کودکان و سالمندان آسیب پذیر ترین افراد در اعضای خانواده متوفی

سلامت نیوز-*علیرضا صالح: کودکان و سالمندان از جمله آسیب پذیر ترین و مستعد ترین افراد در اعضای خانواده متوفی جهت آسیب های روانشناختی غیر معمول و غیر قابل تحمل هستند که نیاز به حمایت و توجه ویژه دارد.

●به گزارش سلامت نیوز، تمام مراحل غم و اندوه می تواند منبعث از سیاست های قرنطینه در دوران همه گیری کرونا ویروس باشد.
● نیاز به یک واکنش در جایگاه سیاستگذاری برای جلوگیری از اوج شیوع مشکلات روانی به دلیل از دست دادن عزیزان نزدیک وجود دارد
● متخصصان بهداشت روان باید برای رویارویی با موجی از سوگ حل نشده، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه آماده باشند.
● متخصصان سلامت روان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اولیه باید اقدامات فعالی ازجمله غربالگری، تشخیص و درمان اختلال سوگ طولانی مدت بعمل آورند.
● کمپین های آموزشی و توسعه نیروی کار جدید در حوزه سلامت روان ممکن است به عنوان یک پاسخ جامع به دوران پس از کووید-19مورد نیاز باشد .


