پهپادهای نظامی امروزه در ابعاد کوچک تا بسیار بزرگ طراحی و کاربردهای مختلفی دارند. پهپاد نارنجک پرتاب یکی از جدیدترین آنهاست.
مهندسان ارتش آمریکا مشول کار روی پهپاد نارنجک پرتاب هستند که توانمندی سربازان را به شدت افزایش میدهد. این پهپاد جدید که GLAUS نام دارد، از نارنجک انداز جدید ارتش آمریکا شلیک میشود.
این نارنجک انداز جدید M320 GLM نام داشته و توسط کمپانی آلمانی هلکر اند کوخ (Heckler Koch) ساخته شده است. آهنگ آتش آن ۷ گلوله در دقیقه است که به سرعت عمل کاربر در بارگذاری مجدد آن نیز بستگی دارد. این نارنجک انداز تا ۴۰۰ متر برد داشته و در هر بار شلیک، یک نارنجک پرتاب میکند. M320 انداز را ضمن اینکه میتوان زیر لوله تفنگ نصب کرد، میشود به صورت مستقل و جداگانه همچون یک تفنگ عادی نیز به کار برد.
سربازان با حمل این پهپاد و شلیکش، میتوانند میدان نبرد را دقت و موشکافانه زیر نظر گرفته و بی آنکه خود را به خطر انداخته، دشمن را پیدا کنند. این پهپاد کوچک به شمار کمی سرباز (مثلا دو تا سه نفر)، یک جاسوس اختصاصی میدهد. کوچک بودن آن نیز سبب میشود حمل پهپاد آسان و هنگام پرواز نیز توسط دشمن کشف نشود.
سرعت دهانه M320 GLM هنگام شلیک برابر با ۷۶ متر بر ثانیه است؛ بدان معنا که نارنجک یا هر جسم پرتابی از آن، با این سرعت از لوله خارج میشود. سرعت دهانه این نارنجک انداز چندان بالا نیست که همین امر امکان پرتاب تجهیزات الکترونیکی که اجزای ظریف (همچون بال پهپاد) دارند را بدون آسیب دیدن به نارنجک انداز M320 میدهد.
در حال حاضر ارتش ایالات متحده آمریکا دو مدل از این پهپاد نارنجک پرتاب را در دست توسعه دارد که یکی پس از پرتاب، بالها، چتری کوچک و پروانه پیشرانش را باز و همچون هواپیما پرواز میکند. دیگری نیز پس از پرتاب پروانههای هم محور واگرد خود را باز و همچون هلیکوپتر به پرواز در میآید.
این پهپاد پس از شلیک و باز شدن بالهایش، پرواز کرده و توسط سربازان از طریق جوی استیک یا دسته کنترل میشود. یک دوربین نوک پهپاد وجود دارد که تصاویر را به صورت زنده برای کاربر ارسال میکند و سرباز با آن به پویش محیط و شناسایی پیرامون خود میپردازد.
تصاویر شماتیکی GLAUS نشان میدهد یک موتور متصل به پروانه پیشران و یک باتری ۱۴.۸ ولتری با ظرفیت ۸۵۰ میلیآمپرساعت دارد. پیوستگی پروازی این پهپاد ۹۰ دقیقه، ارتفاع پروازش ۶۱۰ متر و برد آن نیز دو کیلومتر است.
پهپاد نارنجک پرتاب GLAUS آگاهی محیطی سربازان شدیدا افزایش میدهد و قادر به انجام عملیات اطلاعاتی (جاسوسی)، شناسایی و دیده بانی است. کاربر با استفاده از آن میتواند با دقت میدان نبرد را گشته و عوامل دشمن همچون تک تیراندازها، تلههای انفجاری، محل نیروهای دشمن و کمین آنها را پیدا کرده و از امن بودن راهها مطمئن شوند. حتی میتوان با کمک آنها سربازانی که از دسته جدا و گم شدهاند را پیدا و نیروهای خودی را به محل امن راهنمایی کرد.