را تبدیل به محلی برای زندگی خود کردند و علاوه بر مدرسه و دفتر کمک های حقوقی، کسب و کارهای کوچکی هم در آن به راه انداختند.

با بالاگرفتن خشونت های جهانی، به ویژه هجوم آوارگان سوری اردوگاه جنگل بسرعت توسعه پیدا کرد و از کنترل خارج شد.

دولت فرانسه در ژانویه ۲۰۱۶ میلادی(دی ۱۳۹۴)یک مرکز موقت ثبت نام پناهجویان را در داخل جنگل گشود و چندی بعد محدوده جنگل با مناطق شهری را با هدف کاهش تنش ها پاکسازی کرد.

چند هفته بعد جنوب جنگل هم به طور کامل از حضور پناهجویان تخلیه شد و قلمرو ساکنان آن به حدود ۷ هکتار کاهش پیدا کرد در حالیکه تعداد آنها به طور تصاعدی در حال افزایش بود.

در ۲۰ سپتامبر۲۰۱۶ با هزینه بریتانیا دیواربتونی به ارتفاع ۴ متر در مرزهای شمالی و غربی جنگل کشیده شد تا دسترسی پناهجویان به مسیرهای ترددی به بریتانیا بیش از پیش محدود شود.

برنار کازنو، وزیر کشور فرانسه در ماه سپتامبر از عزم پاریس برای برچیدن کامل جنگل خبر داد. فرانسوآ اولاند، رییس جمهوری فرانسه هم در این باره مصمم نشان داد. او گفت: «کاله در مسئله مهاجرت نه یک گام است و نه یک موفقیت، بلکه یک بن بست است و امکان گذر از اینجا دیگر امکانپذیر نیست و امکانپذیر هم نخواهد بود.»

تعداد پناهجویان در سپتامبر ۲۰۱۶ چیزی بالغ بر ۱۰ هزار نفر تخمین زده شده است . تعداد قابل توجهی از آنها مهاجران زیر هیجده سالی هستند که در برابر اوضاع موجود بشدت آسیب پذیرند. پاریس وعده کرده ساکنان جنگل به اردوگاههای جدید پناهجویان در سراسر فرانسه منتقل شوند./پایان یورونیوز

تعطیلی اردوگاه کانال مانش

مقامات فرانسوی گفته اند که آنان اردوگاه پناهجویان در کانال مانش را جمع آوری کرده و ساکنان آن را به مناطق دیگر منتقل کرده اند. این اردوگاه جنگلی در شمال فرانسه موقعیت داشته است. مقامات همچنان علاوه کرده اند که این پناهجویان با بس ها توسط انجمن شهر گراند سنت در اقامتگاه های این شهر منتقل شده اند. برای انجام این ماموریت صدها پولیس نیز به وظیفه گماشته شده بودند.

بر بنیاد اطلاعات تخمینی، حدود ۴۰۰ پناهجو در نواحی شهر گراند سنت جابجا شده اند.

در این منطقه یک اردوگاه پناهجویان در ماه اپریل سال جاری از سوی شورای شهری ایجاد شده بود که در نتیجه درگیری باشندگان آن به آتش کشیده شد. از آن پس اردوگاه های جنگلی در این منطقه ساخت و ساز گردیدند.

کانال مانش یکی از محلات مرکزی بحران مهاجرت در اروپاست. در این محل انبوهی از پناهجویان همیشه در تلاش رسیدن به بریتانیا با عبور از تونل مانش به گونه پنهانی می باشند.

نزدیک به یک سال قبل، مقامات فرانسوی ارودگاه “جنگل” در کاله را که در شمال فرانسه موقعیت داشت، برچید. پس از آن، هزاران پناهجو به اقامتگاه های دیگر فرانسه تقسیم شدند.