نتیجه گیری
به طور خلاصه، جوامع و متخصصان سلامت روان باید برای رویارویی با موج آتی سوگ و افسردگی حل نشده و PTSD به دلیل غم و اندوه پیچیده و اختلال سوگ/ سوگ طولانی مدت آماده شوند. امیدواریم که توصیف ما از این پدیده بتواند به سیاستگذاران کمک کند تا وضعیت را بشناسند و برای یک واکنش سازمان یافته آماده شوند و با توجه به تغییر شیوه سوگواری در بحران پیش آمده ناشی از بیماری کووید 19 ،آگاهی از روش هـای صحیح همراهی با افراد مصیبت دیده ضروری است.
درحالی که توجه بسیاری در همه گیری ها به شناسایی موارد مشکوک و مبتلا، معالجه و تدفین بهداشتی متوفیان است، متاسفانه کمتر به خانواده های سوگوار در همه گیری توجه می شود. از جمله نکات مهم این است که خانواده های سوگوار نمی توانند در مراسم تدفین با عزت و متناسب با ارزشهای فرهنگی خود از متوفی خداحافظی کنند.
• با توجه به نکاتی که در مورد خصوصیات ویژه سوگ در همه گیری تاکنون ذکر کردیم نیاز به توجه به مسایلی علاوه بر نکات ذکر شده در درمان سوگ های نرمال و غیر نرمال شرایط غیر همه گیری می باشد. در واقع بروز انواع پیچیده، حل نشده، مبهم و مزمن سوگ در خانواده و نزدیکان فرد و ناباوری، انکار و تناقض هیجانات مختلف به دلایل ذکر شده در این نوع سوگ ها قابل پیش بینی است و چنین شرایطی مطرح کننده لزوم حمایت های روانی اجتماعی ویژه از این گروه از افراد در همه گیری هاست. ایجاد آمادگی ذهنی و توضیحات کافی درباره اقدامات ایمنی ضروری پس از فوت و جلب توافق و همکاری برای اعمال این محدودیت ها در حین انتقال و تدفین برای این خانواده ها در پیش گیری از ایجاد نگرانی، خشم، سوء ظن و غافل گیری آنها موثر است.
• نکته دیگر فراهم کردن امکان حضور یکی از اعضای خانواده در صورت امکان در حین انتقال تا محل تدفین برای به اشتراک گذاری آخرین تصاویر با اعضای خانواده توسط وی می تواند کمک کننده باشد. در طی همه گیری هایی که افراد زیادی در آن فوت می کنند نیاز به گروه های حمایتگر جهت داغدیدگی به عنوان یک نقش درمانی و برای تقویت ارتباطات و حمایت اجتماعی ضروری است
• در مورد احساساتی مانند گناه، سرزنش، خشم و اضطراب که در بازماندگان همه گیری دیده می شود، پردازش این هیجانات دردناک، به چالش کشیدن افکار ایجاد کننده این احساسات، تشویق افراد سوگوار به مراقبت از خود، تقویت تاب آوری و توانایی سازگاری با پیامدهای فقدان و نیز دریافت حمایت های روانشناختی به صورت مشاوره روان درمانی و حتی در صورت امکان ارتباط با سایر خانواده های سوگوار مفید می باشد..
• همچنین می توان با حمایت های اجتماعی از اینکه بازماندگان سوگوار بخصوص از لحاظ تامین نیازهای پزشکی و روانشناختی در قرنطینه خانگی مشکلی ندارند، اطمینان یافت. همچنین پاسخ های روانشناختی مشکلات پیش بینی شده مانند تبعات ناشی از قرنطینه و فاصله گذاری اجتماعی و محدودیت عمکرد تحصیلی و شغلی در این شرایط باید توسط تیم بهداشت روان مد نظر و در تماس های از راه دور مدیریت گردد.
• تقویت انعطاف پذیری و تاب آوری سبب افزایش سازگاری و تحمل درد و پریشانی در مقایل بحران فقدان در همه گیری می شود. این دیدگاه که چالش های بحران همه گیری به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از سیر زندگی انسانی باید پذیرفته شود و اهداف و برنامه های ما جهت کاهش درد روانی و بار تحمیلی به بازماندگان واقع بینانه عملی و ملموس باشد بسیار مهم است. تالش در جهت افزایش امید و تقویت این دیدگاه که زندگی همچنان ادامه دارد برای افراد بازمانده ضروری و موثر است.
• نکته دیگر در مداخلات بهداشت روان برای این افراد انگ و برچسب اجتماعی می باشد که به تبع آن انزوای این خانواده ها به دلیل انگ سبب ایجاد عواقبی همچون مشکلات مالی فردی و شغلی می باشد. بخصوص در مواردی که فرد متوفی سرپرست خانواده و حامی اصلی اعضای خانواده بوده است. توجه به این نکات بسیار ضروری است. یادبودهای عمومی برای بزرگداشت یاد متوفی حتی الامکان حتی به صورت غیر حضوری نقش مهمی در کاهش این ننگ و استیگما دارد. تقویت روحیه اجتماعی در افراد سبب کاهش این درد و رنج می شود.
• همچینین باید دانست گاهی مداخلات دارویی در کنترل اضطراب و پرخاشگری شدید و مواردی چون حملات پانیک و تشدید اضطراب قبلی مفید و موثر است و نیز گاهی بی خوابی شدید نیاز به درمان موقت با داروهای مورد نظر خواهد داشت و اگر افسردگی اساسی به عنوان علت سوگ تشخیص داده شود درمان استاندارد ضد افسردگی باید انجام شود.
• نکته مهم اینکه کودکان و سالمندان از جمله آسیب پذیر ترین و مستعد ترین افراد در اعضای خانواده متوفی جهت آسیب های روانشناختی غیر معمول و غیر قابل تحمل هستند که نیاز به حمایت و توجه ویژه دارد.
• یادمان باشد عدم وجود حمایت سلامت روان برای افراد سوگوار در همه گیری و عدم پشتیبانی از آنها سبب ماندگاری مشکلات ناشی از سوگ خواهد شد بخصوص ارزیابی و غربالگری افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه اختلال مصرف موارد در تماس های ذکر شده باید مد نظر قرار گیرد و علایم هشدار دهنده روانشناختی مرتبط با آنها به صورت ویژه ارزیابی شود.
• تعداد بالای درگذشتگان و نیاز بازماندگان به دریافت حمایت روانی اجتماعی مطرح کننده نیاز ضروری به ارایه خدمات مشاوره مرتبط با سوگ و فقدان در سطح وسیع و با هدف کاهش پیامدهای دراز مدت درسطح خانواده ها و درنهایت جامعه است.

قسمت های اول و دوم این مطلب را از طریق لینک های زیر بخوانید:

قسمت اول: ترس، فقدان، انزوای اجتماعی، اندوه و سوگ ناشی از کرونا ویروس

قسمت دوم: مشکلات روانی تهدیدی برای خانواده های داغدار از کرونا