داستان واقعی و غم انگیز پسری که از بدو تولد مجبور بود در داخل یک حباب پلاستیکی زندگی کند!

در سپتامبر 1971، دیوید به عنوان سومین فرزند والدینش، کارول آن و دیوید، در تگزاس به دنیا آمد. آنها صاحب دختری به نام کاترین شدند و پسرشان دیوید جوزف را در دوران نوزادی به دلیل نقص ایمنی شدید ترکیبی (SCID) از دست دادند. وقتی آنها فهمیدند که پسر دیگری دارند، پزشکان به آنها در مورد احتمال 50 درصدی احتمال تولد او با SCID اطلاع دادند.

در سال 1977، دیوید هدیه ای دریافت کرد که به او اجازه می داد آزادانه راه برود.در ابتدا، متخصصان بر این باور بودند که نگه داشتن دیوید در یک حباب استریل تنها یک اقدام موقت است در حالی که آنها به دنبال درمانی برای SCID بودند. با این حال، با گذشت زمان، لازم بود دیوید برای تمام عمرش در حباب باقی بماند تا از او در برابر ویروس ها و باکتری های بالقوه کشنده محافظت کند.

در طول 5 سال اول زندگی دیوید در مرکز بیمارستان تگزاس، کارکنان در مورد پیامدهای اخلاقی بزرگ کردن کودک در یک حباب بحث کردند. پس از بررسی دقیق، آنها در نهایت به اجماع رسیدند که این یک تصمیم اخلاقی است.زندگی دیوید در داخل حباب فوق العاده دقیق بود. همه چیزهایی که دریافت می کرد، از غذا و آب گرفته تا پوشک، لباس و کتاب، باید کاملاً استریل می شد و از طریق قفل هوا وارد می شد. مراکز ایزوله ای که توسط مهندسان ناسا طراحی شده اند، ایمنی و رفاه او را تضمین می کنند. علاوه بر این، آنها لباس ویژه ای شبیه لباس فضانوردی ایجاد کردند که به دیوید اجازه می داد آزادانه در حباب حرکت کند.

به لطف لباس فضایی 50000 دلاری، مادر دیوید، کارول آن، سرانجام در 29 جولای 1977، زمانی که پسرش 5 ساله بود، توانست پسرش را برای اولین بار در آغوش بگیرد و بغل کند. برای هر دوی آنها لحظه ای تاثیرگذار و ارزشمند بود.

در سال 1983، پزشکان روش جدیدی را ارائه کردند که شامل تزریق مغز استخوان از یک اهداکننده بود که با وضعیت دیوید مطابقت نداشت. خواهر او، کاترین، به امید درمان بیماری برادرش، داوطلبانه به عنوان اهدا کننده داوطلب شد.

به طرز غم انگیزی، تنها 4 ماه پس از عمل، در سن 12 سالگی، دیوید وتر بر اثر سرطان لنفوم در گذشت، سرطانی که بعداً تأیید شد که توسط ویروس خفته موجود در مغز خواهرش به سیستم او وارد شده است. این یک ضایعه دلخراش برای خانواده وتر و همه کسانی بود که دیوید را می شناختند.

بیمارستان تگزاس مرکز دیوید را با تمرکز بر تحقیقات، تشخیص و درمان نقص ایمنی افتتاح کرد. میراث دیوید منجر به قوانینی شد که به پانل های غربالگری نوزاد اجازه می داد، تشخیص زودهنگام و زندگی سالم تری را برای کودکان مبتلا به SCID ممکن می ساخت. یک پزشک مشهور به اشتراک گذاشت: آنچه دیوید به ما داد یک درس قدرتمند در بسیاری از زمینه های پزشکی بود.

روی سنگ قبر دیوید وتر نوشته شده است: او هرگز دنیا را لمس نکرد، اما جهان توسط او لمس شد. داستان الهام بخش دیوید تأثیر یک فرد را بر جامعه نشان می دهد. او از طریق مبارزات و پیروزی های خود، توجه خود را به مسائل مهم پزشکی جلب کرد و پیشرفت چشمگیری در مراقبت های بهداشتی داشت. میراث او همچنان بر زندگی های بی شماری تأثیر می گذارد و یادآور این است که اقدامات فردی می تواند منجر به تغییرات مثبت و پایدار برای جهان شود.