قبل از انقلاب معلولین جایگاهی در ورزش نداشتند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کرمان خبر ، در ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۸۱ طی بازدید دانشجویی از مناطق عملیاتی جنوب، در منطقه ی جنگی اهواز به درجه ارزشمند جانبازی نائل شد.

جانباز شدن، جلوی تحصیل و فعالیتش را نگرفت، بلکه عزمش را برای موفقیت و جهانی شدن جزم تر کرد. سرانجام اراده ی قوی، تلاش های بی شمار، کسب مدال های رنگارنگ، موفقیت های ارزشمند و گام های بلند و استوار توانست این فرد را به یک شخصیت موفقِ جهانی تبدیل کند.

عشرت کردستانی متولد ۱۲ دی ۱۳۶۲ است، این ورزشکار که سابقه کاپیتانی تیم ملی والیبال نشسته بانوان معلول ایران را در کارنامه دارد، به همراه زهرا نعمتی، دیگر ورزشکار کرمانی، پرچمدار کاروان ایران در پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ بود. کردستانی برای حمل پرچم کاروان ایران در مسابقات معلولین که به نام "شهدای منا" نامگذاری شده بود از لباس احرام استفاده کرد.

وی به عنوان بهترین بازیکن ایران در مسابقه ایران و آمریکا در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶ انتخاب شد.

کردستانی بعد از پارالمپیک ریو تصمیم گرفت فعالیت در یک رشته جدید را تجربه کرده و توانمندی‌ خود را محک زند، پس تمام تمرکز خود را بر روی رشته انفرادی دو و میدانی و ماده پرتاب وزنه گذاشت تا پله های ترقی را در رشته ی جدید یکی پس از دیگری طی کند و چنین نیز شد.

تصمیم گرفتیم با این قهرمان نامی و ارزشمند گفت و گویی داشته باشیم که دعوت می کنم تا پایان آن، ما را همراهی کنید:

خودتان را معرفی کنید و بفرمایید در چه رشته ای تحصیل کرده اید؟

عشرت کردستانی هستم، در شهرستان جیرفت متولد شدم، دو فرزند به نام های زهرا و مهدی دارم و مدرک تحصیلی ام کارشناسی ارشد در رشته مدریت ورزشی از دانشگاه شهید باهنر کرمان است.

با سن ۳۵ سال، قطعاً طی دوران دفاع مقدس جانباز نشدید، پس بفرمایید، علت جانبازی شما چی بوده و چند درصد جانباز هستید ؟

در ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۸۸ طی سفر دانشجویی که به منظور بازدید از مناطق عملیاتی جنوب صورت می گرفت، در استان خوزستان روی مین رفتم و از ناحیه پا جانباز شدم و در حال حاضر 50 درصد جانبازی دارم.

چه چیز شما را به سمت و سوی ورزش کشاند ؟

در دوران تحصیل، جزو گروه های ورزشی مدرسه بودم، در مسابقات استانی به ویژه رقابت های تنیس روی میز شرکت می کردم، اما به صورت حرفه ای بعد از جانبازی، از مسابقات جانبازان و معلولین در چابهار کارم را شروع کردم که در آن مسابقات، مقام سوم انفرادی را کسب کردم و بعد از آن، مدت 12 سال به صورت حرفه ای در رشته والیبال نشسته ملی پوش شدم که در این رشته نیز سه نائب قهرمانی آسیا را در کارنامه دارم .سپس در پارالمپیک ریو شرکت کردم، آنجا هم جز ۱۰ نفر برتر ورزشی بودم که در هر 6 تکنیک والیبال فعالیت داشتم و شرکت کردم.

چه شد به سمت پرتاب وزنه و رقابت های انفرادی روی آوردید؟

دبیر هیئت ورزش جانبازان و معلولین استان بودم و با توجه به مشغله ی زیاد کاری و زندگی ام، پس از مسابقات ریو تصمیم گرفتم در یک رده انفرادی فعالیت کنم. از آنجایی که رشته های دو و میدانی و پرتاب وزنه هنوز جایگاه واقعی رو پیدا نکرده و مهجور بود و از سویی از ۷۰ درصد شهرهای استان متقاضی داشتیم و خود معلولین هم نسبت به این رشته علاقه خاصی داشتند، این موضوع را پذیرفتم و وارد این رشته شدم که خدا روشکر اکنون از تمامی شهرستان ها به ویژه سرچشمه، رفسنجان، سیرجان، بافت و جیرفت ما ورزشکاران قدری داریم که حرفی برای گفتن دارند.

اگر توانایی ورزشکار شدن را در خود نمی دیدید، در چه بخشی فعالیت می کردید؟

به دلیل علاقه خاصی که به علم طب سنتی دارم، به این سمت می رفتم،کما اینکه اکنون هم تقریباً تحصیلاتی در این زمینه دارم.

