چیت‌سازیان: حقوقدانان و فقها ریشه جنایات قتل‌های اخیر را بررسی کنند

به گزارش فانوس ؛ حجت الاسلام و المسلمین مرتضی چیت‌سازیان در گفت‌وگویی گفت: ما موارد مشابه چنین قتل هایی را در سالهای گذشته حتی قبل از انقلاب داشته ایم که پدری، فرزندش را به قتل رسانده بود.

این وکیل دادگستری ادامه داد: حدیث «أَنْتَ‏ وَ مَالُکَ‏ لِأَبِیک‏»‍ یعنی تو و اموالت برای پدرت می‌باشی. اعمال ولایت پدر و پدربزرگ را مطرح کرده است که هم در امر نکاح، هم در قیم بودن و بسیاری از مسایل شرعی و فقهی و حقوقی پدر عهده‌دار این مسایل است.

وی افزود: طبق ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی، پدر در جایگاه ولی دم در قتل فرزند قصاص نمی شود، بلکه قصاص تبدیل به دیه و تعزیر می شود.

این استاد فقه تصریح کرد: باید حقوقدانان و فقها در این مساله یک رویه ای اتخاذ کنند تا این مصایب و مشکلات کم شود. نه اینکه این رویه به گونه ای باشد که با فقه مخالفت شود، زیرا در فقه یک مسلماتی داریم و این مسلمات فقهی به قوت خود باقی است اما راهکارهایی از لحاظ فرهنگی و اجتماعی باید ارایه شود که آسیب شناسی قضیه می باشد و بسیار مهم است.

وی افزود: پدری که با علم به این مساله که قصاص نمی شود، دست به این جنایات می زند و فرزندش را می کشد، مستحق تخفیف مجازات نیست لذا ما باید قوانین محکمی وضع کنیم تا افرادی که دست به این جنایات می زنند و با علم به قانون این جنایات را رقم می زنند بدانند که به راحتی از آن ها نمی توان گذشت.

چیت سازیان تاکید کرد: باید قانون بازنگری شود و حقوقدانان و فقها بنشینند و این مسایل را بررسی کنند و آنجایی که مرجع اصلی این مسایل هست اعم از کمیسیون قضایی مجلس و آرای وحدت رویه بنشینند و به نوعی این موضوعات را آسیب شناسی کنند تا از این جنایات کم شود.

وی یادآور شد: در کشورهای اروپایی و آمریکایی و کانادایی و حتی کشورهای شرقی این قبیل جنایات به چشم می خورد اما از کشور اسلامی مانند ایران دور از انتظار است که در عرض کمتر از یک ماه چندین مورد تکان دهنده چنین جنایاتی را داشته باشیم. این امر نشان می دهد باید بیش از پیش به نهاد خانواده اهمیت داد و اگر به نهاد خانواده اهمیت داده شود و اگر فرزندان و دختران بدانند هیچ جایی امن‌تر از خانه و خانواده نیست، هیچ گاه فراری نمی شوند و اگر دختری از منزل پدرش فرار کرد باید دانست که پدر و مادرها به فرزندانشان اعتنا نمی کنند.

چیت سازیان در پایان گفت: اگر پدر و مادری با فرزندانشان دوست باشند و اگر مساله ازدواج در جامعه از تشریفات خارج شود و اگر گرانی نباشد و مهریه ها بالا نباشد و اگر ازدواج ها به هنگام باشد نه دیرهنگام؛ به ندرت چنین فجایعی به وقوع می پیوندد اما اگر متاسفانه جنبه های تربیتی وجود نداشته باشد آسیب شناسی قضیه به قوت خود باقی است.