هاچیکو (به ژاپنی: ハチ公) (زادهٔ ۱۰ نوامبر ۱۹۲۳ - درگذشتهٔ ۸ مارس ۱۹۳۵) سگ نر سفید رنگی از نژاد آکیتا بود که در نزدیکی اوداته، آکیتا در کشور ژاپن به دنیا آمد. زندگی این سگ و سپس ارتباط صمیمانه او با پروفسور شابرو اوئنو و وفاداری بی‌حدش به او باعث شد تا به عنوان اسطوره وفاداری در ژاپن شناخته شود و پس از مرگش به یک سمبل تبدیل شد. از زندگی او کتابی نوشته و فیلمی تهیه شد و در توکیو و در ایستگاه قطاری که هر روز (به مدت ۹ سال) به انتظار ورود صاحب درگذشته اش شابرو اوئنو می‌ایستاد نیز مجسمه یادبودی بنا گردید.

در سال ۲۰۰۹ فیلم هاچی: داستان یک سگ (Hachi: A Dogs Tale) به کارگردانی لاسه هاستروم و بازی ریچارد گی‌یر، بر اساس زندگی هاچیکو ساخته شد.

در ۱۹۲۴ هایدسابورو اوئنو، استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه توکیو، سرپرستی هاچیکو را که سگی از نژاد آکیتا و به رنگ قهوه ای مایل به طلایی بود به عهده گرفت. در طول زندگی صاحبش، هاچیکو در پایان هر روز به استقبال او در ایستگاه شیبویا می‌رفت. این دو عادت روزانه خود را تا می ۱۹۲۵ ادامه دادند، هنگامی که پروفسور اوئنو دیگر از کار برنگشت. او که دچار خونریزی مغزی شده و مرده بود، هرگز به ایستگاهی که هاچیکو منتظر او بود نیامد. اما هر روز و به مدت نه سال بعد هاچیکو دقیقاً هنگامی که قطار به ایستگاه می‌رسید منتظر اوئنو می‌ماند.هاچیکو کم‌کم توجه دیگر مسافران را نیز به خود جلب کرد. بسیاری از مردمی که به‌طور معمول از ایستگاه شیبویا استفاده می‌کردند هاچیکو و پروفسور اوئنو را هر روز دیده بودند. برخوردهای اولیه از طرف مردم خصوصاً از طرف آن‌هایی که در ایستگاه کار می کردن الزاماً دوستانه نبود. با این وجود بعد از چاپ اولین مقاله در مورد او در چهارم اکتبر ۱۹۳۲ در روزنامهٔ آساهی، مردم شروع به آوردن غذا برای تغذیه او در هنگام انتظارش شدند.

هاچیکو در هشتم مارس ۱۹۳۵ درگذشت و در خیابانی در شیبویا پیدا شد. در مارس ۲۰۱۱ دانشمندان پی به عامل مرگ هاچیکو بردند: او سرطانی در فاز انتهایی و عفونت فیلاریاز داشت. در شکم هاچیکو همچنین ۴ سیخ یاکی‌توری پیدا شد، اما این سیخ‌ها به معده او آسیب نرسانده یا باعث مرگ او نشده بودند.