نارسایی های انسان در تولید مثل

از مقدمه:
از دیرباز تاریخ تا قرن نوزدهم، انسان گناه نازایی را همواره به گردن زن می انداخت و نقشی برای مرد در این میان قائل نبود.
در سال ۱۸۲۴ نقش اسپرم در باروری حیوانات شناخته شد و اولین بررسی و پژوهشها درباره منی مرد از سال ۱۸۹۱ آغاز شد. در سال ۱۹۲۹ علت نازایی را کمبود تعداد اسپرمهای مرد تشخیص دادند. از آن زمان تا کنون بحث سر این بوده که چه تعداد اسپرم برای بچه دار شدن لازم است و هنوز هم جواب قاطعی به این پرسش داده نشده است. در جامعه ما آمار نازایی روزبروز در حال افزایش است. امروزه حدوداً ۱۰-۱۵ درصد از زوجهای دنیا از نعمت بچه دار شدن محروم هستند. علت های آنرا شاید بتوان با ماشینی شدن زندگی و بالا رفتن مشکلات مردم از جمله فشارهای عصبی، Stress، استعمال مشروبات الکلی، مواد مخدر و دخانیات و غیره مربوط دانست. زن و شوهرهایی که بخاطر بچه دار نشدن به کلینیکهای مختلف نازایی در دنیا مراجعه می کنند، معمولاً ۵۰ درصدشان در طول ۲ سال اول بچه دار می شوند. علت بچه دار شدن این ۵۰ درصد را می توان در فاکتورهای مختلف از جمله طبیعت، شانس، گذشت زمان، ترمیم طبیعی اشکال، پیدا کردن اشکال و رفع آن جستجو کرد. از آنجاکه هر انسانی سیستم و واکنش جسمانی و ویژه خود را داراست، درصد این پارامترها در افراد مختلف فرق می کند. در نازایی ممکن است اشکال نزد مرد یا زن باشد و یا هیچ کدام از آنها مقصر نباشند. اگر نه زن و نه شوهر ایرادی داشته باشند آن را در اصطلاح علمی Unexplained infertility می گویند که به تنهایی ۲۰ درصد مسئول نازایی بین زن و شوهرها می باشد و ما بعداً به این مطالب خواهیم پرداخت تا چند سال قبل علت نازایی را نزد زنان جستجو می کردند...