همه پسران من

برگرفته از متن کتاب:
پرده اول؛
حیاط خلوت خانه ی کلر در حومه ی یکی از شهرهای آمریکا. ماه اوت، زمان حاضر.
صحنه از سمت چپ و راست به وسیله ی درختان نزدیک به هم و سر به آسمان کشیده ی تبریزی محصور شده است و به حیاط حالتی دنج می بخشد. سراسر انتهای صحنه نمای پشت عمارت است که یک مهتابی باز و بدون سقف، به عرض شش یارد، آن را به حیاط وصل می کند. عمارت دو طبقه است و هفت اطاق دارد. این خانه در اوایل سالهای ۱۹۲۰ شاید با قیمتی نزدیک به پانزده هزار دلار ساخته شده بود. چون عمارت به تازگی رنگ شده است، به نظر جمع و جور و راحت می آید. چمن سبز و خرمی حیاط را پوشانیده است و بوته های مختلفی که دیگر فصلشان گذشته است، به صورت پراکنده به چشم می خورند. سمت راست صحنه، جنب عمارت، در بزرگی برای ورود ماشین وجود دارد که درختان تبریزی نمای کامل آن را کور کرده اند. پائین صحنه سمت چپ، تنه ی نازک درخت سیبی که در حدود چهار فوت قد دارد دیده می شود که قسمت بالای آن همراه با شاخه های میوه دارش شکسته در کنارش افتاده است. پائین صحنه سمت راست، داربست آلاچیقی به شکل صدف قرار دارد که از سقف آفتاب گیر آن چراغی تزیینی آویزان است. یک میز و چند صندلی فلزی مخصوص باغ، در حیاط به طور پراکنده به چشم می خورد. یک سطل خاکروبه کنار پله های ایوان قرار دارد و جنب آن دستگاهی برقی برای سوزاندن برگهای خشک دیده می شود...