خون گیری به هر طریقی به منظور حفظ سلامت بیمار و از بین بردن بیماری او انجام می شود.
بنابراین باید طبق اصولی باشد که موجب ضعف و بدحالی بیشتر بیمار نشود. خون مهمترین جزو سیال حیاتی بدن است و نقش آن ارتباط بین روح و جسم است.
بنابراین کم کردن آن جز با نظر پزشک کار درستی نیست. همچنین طبیب باید در رعایت این نکات مهم، قبل از هر نوع خون گیری از بدن، نهایت دقت را داشته باشد.
افراد زیادی به بنده گزارشاتی را مبنی بر بی حالی، ضعف عمومی و دیگر عوارض خون گیری در هنگام حجامت، فصد، زالو درمانی و حتی اهدای خون داده اند که پس از بررسی شرایط بدنی آنها متوجه شدم اگر همین شرایطی را که حکمای طب قدیم مانند ابن سینا به آنها اشاره کرده اند رعایت می شد عارضه ای برای آن شخص به وجود نمی آمد.
یک نکته مهم قبل از شروع مطلب:با وجود اینکه رعایت مواردی که در ادامه به آنها اشاره خواهد شد باعث می شود تا بهترین نتیجه از عمل خون گیری گرفته شود اما شرایط حاد بیمار بر تمام این موارد مقدم است و با تشخیص پزشک حاذق می توان در هر زمان اقدام به خون گیری کرد.
شروط مهم خون گیری
۱- خون دهنده کم خونی نداشته باشد.
۲- زمستان نباشد و اگر ناچار به خون گیری بود در آخر روز خون بگیرد و کم بگیرد. ترجیحا روزی باشد که ابر و باد نباشد و اگر ممکن نشود باد جنوبی بهتر از باد شمالی است.
۳- اگر زن باشد، باردار نباشد و اگر ناچار باشد بعد از ماه پنج خون بگیرد. همچنین زن حائض به شرط آنکه از او خون کم آید با وجودی که در بدنش خون زیاد باشد می توان از او خون گرفت.
۴- قولنج و دل درد ناشی از سنگینی وسردی معده نداشته باشد.
۵- زیاد چاق نباشد.
۶- زیاد لاغر نباشد.
۷- پیر نباشد.
۸- با معده پر نباشد و اگر مجبور به خون گیری ست پس تنقیه کند یا قی (استفراغ) نماید سپس خون بگیرد.
۹- تا دوازده ساعت بعد از جماع، خون نگیرد.
۱۰- بعد از حمام طولانی نباشد.
۱۱- مزاجش سرد و بلغمی نباشد.
۱۲- پس از بیماری، لاغری و ضعف شدید و طولانی نباشد.
۱۳- فصل بهار باشد.
۱۴- در مناطق آب و هوایی بسیار گرم و بسیار سرد نباشد.
۱۵- کسی که خون زیاد دارد و به یک دفعه نمی تواند خون بسیار بگیرد
و او را غش عارض می شود، در چند دفعه و کم کم خون بگیرد.
۱۶- مزاج شخص خشک نباشد (یبوست نداشته باشد)
۱۷- جوانان را فصد نمایند و کسی که کمتر از چهارده سال سن دارد را فصد نکنند
بلکه حجامت مناسب اوست و برای کودکان تیغ زدن کم به گوش.
۱۸- آن روز که خون گرفته به حمام نرود.
۱۹- بعد از خون گرفتن چیز شور نخورد که احتمال خارش زیاد است.
۲۰- آن روز حرکات سنگین نداشته باشد و نزدیکی جنسی نکند.
۲۱- اگر خون غلیظ وسفید باشد خون گیری متوقف شود،
اقدام به مصرف داروهای لازم کند تا که خون شخص، صاف شود.
۲۲- در حالت اضطراب، استرس زیاد و پریشانی، خون گیری نشود.
۲۳- کسی که بیماری طولانی داشته خون کم نکند
و اگر نیاز باشد در چند نوبت و به مقدار کم این کار انجام شود.
۲۴- اگر اخلاط صفرا، سودا و بلغم زیاد باشد و خون کم، خون کم نکند.
۲۵- اگر خون سیاه و غلیظ باشد خون کم نکند مگر بعد از خوردن داروهای لازم و صاف شدن خون.
۲۶- تشنج نداشته باشد یعنی بعض اعضای او به واسطه باد یا خشکی پی ها کج نشده باشند.
۲۷- تب بلغمی یا سوداوی نداشته باشد.
۲۸- معده ضعیف نباشد چرا که شاید صفرا به معده بریزد و شخص دچار غش و تهوع شود.
این ها شروط مطلق خون گرفتن بود، اگرچه تشخیص بسیاری از اینها باید توسط پزشک انجام شود
لیکن هدف این است که همه افراد با این موارد آشنا شوند و قبل از مراجعه به پزشک حتی الامکان زمینه لازم برای خون گرفتن را برای خود ایجاد کنند.
پیشنهاد مطالعه: تفاوت خون حجامت با خون اهدا شده چیست؟
و در انتها ذکر این نکته بجاست که خون گرفتن از بدن به هر طریقی باید توسط افراد مجرب و کار آزموده انجام شود و عواقب هرگونه اقدام خودسرانه به عهده خود شخص می باشد.
قصد خون گیری دارم و برخی از این علائم در من وجود دارد، باید چکار کنم؟
به دلیل تفاوت اساسی پایه های طب سنتی و طب نوین امکان تشخیص این موارد توسط پزشکی مدرن وجود ندارد! بنابراین از آنجایی که تشخیص این موارد فقط با دانش طب سنتی امکان پذیر است، اگر تحت نظر پزشک طب سنتی هستید، حتما این موارد را با وی در میان بگذارید تا شما را راهنمایی کند.
اگر پزشک مورد اعتمادی در دسترس تان نیست می توانید با خانم دکتر مریم رضایی و یا دکتر محمد رضا کاظمیان مشاوره آنلاین داشته باشید.