بحران میانسالی و رضایت از زندگی

فرارو گزارشی درباره اینکه فلسفه چگونه می تواند در مواردی به گذر از این بحران کمک کند، ترجمه کرده است که بخش هایی از آن را انتخاب کردیم.
طبق این مطلب، بسیاری از موارد درباره بحران میانسالی وجود دارد. برخی در آن مقطع به گذشته نگاه می کنند و احساس پشیمانی می کنند. همیشه این حس وجود دارد که گزینه های شما محدود شده اند. این احساس وجود خواهد داشت که پیش تر فرصت هایی باز برای شما وجود داشتند و انواع مختلفی از زندگی وجود داشند که واقعا برای تان جذاب بودند؛ اما اکنون به روشی واضح، مادی و عینی نمی توانید با آنها زندگی کنید. همچنین این پشیمانی وجود دارد که همه چیز در زندگی شما اشتباه پیش رفته است.
شما اشتباه کرده اید و اتفاقات بدی رخ داده و اکنون پروژه این است: «چگونه بقیه عمرم را در این شرایط ناقص زندگی کنم»؟ زندگی رویایی برای بسیاری از ما گزینه ای خارج شده از دسترس قلمداد می شود. افراد همچنین این احساس را دارند که بخش عمده زندگی درگیر روزمرگی است. به جای چیز هایی که زندگی را با ارزش جلوه می دهند، فقط یکی پس از دیگری درگیر روزمرگی هستیم.

سپس مرگ به نظر می رسد در فاصله ای قرار دارد که می توانید آن را با عباراتی که واقعا قابل درک هستند، اندازه گیری کنید. شما این حس را خواهید داشت که یک دهه چگونه است و در بهترین حالت صرفا سه تا چهار دهه باقی مانده پیش روی تان خواهید داشت.

بخشی از احساس از دست دادن به چیزی مربوط می شود که فیلسوفان آن را «ارزش های غیر قابل مقایسه» می نامند. این ایده که اگر بین 50 تا صد دلار انتخاب کنید و صد دلار را بگیرید، لحظه ای پشیمان نمی شوید؛ اما اگر بین رفتن به کنسرت یا ماندن در خانه و گذراندن وقت با فرزندتان یکی را انتخاب کنید، در هر صورت چیزی غیر قابل جایگزین را از دست خواهید داد. یکی از چیز هایی که ما در میانسالی تجربه می کنیم، انواع زندگی هایی است که نمی توانیم زندگی کنیم که با زندگی ما متفاوت است و هیچ جبرانی واقعی برای آن وجود ندارد و این می تواند بسیار دردناک باشد.

فکر اینکه «من می توانستم زندگی بهتری داشته باشم و همه چیز می توانست برای من بهتر پیش برود»، تقریبا همیشه وسوسه انگیز است. در این مطلب پیشنهاد شده که «نقطه شروع آن است که با سختی ها بنشینیم و آنها را تصدیق کنیم و سپس برای درک آنچه واقعا در حال رخ دادن است، تلاش کنیم و ویژگی آن را واقعا توصیف کنیم. این با نوعی روش شناسی فلسفی مرتبط است که بین توصیف ادبی و انسانی پدیده هایی مانند غم و اندوه و تامل فلسفی تداوم واقعی وجود دارد».