جشنواره‌ای بین‌المللی که خوب برگزار شد

هدف از نگارش این مقاله تفسیر آنچه از نظرفرهنگی ونمایشی درسی وششمین جشنواره فیلم کودکان ونوجوانان گذشت نیست و البته می توانست اگر تلاش بیشتر و درخور وظیفه قسمتی از بدنه شهرداری که اتفاقا استراتژیک‌ترین آن است به همراه داشته باشد، بهترازاین هم بود تابی نظیر باشد. به شرطی که همه عوامل دخیل در برگزاری آن که مدیریت شهری هزینه‌هایش را تقبل نموده بود تا خانواده‌ها بتوانند به همراه فرزندانشان در چندین سأنس بعد از ظهر رایگان حضور داشته باشند؛ تمام قد با شهردار و معاونت فرهنگی آن همراهی می‌کردند و بر اساس رسم ائمه اطهار و بزرگان، اعضا شورای اسلامی شهر هم این عادت دیرینه نظارت‌ها را که بالا می‌نشینند و می‌گویند، لنگش کن کنار می‌گذاشتند تا حداقل برای کودکان و نوجوان این شهر دستی جنبانده نه ایرادهای بین‌اسرائیلی بگیرنند! حال آنکه امسال نحوه برگزاری بهترین مدیریت بالقوه و بالفعل را به دلیل وجود شهرداری فرهنگی و معاونت اجتماعی از جنس خود به همراه داشت تا نه تنها از بعد محتوا بلکه از سوی وسعت و حضور مخاطبان نیز مقام نخستین را در میان 35 دوره گذشته بدست آورد و تلاش شود این اجتماع هفت روزه یکی از کم حاشیه ترین وشاید بتوان ادعا کرده بی حاشیه ترین برگزاری های پر وسعت در سطح کشور باشد زیرا این اتفاق مبارک برای اولین بار می‌افتد. واضح است پیش بینی در انجام هرکاری می‌تواند یکی از کلیدهای موفقیت دراجرای آن باشد که برگزاری سی و ششمین جشنواره فیلم برای کودکان و نوجوانان با چنین پشتوانه‌ای کار خود را در پر دغدغه ترین ایام یعنی نیمه اول مهر ماه همراه با باز شدن مدارس و دانشگاهها و سرکلاس درس حاضر شدن یک چهارم از جمعیت کشور به عنوان دانش آموز و دانشجو و معلم و استاد در سایه نا امنی‌های منطقه‌ای که عامل اصلی آن صهیونیست ها به کمک عوامل غربی بودند و باعث می شد؛ میزان بهره‌وری بیرون مرزی و در سطح بین‌الملل را از این رویداد فرهنگی کاهش دهد و چالش های ترابری و کمبود امکانات حمل و نقل جاده‌ای و هوایی و ریلی هم به آن افزوده شود. اما شخص شهردار فرهنگ منش به همراهی اولین معاون آشنا با اینگونه چالش‌ها پس از پاندمی کرونا در ادامه پایان سی وپنجمین جشنواره در سال قبل؛ آستین‌های همت را بالا زدند تا دوره بعد را،امسال به بهترین وجه و بدون فشار به توان اقتصادی و اجتماعی آحاد جامعه برگزار نمایند که یکی از نتایج مثبت آن برای اولین بار حضور پررنگ خانواده‌ها و فرزندانشان برای تماشای فیلم‌ها بصورت رایگان در سینمای خانوادگی چهارباغ طی بعد از ظهرهای طول هفته در سه سأنس بود. تابو شکنی‌های انجام شده در این دوره باعث می‌شد که برای نخستین بار سکان داوری و قضاوت به طور کامل برای فیلم‌های شرکت کننده در جشنواره در میان 1600 ناظر به 500 نفر از کودکان و نوجوانان واگذار شود تا تجربه‌های تلخ گذشته درانجام ناقص قضاوت ها تکرار نگردد؛ زیرا سالهای قبل زمانی که متولیان جشنواره با نقدهای هنجارشکن روبه‌رو می‌شدند؛ نداشتن بودجه و زمان کافی و نیروهای لازم و همچنین وضعیت آب وهوای آلوده واین اواخر ویروس کرونا را بهانه قرار می‌دادند در حالی که اجرای سی وششمین دوره آن در نیمه اول مهر ماه 1403 با همه گرفتاری‌های مسئولان در گیر در امر افتتاح سال تحصیلی جدید و پیامد اوج شها دت ها در غزه و لبنان وسوریه واز دست دادن نیروهای خدوم آن در کنار دیگر چالش های زمانی؛ اقتصادی؛ کم بود امکانات و نیروی کار و دیگر معضلات و عبور از پنج روزعزای عمومی و بهت زدگی در کشور؛ بار دیگر چهره‌های شادمان کودکان ونوجوانان در قالب یک معجزه ؛ بخوبی و حتی بهتر از تمامی جشنواره های گذشته کشور؛ برگزار شد در حالی‌که محدود به چندان سالن سینمایی مرکز شهر در خیابان چهار باغ نمی‌شد؛ زیرا در عین حال اکثر محلات کلانشهر درگیر برگزاری حواشی این رویداد برای کودکان و نوجوانان و خانواده‌های هر منطقه بودند که مدارس را نیز ناچار به ورود در این امر با اهمیت می‌کرد. در آغاز این مقاله گفتیم هدف از نگارش آن، تفسیر و توجیه فیلم‌های نمایش داده شده و نقد به نحوه برگزاری نیست بلکه جشنواره را از نگاهی دیگر که قبلاً کسی به آن توجه نداشته و اشاره نکرده بود؛ دیدیم که شاید تشویقی باشد برای آیندگان تا بدانند با دست خالی هم می‌توان کار خوب انجام داد که تنها همت می‌خواهد و عشق وعلاقه ؛ بخصوص به نسلی که آینده ساز این مرز و بوم است و باید از امروز وارد میدان کارزار شود و مسئولان نیز موظفند با زبان آنها سخن بگویند که شاهد بودیم نه تنها داوری و قضاوت به عهده همین نسل گذاشته شد بلکه بخش رسانه‌ای و خبرنگاری آن نیز توسط کودکان و نوجوانان علاقمند به انجام رسید که از ماه‌ها قبل از آغاز رویداد، کلاس‌ها و دوره‌هایی را طی و ضمن کسب آموزش و تجربه، بهترین ناقدان جشنواره باشند و این‌ها همان کسانی خواهند بود که مسیر آینده خود را انتخاب کرده تا ضمن سبک کردن بار وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و علوم به روزنامه نگاران برجسته و کار آزموده برای کشور خود تبدیل شوند. نقاط مثبت و روشن و خوبی‌های برگزاری موفقیت آمیز سی و ششمین جشنواره بین المللی کودکان و نوجوانان را در اصفهان به محوریت شهرداری این کلان شهر گفتیم تا خستگی از تن شهردار و معاون اجتماعی فرهنگی آن خارج شود اما در این میان نقاط تاریک و نامأنوسی هم داشت که چون مفصل است و از قبل نیز پیدا و مشخص بود و بالطبع مسئولان با آن‌ها مواجه خواهند شد را در مقالات آینده به تفصیل خواهیم گفت! حسن روانشید - روزنامه‌نگار پیشکسوت