تعریف سلامت در سازمان جهانی بهداشت

تعریف سلامت در سازمان جهانی بهداشت

اِنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوّابینَ وَ یحِبُّ المُتَطَهّرِینَ (آخر آیه ۲۲۲، سوره بقره)

بدرستی خدا توبه کنندگان و پاکیزگان را دوست می دارد.

تعریف سلامت

معمولاً کسی را که بیماری جسمی نداشته باشد سالم می نامند، در حالی که تعریف سلامت وسیع تر و جامع تر از این است. سازمان جهانی بهداشت در تعریف سلامت می گوید :

«سلامت عبارت است از تأمین رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی، نه فقط نبودن بیماری و نقص عضو». به این ترتیب کسی را که بیماری جسمی نداشته باشد نمی توان فرد سالمی دانست، بلکه شخص سالم کسی است که از سلامت روح نیز برخوردار بوده، از نظر اجتماعی در آسایش باشد؛ زیرا پژوهشهای علمی نشان داده که ممکن است ریشه و علت بسیاری از ناتوانیهای جسمی، نابسامانیهای فکری و عاطفی باشد. مثلاً امروزه معتقدند. که دلهره ها و ناراحتیهای فکری می تواند عامل مهمی در ایجاد زخم معده باشد و چون دلهره و بسیاری از احساسات عاطفی انسان در اثر زندگی با مردم و به علت فرهنگ جامعه به وجود می آید، سلامت جسم تا حد زیادی با سلامت فکر و شرایط فرهنگی و اجتماعی که فرد در آن زنگی می کند مربوط می شود. به عبارت دیگر تندرستی یا سلامت سه بُعد دارد :

جسمی روانی اجتماعی

این سه بُعد در یکدیگر تأثیر می گذارند. گاه یک بعد تسلط و نفوذ بیشتری در ابعاد دیگر دارد و گاه نیز امکان دارد دو بُعد یا هر سه بُعد نسبت به یکدیگر تأثیر متقابل داشته باشند. رابطه این سه بُعددر شکل زیر نشان داده شده است :

ج)- رفاه جسمی

ر)- رفاه روانی

۱- رفاه اجتماعی

مهمترین نکاتی که باید در بهداشت فردی به آنها توجه داشت

در زمینه بهداشت فردی پاکیزه بودن از اهم مسائل است. چنانچه از کلام معصومین (ع) می توان نتیجه گرفت پاکیزگی چه در هنگام تغذیه و چه در انجام فرائض دینی مورد نظر اسلام می باشد. شستن دستها قبل و بعد از غذا خوردن، تمیز کردن بینی به عنوان یک مستحب در هنگام وضو، کوتاه نگه داشتن ناخن با قید این نکته که زیر آن جایگاه شیطان است، همه و همه ناشی از توجه اسلام به پاکیزگی است.