تا کی ورزش حرفه ای را ادامه می دهید؟

ـ من برای ورزش حد و مرزی قائل نیستم و به عقیده ی بنده، توانایی هر فرد بر می گردد به تفکر، باور، قدرت اراده و سرعت عمل وی، خوشبختانه اینقدر از لحاظ روحی و جسمی آماده هستم که در حد توانم می بینم در میادین حضور داشته باشم و سن و سال هم نمی تواند مانع این تلاش شود، پس در این راه محدودیتی برای خودم نمی بینم.

مشوقان شما در این مسیر چه کسانی بوده اند؟

همسرم به عنوان پشتوانه اصلی، همیشه یار و یاورم بوده و حتی لحظه ای مرا تنها نگذاشته، حضور و ایثارشان سبب شد با خیال راحت تمریناتم را دنبال و به موفقیت فکر کنم و این شد که توانستم موفق شوم، البته پدر و مادرم هم نقش خودشان را داشتند و آنها نیز همواره مشوق و دعاگویم بودند.

اگر بخواهید در مورد حضور بانوان در میادین ورزشی به ویژه رقابت های فرامرزی و کسب مدال های رنگارنگ نسبت به قبل از انقلاب مقایسه ای داشته باشید، چه توضیحاتی دارید!؟

در واقع رشد فعالیت‌های اسلامی بانوان و موفقیت‌های چشمگیر آن ها در عرصه بین‌المللی، بعد از پیروزی انقلاب به دست آمده و قبل از انقلاب بانوان تنها در رشته های معدودی، آن هم در بُعد تفریحی و همگانی فعالیت داشته اند، اما بعد از انقلاب در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان، پروانه محمدتقی‌پور تهرانی در رشته تکواندو خوش درخشید و مدال برنز را برای ورزش بانوان به ارمغان آورد که این مقدمه افتخار آفرینی بانوان محجبه ایرانی در عرصه بین‌المللی بود.

این اتفاق آغاز یک راه پرفراز و نشیب در عرصه ورزش قهرمانی بانوان کشورمان بود، دورانی که ورزشکاران قهرمان ایران در رشته‌های مختلف از سد محدودیت‌ها و محرومیت‌ها بین‌المللی عبور کرده و بر سکوی افتخار ایستادند تا امروز حتی بتوانند به موفقیت در اُلمپیک وپارالمپیک فکر کرده و امیدوار به کسب چنین افتخار بزرگی باشند.

در مجموع باید گفت، موفقیت‌های بزرگی که بانوان ایران در عرصه بین‌المللی بدست آوردند، بسیار ارزشمندتر از موفقیت‌های آنها در پیش از انقلاب بود، به طوری که، پس از انقلاب، در رشته‌هایی مانند: تکواندو، تیراندازی، تیروکمان و فوتسال، موفقیت‌های بزرگی را در رقابت های آسیایی و جهانی کسب کردند.

اکنون در آستانه ی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب به کجا رسیده ایم!؟

در بخش ورزش معلولین باید گفت، قبل از انقلاب ما اصلاً چیزی به اسم ورزش جانبازان ومعلولین نداشتیم، بلکه این بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی بود که ورزشکاران جانباز ومعلول، به ویژه، جانبازان عزیز با آن ایمان و روحیه ی بالا و عزم راسخی که داشتند و با تلاش بی وقفه، سنگ بنای ورزش جانبازان و معلولین را، در خیلی از رشته ها مانند: والیبال نشسته، تیراندازی، دو و میدانی، وزنه برداری و... غیره نهادند.

در ورزش بانوان جانباز و معلول نیز به همین شکل بود و استارت تشکیل خیلی از رشته های ورزشی بانوان جانباز و معلول زده شد و زمینه حضور این عزیزان با حفظ حجاب و ارزش هایشان در میادین جهانی فراهم شد و مسلماً این روند رو به پیشرفت تنها به برکت دستاوردهای انقلاب است که برای این گروه فراهم شده و افتخاراتی مانند کسب مدال های بسیار در عرصه های بین المللی، آسیایی و جهانی که بانوان جانباز و معلول به عشق انقلاب، ایران و پرچم مقدس جمهوری اسلامی به دست آورند از شمارش خارج است.

در رقابت های پارالمپیک ریو به عنوان پرچمدار کاروان ایران با لباس احرام حاضر شدید، علت این انتخاب چه بود؟

در مسابقات پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو که پرچمدار کاروان ایران بودم، به یاد شهدای عزیز منا لباس احرام بر تن کردم و در مقابل جایگاه که چشم تمام دنیا آنجا بود، حضور یافتم، بازخورد این عمل آنقدر برای من ارزشمند بود که مقام معظم رهبری فرمودند: کاروان المپیکی شهدای منا، افتخار آفریدید و ملت عزیز را خرسند کردید، آوازه شهیدان مظلوم منا را در جهان پخش کردید. لباس مبارک احرام را به رخ دشمنان شعائر اسلامی کشیدید، صمیمانه قدردانی و تشکر می کنم، امیدواریم در تقید به ضوابط شرعی مانند همیشه با اتکا به نفسی که شایسته شماست ظاهر شوید.

