12 مهمترین علائم کمبود ویتامین B2 یا ریبوفلاوین+دوز مصرف مجاز

دانستن اطلاعات مهم درباره ویتامین B2 یا ریبوفلاوین می‌تواند شما را با دلیل ضروری بودن این ماده مغذی و این‌که چرا باید در بدن شما وجود داشته باشد آشنا کند. همه ویتامین‌های B محلول در آب هستند و روزانه مصرف می‌شوند. ویتامین‌های محلول در آب مستقیم وارد جریان خون می‌شوند و هر چیزی که مصرف نشود، از طریق ادرار دفع می‌شود. بدن، ویتامین B2 را در مقادیر زیاد ذخیره نمی‌کند و این ذخیره هم می‌تواند به سرعت تمام شود. به همین دلیل است که برای جلوگیری از کمبود ویتامین B2 یا ریبوفلاوین باید مانند دیگر ویتامین‌های B ، روزانه دریافت شود. چون ریبوفلاوین، مسئول کمک به گوارش غذا و استفاده از مواد مغذی است، برای تمام سلول‌های بدن ضروری است.

ریبوفلاوین با دیگر ویتامین‌های گروه B عمل می‌کند. این ویتامین، به ویژه برای استفاده از ویتامین B6 و فولیک اسید مهم است. ریبوفلاوین با دیگر مواد مغذی و ویتامین‌ها کار می‌کند بنابراین تمام فرآیندهای بدن به درستی انجام می‌شوند. کمبود ریبوفلاوین خیلی رایج نیست زیرا رژیم غذایی استاندارد، مقادیر کافی از آن را فراهم می‌کند و برخی خوراکی‌ها، مقادیر بیشتری از این ویتامین دارند.

مطلب مرتبط: علائم کمبود ویتامین K (کا): ۱۴ مهمترین دلایل و علایم کمبود ویتامین k

علائم کمبود ویتامین B2

با استناد به تحقیق USDA ( وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا)، کمبود ویتامین B2 چیزی نیست که اغلب در کشورهای پیشرفته به وجود بیاید زیرا اکثر غذاهای کربوهیدراتی با آن غنی شده‌اند. افرادی که رژیم غذایی بدون گلوتن یا با گلوتن کم دارند باید روزانه برای جلوگیری از کمبود این ویتامین، از مکمل استفاده کنند.

دوز مجاز ویتامین ب۲ ، ۱.۳ میلی‌گرم در روز برای مردان و ۱.۱ میلی‌گرم در روز برای زنان است. کودکان و نوزادان به مصرف این مقدار ویتامین نیاز ندارند اما بازهم باید روزانه آن را دریافت کنند. زمانی که علائم کمبود ویتامین B2 یا ریبوفلاوین تشخیص داده شد، دوز اضافی باید دریافت شود تا جایگزین ذخیره بدن شود و مشکلات ناشی از کمبود ویتامین B2 را برطرف ‌کند.

علائم زیادی هستند که در نتیجه کمبود ریبوفلاوین اتفاق می‌افتند. کمبود ویتامین B2 یا آریبوفلاوینوز می‌تواند علائم زیاد یا مجموعه‌ای از علائم داشته باشد.

این علائم عبارتند از:

۱-میگرن

۲-مشکلات چشمی

۳- ضعف عملکرد تیروئید

۴- کم‌خونی

۵- خستگی

۶- عصب آسیب دیده

۷- کندی متابولیسم

۸- زخم لب یا دهان

۹- التهاب پوست صورت و اطراف بینی

۱۰- دهان و زبان بزرگ شده

۱۱- گلو درد

۱۲- ورم رباط‌های بدن

۱۳- تغییر خلق و خو، اضطراب یا افسردگی

زنان باردار باید آگاهی بیشتری داشته باشند زیرا ریبوفلاوین بر رشد جنین آن‌ها تاثیر می‌گذارد.

نقص مادرزادی در عروق قلب و تغییر شکل اندام‌ها در نوزادانی که در رحم مادر به کمبود B2 دچار بوده‌اند دیده می‌شود.

چون ریبوفلاوین دائما از بدن دفع می‌شود، در صورت دریافت ناکافی آن، کمبود آن ظاهر می‌شود.

