23نفر در فضایی واقعی

به گزارش مشرق، نخستین فیلم مهدی جعفری، بخشی از ناگفته‌های دوران دفاع مقدس را روایت می‌کند؛ حقایقی غرورآفرین از سربازانی کم‌سن و سال، اما قهرمان. مهدی جعفری فیلم‌برداری است که سال‌ها در سینمای ایران فعالیت کرده و در حوزه کاری خود، صاحب اعتبار و تشخص حرفه‌ای است. او نزدیک به یک دهه برای ساخت فیلم «بیست‌وسه نفر» تلاش کرد. ابتدا قرار بود این فیلم‌نامه را در حوزه هنری و در سال ۹۱ کلید بزند؛ اما مسیر تولید این پروژه بارها دچار مشکل شد و درنهایت، او با نخستین فیلم بلندش که پروژه‌ای جنگی بود به «اوج» رسید. فیلم شروع خوبی دارد، فصل‌های درگیری و جنگ خوب ساخته شده و بازیگران نوجوان انتخاب‌های درستی بوده‌اند.

بیشتر بخوانیم:

فیلمی یکرنگ از کارگردانی رنگارنگ + عکس

فیلم/ مواجهه جالب فراستی با عوامل فیلم 23 نفر

تقدیر کارگردان فیلم " ۲۳ نفر" از ابراهیم حاتمی‌کیا

آنچه تماشاگر را با فیلم همراه می‌کند، فضای صمیمی است که بر دنیای نوجوانانه بسیجی‌های کم‌سن و سال فیلم حاکم است. شخصیت‌های فیلم ناگهان اسیر می‌شوند و وارد فضایی تار و مخوف شده، تلاش می‌کنند بر این فضا چیره شوند. ویژگی بارز «بیست‌وسه نفر» این است که شخصیت‌ها و محیط را خوب معرفی می‌کند. این امتیاز باعث همدلی مخاطب با قصه واقعی «بیست‌وسه نفر» است. جعفری که پیش‌تر در «اتوبوس شب» فیلم‌برداری فضای جنگی را تجربه کرده بود، در نخستین فیلمش، توانسته فضایی واقعی و مستندگون خلق کند.

قهرمانان کم‌سن و سال فیلم، در مسیر رسیدن به اردوگاه اسرای ایرانی، مشقت فراوانی را تحمل می‌کنند و فیلم همه این مسیر را نمایش می‌دهد. پایان فیلم، دیدار با صالح، سرنوشت بسیجی‌های نوجوانی را به امروز پیوند می‌زند. اما شاید مشکل فیلم در این باشد که مجبور است همه وقایع را در زمانی فشرده بگوید، شاید مدیوم تلویزیون و سریال ساختن درباره سرنوشت شخصیت‌ها انتخاب درست‌تری بود تا جعفری و تیمش به واقعیت کامل و جامع این حادثه نزدیک شوند. مسأله بعدی جذب مخاطب برای این فیلم است. «بیست‌وسه نفر» بیشتر برای مخاطب نوجوان و جوان جذاب است. این قشر، بیشتر مخاطب تلویزیون هستند و به احتمال فراوان تماشای این فیلم، از تلویزیون برای‌شان شیرین‌تر است. با این همه، امتیاز «بیست‌وسه نفر» بازی‌های خوب، فضای واقع‌گرا و موسیقی مناسب است. توجه به وجوه داستانی، می‌توانست فیلم را برای مخاطب عام دلنشین‌تر کند. جعفری در نخستین تجربه کارگردانی‌اش به سراغ پروژه‌ای دشوار رفته و از آزمون ساخت فیلم جنگی به خوبی بیرون آمده است. فیلم او، در جشنواره‌ای روی پرده رفته که تعداد آثار دفاع مقدسی اندک است و در فیلم‌ها، رد پایی از قهرمان‌های آرمان‌گرا و پیروز نمی‌توان یافت. قهرمان‌های فیلم او، اما از دل ظلمت و بی‌عدالتی، شجاعانه به پیروزی و امید می‌رسند و برای تماشاگر غرور و ایمان خلق می‌کنند.

*صبح نو / مرتضی رحیمی