هوش مهمتر است یا آموزش ؟

هوش در روانشناسی از دیدگاه های مختلفی تعریف شده است هوش عموماً به‌عنوان منعکس‌کننده تفاوت‌های فردی در توانایی‌های شناختی که زیربنای مهارت‌هایی مانند موفقیت تحصیلی و شغلی است، عملیاتی می‌شود.
به گزارش میگنا رسانه سلامت روان ایران تعاریف متفاوتی در طول زمان پدیدار شده‌اند که برخی بر قضاوت، حس عمل و اقدام، ابتکار و سازگاری تأکید دارند، در حالی که برخی دیگر آن را ظرفیتی برای عمل هدفمند، تفکر منطقی و برخورد مؤثر با محیط می‌دانند.
علاوه بر این، هوش اغلب به عنوان ترکیبی از توانایی های مختلف دیده می شود که حل مسئله، استدلال و یادگیری از تجربه را امکان پذیر می کند. به طور کلی، هوش یک ساختار پیچیده است که شامل فرآیندهای شناختی مانند ادراک، یادگیری، حافظه، استدلال و حل مسئله است که همگی با هدف انطباق مؤثر با محیط انجام می‌شوند.
خاطره اکبری روانشناس و کارشناس سلامت در ادامه اضافه میکند هوش به تنهایی برای پیشرفت تحصیلی و موفقیت شغلی کافی نیست،مطالعات و مشاهدات نشان میدهد هوش و تحصیلات هر دو برای موفقیت و پیشرفت یک فرد مهم هستند، اما بنظر میرسد آموزش نقش مهم تری دارد هوش و استعداد دو ویژگی کاملاً متفاوت در وجود افراد هستند که هر دوی آن ها برای رسیدن به موفقیت و داشتن یک زندگی سالم و ایده آل ضروری است.

هوش یعنی به کار انداختن توانایی های خود برای رسیدن به هدف مطلوب در زندگی و کسب و کار. هوش یک توانایی انتسابی و نوعی موهبت است که از بدو تولد همراه فرد است و از طریق آموزش غیرمستقیم تقویت می شود.

استعداد اما قابلیت و توانایی خاص در فراگیری و انجام یک مهارت به صورت خاص است. استعداد یک توانایی درونی است که برای پرورش و شکوفایی به آموزش و کسب مهارت نیاز دارد.

هوش و استعداد با یکدیگر در تعامل هستند و ارتباط دارند. هوش یک توانایی کلی است که می تواند در پرورش استعدادهای خاص مؤثر باشد. اما هوش و استعداد مفاهیم متمایز با معانی و کارکردهای متفاوت هستند.

هوش به تنهایی برای پیشرفت تحصیلی و موفقیت شغلی کافی نیست. مطالعات نشان داده‌اند که عواملی مانند انگیزه، خودتنظیمی و راهبردهای یادگیری به همان اندازه پیش‌بینی‌کننده‌های مهم نتایج آموزشی هستند.
دانش‌آموزان باهوش اگر عادات مطالعه مؤثری نداشته باشند یا مشارکت کم داشته باشند، می‌توانند عملکرد ضعیفی داشته باشند.

از سوی دیگر، آموزش برای توسعه توانایی‌های شناختی، دانش و مهارت‌هایی که افراد را قادر می‌سازد تا به پتانسیل کامل خود دست یابند، حیاتی است. مدرسه و آموزش های رسمی به دانش آموزان کمک می کند تا شایستگی های اساسی را کسب کنند، تفکر انتقادی را بیاموزند و در حوزه های خاص تخصص کسب کنند.
آموزش همچنین ویژگی‌های غیرشناختی مانند نظم، کنجکاوی و کار گروهی را شکل می‌دهد که در محل کارو یا حین تحصیل ارزشمند هستند. برخی مطالعات ارتباط معناداری بین هوش و تاب آوری هم گزارش کرده اند.

در حالی که هوش ذاتی یک مزیت شناختی ایجاد می کند، آموزش موجب گسترش عدالت است و آموزش عادلانه به افراد با پیشینه های مختلف اجازه پیشرفت می دهد. دسترسی به آموزش با کیفیت کلید تحرک اجتماعی و کاهش شکاف های پیشرفت است.
سرمایه گذاری در آموزش، به ویژه برای گروه های محروم، بازده بالایی برای افراد و جامعه دارد.

گفته می شود، هوش و آموزش به روش های پیچیده ای با هم تعامل دارند. دانش‌آموزان با هوش بالا ممکن است سریع‌تر یاد بگیرند و برای پیشرفت تحصیلی به تلاش کمتری نیاز داشته باشند. اما آموزش هنوز برای آنها لازم است تا توانایی های خود را به طور کامل توسعه دهند. برعکس، دانش‌آموزان با هوش متوسط می‌توانند از طریق سخت‌کوشی و راهبردهای یادگیری مؤثر که از طریق آموزش تقویت می‌شوند، به نتایج قابل‌توجهی دست یابند. در حالی که هوش یک ویژگی مهم فردی است، آموزش برای تحقق پتانسیل و دستیابی به موفقیت بسیار مهم است. بنظر میرسد فراهم کردن دسترسی همه کودکان به آموزش با کیفیت بالا باید اولویت اصلی دولت ها و جوامع باشد.