ویتامین B2 زمانی که با دیگر ویتامین‌های محلول در آب کار ‌کند، موثر است.

به همین دلیل است که کمبود در هر ماده مغذی همراه، باعث کمبود ریبوفلاوین می‌شود.

در برخی موارد، حتی زمانی که ویتامین به اندازه کافی دریافت می‌شود، کمبود آن در بدن ایجاد می‌شود زیرا دفع آن از بدن زیاد است یا توسط روده‌ها جذب نمی‌شود.

کمبود این ویتامین در زنانی که داروهای ضد بارداری خوراکی دریافت می‌کنند، در افراد مسن، در افرادی که اختلال خوردن دارند، افراد الکلی، بیماران مبتلا به ایدز، افراد مبتلا به سندروم روده تحریک‌پذیر، بیماران دیابتی و افرادی که بیماری قلبی دارند مشاهده شده است.

در نوزادان، نوردرمانی برای یرقان – در صورت عدم نظارت – می‌تواند جذب ریبوفلاوین را کاهش دهد.

مطلب مرتبط: خواص ویتامین B1 یا تیامین: ۱۶ فایده علمی ویتامین ب ۱ برای سلامتی

احتیاط، دوز، خطر و تداخل

ریبوفلاوین مانند ویتامین‌ها و مواد معدنی دیگر ویژگی‌هایی دارد که باید در نظر بگیرید.

اگرچه ویتامین بی‌خطری است و بدن اضافی آن را دفع می‌کند، اما جزییاتی وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کرد.

دوز صحیح ریبوفلاوین، بیشترین فایده را دارد.

بر اساس USDA، دوز مجاز روزانه ریبوفلاوین برای گروه‌های سنی مختلف به شرح زیر است:

نوزادان

۶-۰ ماهگی: .۰.۳ میلی‌گرم در روز

۱۲-۷ ماهگی : ۰.۴ میلی‌گرم در روز

کودکان

۳-۱ سالگی: ۰.۵ میلی‌گرم در روز

۸-۴ سالگی : ۰.۶ میلی‌گرم در روز

۱۳-۹ سالگی : ۰.۹ میلی‌گرم در روز

بزرگسالان

مردان بالای ۱۴ سال: ۱.۳ میلی‌گرم در روز

زنان بین ۱۴ تا ۱۸ سالگی: ۱.۰ میلی‌گرم در روز

زنان بالای ۱۹ سالگی: ۱.۱ میلی‌گرم در روز

اگر ویتامین B2 کافی دریافت نمی‌کنید و به فکر مصرف مکمل آن هستید، چیزهایی را به خاطر بسپارید.

با این‌که مصرف مکمل‌ ویتامین‌ها‌ و مواد معدنی در زمانی که رژیم غذایی مواد مغذی کافی را تامین نمی‌کند، ایده خوبی است اما غذاهایی که این ویتامین را به طور طبیعی دارند، راحت‌تر توسط بدن استفاده می‌شوند.

فرآیند خوردن یک وعده غذایی، جویدن آن و هضم آن، فرآیندی را در مغز تحریک می‌کند که رسیدن مواد مغذی خاصی را نشان می‌دهد.

در این صورت، بدن، آماده دریافت بیشترین حد مواد مغذی از غذا خواهد بود.

این اتفاق با مصرف مکمل‌ها نمی‌افتد.

بنابراین بهترین راه دریافت ویتامین B2 از طریق مصرف غذاهای مغذی و فرآوری نشده است.

اگر مکمل ریبوفلاوین مصرف می‌کنید مطمئن شوید که کیفیت بالایی دارد و از منابع غذایی واقعی گرفته می‌شود.

تحقیقات انجام شده دریافتند که مصرف ویتامین B2 در یک وعده غذایی یا از یک منبع خوراکی، جذب ویتامین را به شکل قابل توجهی افزایش داد.

ویتامینی که از غذا و منبع خوراکی گرفته می‌شود، ۶۰٪ جذب می‌شود اما میزان جذب ویتامین مصنوعی ۱۵٪ است.

