شورش در دهلی به خاطر قانون جنجالی/دعوای مذهبی با قمه و سنگ/تصاویر

به گزارش خرداد از عصر ایران، در جریان تظاهرات معترضان هندی علیه قانون بحث‌برانگیز شهروندی در دهلی نو، پایتخت، در روزهای دوشنبه ۲۴ و سه شنبه ۲۵ فوریه (۵ و ۶ اسفند)، ۱۳ نفر از جمله یک پلیس جان خود را از دست دادند و بیش از ۱۵۰ نفر هم مجروح شدند که حال برخی از آنان وخیم اعلام شده است.

به گزارش عصر ایران، این مرگبارترین تظاهرات از زمان تصویب این قانون در سال گذشته به حساب می‌‌آید.

۵ مورد از قربانیان درگیری‌های خونین میان مسلمانان و هندوها در دهلی نو مربوط به نارآرامی دوشنبه بوده و ۸ نفر نیز در روز سه شنبه جان باخته اند.

یورونیوز در گزارش خود نوشت: بیشتر درگیری ها در محلات مسلمان نشین اطراف دهلی نو روی داد و مسلمانان و هندوها با سنگ، قمه و در مواردی با سلاح گرم به یکدیگر و به مأموران پلیس ضد شورش حمله کردند. خبرگزاری فرانسه به نقل از منابع بیمارستانی در پایتخت هند نوشت که بیشتر افرادی که در جریان درگیری به بیمارستان منتقل شده اند، با سلاح گرم زخمی شده اند.

بر طبق لایحه «اصلاح قانون اعطای شهروندی» که سال گذشته به تصویب رسید، تابعیت هندی به اقلیت بودائی، مسیحی، هندو، جینز، پارسی(زرتشتی) و سیک که قبل از سال ۲۰۱۵ از افغانستان، بنگلادش و پاکستان به هند پناه آورده‌اند اعطا می‌شود. معترضان می‌گویند از آن‌جا که این قانون اعطای شهروندی به مسلمانان را در نظر نگرفته است، ناقض قانون اساسی سکولار هند و اقدامی علیه اقلیت ۲۰۰ میلیونی مسلمان این کشور به حساب می‌آید.

ناآرامی‌ها در هند در حالی شدت گرفت که دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا روز دوشنبه برای دیدار و گفتگو با نخست وزیر ملی گرای هند، نارندرا مودی، وارد این کشور شده بود. سفر دو روزه دونالد ترامپ به هند اولین سفر رسمی او به این کشور یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفری بود.

ایوانکا ترامپ و جرد کوشنر، دختر و داماد دونالد ترامپ نیز او را در این سفر همراهی کردند.

همزمان با ورود رئیس‌جمهور آمریکا در چند شهر دیگر هند از جمله در دهلی نو، کلکته و حیدرآباد تظاهراتی در مخالفت با دونالد ترامپ برگزار شد. در دهلی نو، ده‌ها نفر از اعضای حزب کمونیست هند با نوشته‌هایی در دست مخالفت خود را با حضور رئیس جمهور آمریکا در کشورشان نشان دادند.

قانون جدید اعطای شهروندی به مهاجران غیرمسلمان در هند چه می‌گوید؟

قانون جدید اعطای شهروندی به مهاجران غیر مسلمان هندو، سیک، بودایی، آیین جین، پارسی‌ها و مسیحیان که پیش از سال ۲۰۱۵ از کشورهای مسلمان پاکستان، بنگلادش و افغانستان گریخته‌اند، در روزهای پایانی سال 2019 ( آذر98) منجر به تظاهرات خشونت‌آمیز در بخش‌هایی از هند شد.

رام نات کوویند، رئیس جمهوری هند روز پنجشنبه 21 آذر 1398 موافقت خود را با این لایحه اعلام کرد و با امضای وی، این لایحه به قانون تبدیل شد.

این قانون اعتراضات گسترده‌ای را در ایالت شرقی آسام موجب شد زیرا معترضین می گویند که این قانون باعث می شود هزاران مهاجر غیرقانونی به ساکنان قانونی هند بدل شوند.

از سوی دیگر برخی از مسلمانان نیز به این قانون اعتراض کرده‌اند زیرا این قانون به پیروان دین اسلام حق شهروندی اعطا نمی کند، اقدامی که از نگاه منتقدین باعث تضعیف قانون اساسی سکولار هند می شود.

تصویب این لایحه از جمله وعده‌های انتخاباتی نارندرا مودی، نخست وزیر هند بود که در پی تقویب پایگاه ملی‌گرایانه خود در میان جامعه هندو است.

چطور این لایحه حمایت پارلمان را کسب کرد؟‌

نخست وزیر هند وعده داده بود که حزبش از اعطای شهروندی به شهروندان ۶ کشوری که در جوامع با اکثریت مسلمانشین تحت آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، حمایت خواهد کرد. نمایندگان حزب نارندرا مودی نیز در پارلمان از پیشنهاد نخست وزیر حمایت کردند و به این لایحه رای دادند.

منتقدان چه می گویند؟

منتقدان دولت مودی را متهم می کنند که پیش نویس قانون پیشنهادی دولت در جهت تامین منافع هندو‌های افراطی حامی دولت است که هدفشان ایجاد اختلال و تنش در سکونت‌گاههای دائمی متعلق به مسلمانان است.

این قانون چه کسانی را نادیده گرفته است؟

احزاب مخالف می گویند که این قانون تبعیض آمیز است زیرا تنها مسلمانان را حذف کرده است که تقریبا ۱۵ درصد جمعیت هند را تشکیل می دهند. دولت استدلال می کند که کشورهای پاکستان، افغانستان و بنگلادش کشورهایی با اکثریت مسلمان هستند بنابراین مسلمانان نمی توانند مورد تهدید یا آزار و اذیت باشند.

چه کسانی از این قانون صدمه می بینند؟‌

سازمان‌های حقوق بشری می گویند که قانونگذاران حامی مودی این قانون را تصویب کرده‌اند تا تبعید هزاران مسلمانی که در ایالت شمال شرقی آسام زندگی می کنند را توجیه کنند. مسلمانانی که قادر به فراهم کردن اسنادی که نشان دهد آنها شهروند هند‌ هستند، نیستند.

اختلافات بر سر چیست؟

اختلافات بر سر این است که این قانون توضیح نمی دهد چرا اقلیت‌های مهاجری که از بنگلادش، پاکستان وافغانستان می آیند بر آنهایی که از سریلانکا و میانمار می‌آیند و به اقلیت مسلمان این کشورها تعلق دارند، ترجیح داده شده‌اند.