داستان کودکانه و کوتاه سوت بابک

عصر بود. بابک و پدر بزرگش به گردش رفته بودند. وقتی که به خانه برمی گشتند، پدر بزرگ برای بابک یک سوت خرید، یک سوت قرمز و قشنگ. سوت بابک صدای خوبی داشت. بابک از صدای سوت خودش خوشش آمد.

شب شده بود. پدر بزرگ و بابک به خانه رسیدند. بابک شام خورد و خوابید.

بابک صبح زود از خواب بیدار شد. از رختخواب بیرون آمد. لباسش را پوشید. به یاد سوتش افتاد آن را برداشت. توی آشپزخانه رفت که به مادرش سلام کند. مادر آنجا نبود. بابک همین طور که داشت از آشپزخانه بیرون می آمد سوت زد. یک دفعه مادرش دوید و به آشپزخانه آمد. به طرف کتری آب که روی آتش بود رفت. آب کتری هنوز جوش نیامده بود.

مادر نگاهش به بابک و سوت او افتاد. گفت: «بابک، تو سوت زدی؟ من خیال کردم که آب کتری جوش آمده است و این صدای سوت کتری است. پسرم، دیگر توی اتاق و آشپزخانه سوت نزن.» بابک سوتش را توی جیبش گذاشت. با خودش گفت: «مادرم از صدای سوت من خوشش نمی آید.» صبحانه اش را خورد و به راه افتاد تا به مدرسه برود.

بابک جلو خانه ی همسایه رسید. قفس قناری خانم همسایه جلو پنجره بود. بابک به قناری نگاه کرد، سوتش را بیرون آورد و برای قناری سوت زد. قناری از صدای سوت بابک ترسید، فریاد کشید. خانم همسایه جلو پنجره آمد. به قناری گفت: «چه شده است؟ چرا فریاد می زنی؟» بعد نگاهش به بابک و سوت او افتاد، گفت: «بابک، تو سوت زدی؟ من خیال کردم که گربه به سراغ قناری آمده است.» آن وقت از پنجره دور شد. بابک با خودش گفت: «خانم همسایه همیشه به من لبخند می زد. امروز لبخند نزد. او هم از صدای سوت من خوشش نمی آید.»

قصه کودکانه

بابک به چهار راه رسید. پاسبانی وسط چهار راه ایستاده بود. بابک سوت زد اتومبیلی که داشت رد می شد ایستاد. راننده ی اتومبیل نگاهش به بابک و سوت او افتاد، گفت: «پسر جان، تو سوت زودی؟ من خیال کردم که پاسبان سوت زد.» آن وقت پاسبان به بابک گفت: «پسر جان، توی خیابان سوت نزن.» بابک با خودش گفت: «پاسبان هم از صدای سوت من خوشش نمی آید.»

بابک به مدرسه رسید. شاگردان کلاس اول کنار زمین بازی ایستاده بودند. چهارتای آن ها می خواستند مسابقه ی دو بدهند. معلم ورزش گفت: «حاضر باشید! با صدای سوت من بدوید.» بچه ها برای دویدن حاضر شدند. بابک داشت تماشا می کرد. یادش نبود که چه می کند. یک دفعه سوت زد. سه تا از بچه ها دویدند ولی بچه ی چهارم که معلم ورزش را نگاه می کرد ندوید. بچه های دیگر هم ایستادند.

معلم ورزش به بچه ها گفت: «به جای خودتان برگردید.» آن پسر کوچولو سوت زد. من سوت نزدم. بچه ها اوقاتشان تلخ شد. معلم ورزش به بابک گفت: «پسر جان، توی مدرسه سوت نزن.» بابک با خودش گفت: «بچه ها و معلم ورزش هم از صدای سوت من خوششان نمی آید. هیچ کس از صدای سوت من خوشش نمی آید.» سوتش را توی جیبش گذاشت و به کلاس رفت.

عصر بابک از مدرسه به خانه برگشت. توی حیاط رفت، سوتش را از جیبش بیرون آورد، با سوتش مثل کتری آب جوش سوت زد، مثل پاسبان سوت زد، مثل معلم ورزش سوت زد. مادرش از پنجره به او نگاه کرد و لبخند زد. خانم همسایه از پنجره به او نگاه کرد و لبخند زد. در حیاط باز بود، پاسبانی از کوچه می گذشت بابک را توی حیاط دید و به او لبخند زد. چندتا بچه از کوچه می گذشتند. آن ها هم بابک را دیدند و به او لبخند زدند.

همچنین بخوانید:

داستان کودکانه ماجرای دزدیدن مربا در مدرسه

داستان کودکی که به خاطر عشق به مربا، مرتکب دزدی شد و درس بزرگی گرفت.

بابک با خودش گفت: «مادرم از صدای سوت من خوشش می آید. خانم همسایه از صدای سوت من خوشش می آید. پاسبان از صدای سوت من خوشش می آید. بچه ها از صدای سوت من خوششان می آید. شاید معلم ورزش هم از صدای سوت من خوشش بیاید ولی فقط باید بدانم که چه وقت و کجا می توانم سوت بزنم. توی آشپزخانه، توی کوچه، توی خیابان و توی مدرسه نباید سوت بزنم. جایی باید سوت بزنم که صدای سوتم کسی را ناراحت نکند.»