( زندگی پس از زندگی )

به گندم زار زلف خوشه چینی
گره خورده دلم بر نازنینی

عجب باشد ازین اشعار پر نغز
که هر واژه نوا دارد حزینی

به چشم ژرف عشاق تو سوگند
ببندد شال سبزش بر جبینی

مسوزانش دل افلاکی ام را
که از دوزخ کشد آتش زمینی

پس از این زندگی گر زندگی هست
چرا مرگ می شود حائل کمینی ؟

شفاعت کی کند عشق گنه کار
کفن پاره مکن از تن به کینی

..........................................
خرمشهر
چهارشنبه.... 15.... 3..... 1403