حقیقتاً این جملات حضرت آقا، امید را در دلم زنده کرد و این اندیشه را در من راسخ تر کرد که قدر نعمات و داشته هایمان را بدانیم و ببینیم شهدا چه کردند و ما باید چه باید کنیم، شخصاً مدیون مادارن شهدا و همسرانشان هستم که از عزیزترین هایشان گذشتند تا دشمن وارد این مرز و بوم نشود.

نقش شهدا در ایجاد آرامش و امنیت زندگی امروز چیست؟

ما هر نفسی که می کشیم به یاد شهداست، به برکت نفس های شیمیایی جانبازانیست که هنوز هستند تا به ما یاد آوری کنند، ایثار و جان فشانی را، به یاد اشک های مادران شهدا و دل کندن همسران و دخترانشان، مگر می شود فرزندان من در امنیت و عزت این سرزمین بخندند و قهقهه بزنند و من قدردان این ایثار آن ها نباشم.

هر چه دارم از شهداست و از اعتقاد به این عزیزان، من در زندگی شخصیم، همواره این نکته را با خودم یادآوری می کنم که لحظه لحظه ی عمرم را شکرگزاری کنم، تمام داشته هایم را مدیون شهدای عزیز و خانواده هایشان هستم و تمام سعیم بر این است که با تلاشم بتوانم یاد این عزیزان را زنده کنم.

در جاهایی واقعا به مشکل برخوردم، سطح مسابقات بالا بوده، رتبه بندی ها، حواشی و داوری های ناعادلانه، اما به تنها چیزی که ذره ای شک نداشتم اعتقاداتم بود و تا الان هم که پیروز این میادین بودم، عاملش همین اعتقاداتم بود که من را تا این حد نگه داشت و توانستم در برابر دیگران بمانم و ایستادگی کنم، هر وقت ذره ای نا امید می شدم یادم می آمد به سختی کار شهدای عزیز و همین اعتقاد سبب شد تا بتوانم سربلند باشم و نام ایران را جاودان کنم.

در مورد دیدارتان با مقام معظم رهبری توضیحاتی بفرمایید و از حال و هوای این دیدارها بگویید؟

اخیراً افتخار و سعادتی نصیبم شد تا دیداری با حضرت آقا داشته باشم، واقعاً برایم بسیار شیرین بود، از آنجایی که در دوران تحصیلم (نوجوانی) هم یک دیدار با ایشان داشتم اما این دیدار اخیر بسیار متفاوت بود، وقتی به دیدار ایشان نائل شدم، حس بسیار خوبی داشت و بسیار شاد شدم.

من در این دیدار نیت کردم که مدالم را از طرف پدر و مادرم هدیه کنم به مقام معظم رهبری، وقتی به حضور ایشان شرفیاب شدم، این مدال را تقدیم کردم و ایشان در پاسخ من فرمودند: "سلام مرا به پدر و مادرتان برسانید"، واقعاً گرانبهاترین هدیه ای که تابحال داشتم، همین سلام آقا به پدر و مادرم بود که ابلاغ کردند. ایشان خیلی بر روی حجاب تاکید داشتند مخصوصاً بانوان و در برابر دشمن بصیرت و آگاهی را از همگان خواستار شدند.

به نظر شما، حجاب در زندگی یک بانوی ورزشکار مسلمان چه فوایدی دارد؟

حجاب، بزرگترین هدیه الهی به زنان است که آنان را از هر حاشیه ای دور می کند و آرامش و امنیت را برایشان به ارمغان می آورد و چادر نیز، عزت ابدی برای زن است.

اگر بخواهید جمله ی مرا تکمیل کنید، چه می گویید؟ من یک انقلابی ام، چون...

من یک انقلابی ام، چون، مدیون انقلابیون، شهدای انقلاب، عزت و غیورمردیشان هستم که امنیت، آرامش و استقلال امروز مان در سایه انقلاب اسلامی ایران بدست آمد.

آرزویتان چیست و تا چه اندازه توانسته اید به آرزوها و اهدافتان جامه ی عمل بپوشانید؟

من اگر کاری را شروع کنم، تا پایان هستم و با تمام اراده و اقتدار، تلاش خواهم کرد، تا نام ایران عزیز همیشه در جهان بدرخشد و مایه یاس و ناامیدی دشمنان باشد.

این آرزوی من است که انقلابمان به همه جهان صادر شود، کما اینکه تاکنون نیز همین شده، امیدوارم روزی برسد که تمام جهان از نام ایران اسلامی پر شود، ان شاءالله.

در پایان اگر صحبت دیگری دارید، بفرمایید؟

توفیق همه، به ویژه خدمتگزاران نظام را از خداوند منّان خواستارم و امیدوارم شما هم در این عرصه خطیر اطلاع رسانی موفق باشید.

گفت و گو از کلثوم نجفی کلیانی

باشگاه خبرنگاران

انتهای پیام/