تمام هزینه‌های یک اقدام پوپولیستی

دولت هم‌زمان با سهمیه‌بندی بنزین اعلام کرد به 20 میلیون خانواده بسته حمایت معیشتی می‌دهد.

پس از اولین مرحله، دولت مدعی شد برای 17 میلیون و 700 هزار خانواده واریز داشته است.

علت عدم واریز برای 2 میلیون و 300 هزار خانواده دیگر احراز نشدن شرایطشان توسط دولت اعلام شد.
بررسی حساب بانکی و دارایی‌های مردم یکی از شروط دولت برای واریز این بسته حمایتی بوده است.

در بسیاری از کشورها برای مبارزه با پول‌شویی، حساب‌های مردم دائماً از طریق دولت بررسی می‌شود.

اما چرا می‌گوییم سرک کشیدن دولت به‌ حساب مردم برای واریز بسته حمایتی عجیب است؟

حسن روحانی در کارزار انتخاباتی سال 92 اعلام کرده بود مخالف بررسی حساب‌های مردم است.

به همین بهانه بسیاری از طرح‌های مهم کارشناسان اقتصادی مثل مالیات پزشکان، مالیات بر عایدی سرمایه، مالیات بر خانه‌های خالی و مالیات وکلا مسکوت مانده است.

در حالی‌ که به دلیل عدم بررسی حساب‌ها توسط حاکمیت سالانه 105 هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی داریم.

از این مبلغ 22000 میلیارد تومان مالیات بر عایدی سرمایه، 7250 میلیارد تومان پزشکان، 9500 میلیارد تومان وکلا، 5000 میلیارد تومان هنرمندان، 4250 میلیارد تومان سپرده‌های بانکی بالای یک میلیارد و 3750 میلیارد تومان افراد با درآمد بالای 25 میلیون سهم دارند که مالیات نمی‌دهند.

این مبلغ بیشتر از کل درآمد نفتی ایران در بهترین شرایط فروش نفت است.
با این درآمد دیگر نفروختن نفت در شرایط تحریم اثری بر زندگی مردم نخواهد داشت.

مبلغی که قرار است دولت به‌ عنوان بسته حمایتی طی یک سال به مردم بدهد 31 هزار میلیارد تومان است.

چرا سرک کشیدن به حساب‌ها برای دادن یارانه مردم کار درستی است اما برای گرفتن حق 100 هزار میلیاردی‌شان غلط؟