این درمورد همه ویتامین‌ها و مواد معدنی است زیرا آن‌ها به شکلی پیچیده در بدن کار می‌کنند و بدن تشخیص می‌دهد که آن‌ها با هم هستند یا نه

ویتامین B2 برای فعال شدن ویتامین B6 و فولیک اسید لازم است.

معمولا در مکمل‌ها، ویتامین B2 با دیگر ویتامین‌های گروه B از جمله B1 (تیامین)، B3 (نیاسین/ نیاسینامید)، B5 (پنتاتونیک اسید)، B6 و B12 یافت می‌شود.

برخی ویتامین‌ها که جذب و فرآیند متابولیک گروه B را افزایش می‌دهند نیز در این مکمل‌ها هستند.

این مکمل‌ها معمولا به شکل فرمول‌های «محافظت فوق کلیوی» یا « انرژی و متابولیسم» هستند.

ریبوفلاوین ویتامینی است که روزانه دریافت شده و زمانی که مورد نیاز نیست، از بدن دفع می‌شود

به همین دلیل است که اوردوز کردن این ویتامین عملا غیر ممکن است.

نشانه دفع ریبوفلاوین از بدن – زمانی که مقدار اضافی آن در بدن وجود دارد – رنگ زرد ادرار است.

این مسئله کاملا عادی بوده و جای نگرانی نیست.

در واقع، رنگ زرد ادرار نشان می‌دهد که ریبوفلاوین مکمل‌ها، جذب شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

هر چیزی که اضافه است با موفقیت از بدن خارج می‌شود بنابراین اوردوزی وجود ندارد.

موارد احتیاطی درمورد ویتامین B2 وجود دارد که به مصرف برخی داروها مرتبط است.

برخی از آن‌ها می‌توانند روی جذب ریبوفلاوین تاثیر بگذارند.

برخی تداخل‌ها جزیی هستند اما اگر مطمئن نیستید بهتر است قبل از مصرف مکمل B12 با پزشک مشورت کنید، به ویژه اگر از داروهای زیر استفاده می‌کنید:

مطلب مرتبط: ویتامین B2 یا ریبوفلاوین: ۱۳ خاصیت علمی ویتامین ب ۲

داروهای خشک کننده یا آنتی کولینرژیک

این داروها بر معده و روده تاثیر می‌گذارند.

تداخل آن‌ها با ویتامین می‌تواند جذب آن را در بدن افزایش داده و از دفع ویتامینی که مورد نیاز نیست جلوگیری کند.

این می تواند باعث اوردوز ریبوفلاوین شود.

داروهای ضد افسردگی (تری سیکلیک)

این داروها باعث کاهش ریبوفلاوین در بدن می‌شوند.

فنوباربیتال (لومینال)

فنوباربیتال می‌تواند سرعت شکستن ریبوفلاوین را افزایش دهد.

این دارو، سطح ویتامین B2 را کاهش می‌دهد.

پروبنسید

این دارو سرعت جذب ریبوفلاوین در بدن را افزایش داده که باعث اوردوز مشکل‌ساز می‌شود.

ویتامین B2 یکی از ویتامین‌هایی است که پیدا کردن آن سخت نیست.

گاهی وقت‌ها مقداری تغییرات غذایی، تنها چیزی است که برای دریافت این ویتامین نیاز دارید.

دستورات غذایی خوبی هستند که ریبوفلاوین و دیگر موادمغذی که با هم کار می‌کنند را دارند و باعث پر انرژی شدن شما در طول روز می‌شوند.

برخی دستورات غذایی سرشار از ریبوفلاوین عبارتند از:

– تخم مرغ پخته با اسفناج

– تخم مرغ و سالاد ارده

– سوپ میسو با جلبک دریایی خشک

– چیپس هویج با ارده

– خوراک گوشت گاو و کلم بروکلی

– سس فلفل و آووکادو

– سالاد کدو حلوایی و فلفل

– تری‌یاکی قارچ

– نان جوانه گندم

– کاستارد ماست با عسل

اگر مکمل ویتامین B می‌خرید، از با کیفیت بودن آن‌ها اطمینان حاصل کنید.

ترجمه: تحریریه سایت کسب و کار بازده- مژگان گوران

منبع:beingsecrets

۱۲ مهمترین علائم کمبود ویتامین B2 یا ریبوفلاوین+دوز مصرف مجاز