مصرف استامینوفن در بارداری، چه عوارضی دارد؟

آستامینوفن یکی از محدود مسکن هایی است که در بارداری بی خطر در نظر گرفته شده و یکی از داروهایی است که دسترسی به آن بدون نسخه پزشک امکانپذیر است؛ با این حال بر اساس نتایج مطالعه ای جدید، آستامینوفن آنقدرها هم که تصور می شده، بی خطر نیست. در حدود 65% از خانم های باردار در ایالت متحده از این دارو استفاده می کنند. خانم های باردار باید توجه کنند که باید قبل از مصرف هرگونه دارویی با پزشک خود مشورت کنند؛ با این حال مصرف آستامینوفن، بی خطر در نظر گرفته می شود.

در مطالعه ای که مرکز پیشگیری و درمان بیماری ها در سال 2010 انجام داد، هیچگونه افزایش خطر نواقص زمان تولد با مصرف آستامینوفن در سه ماهه اول بارداری مشاهده نکرد و به برخی از مطالعات هم نشان دادند که این مسکن حتی می تواند نواقص زمان تولد را کاهش دهد؛ با این حال، شواهدی وجود دارد که مصرف آستامینوفن در طول بارداری ممکن است با تکامل مغزی فرزندان در ارتباط باشد.

نتایج مطالعه ای که در سال 2014 انجام شد، نشان داد که کودکان مادران بارداری که آستامینوفن استفاده می کردند، با احتمال بیشتری به اختلال بیش فعالی نقص توجه (ADHD) مبتلا می شدند.

در این بررسی 2644 خانم باردار مورد بررسی قرار گرفتند. مصرف آستامینوفن این افراد در یک ماه قبل و در طول بارداری با استفاده از پرسشنامه طی هفته های 12 و 32 بارداری مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین از مادران خواسته شد تا فواصل مصرف این دارو را گزارش دهند؛ با این حال این مطالعه نتوانست میزان دقیق دوز مصرفی آستامینوفن را بررسی کند، چرا که بسیاری از مادران قادر به یادآوری آن نبودند.

تکامل عصبی 88% از کودکان این مادران در سن یک سالگی و 9/79% هم در پنج سالگی بررسی شدند. در یک سالگی تکامل عصبی با استفاده از مقیاس تکامل نوزاد بیلی و در پنج سالگی با استفاده از یک سری آزمون شامل مقیاس توانایی های کودکان مک کارتی و آزمون طیف اوتیسم کودکی ارزیابی شد.

محققان این مطالعه دریافتند که مادران 43% از کودکانی که در یک سالگی مورد بررسی قرار گرفتند و 41% از کودکانی که در پنج سالگی ارزیابی شدند، در 32 هفته ابتدایی بارداری آستامینوفن مصرف کردند. نتایج مطالعه همچنین نشان داد که فرزندان مادرانی که در 32 هفته اول بارداری خود آستامینوفن مصرف می کردند، در پنج سالگی نسبت به سایرین با احتمال 30% بیشتر به اختلالات توجه که معمولاً در اوتیسم و اختلال نقص توجه بیش فعالی دیده می شود، مبتلا می شوند. همچنین کودکانی که در طول بارداری در مواجهه با آستامینوفن قرار داشتند، در پنج سالگی با احتمال بیشتری علایم بیش فعالی و تکانشگری را نشان می دادند. عملکرد کودکانی که در دوران جنینی خود به طور مداوم در معرض آستامینوفن قرار می گرفتند، در آزمون های توجه، تکانشگری و پردازش سریع بینایی نسبت به سایرین ضعیف تر بود.

علاوه براین، پژوهشگران مشاهده کردند که کودکان پسری که در دوران جنینی درمواجهه با آستامینوفن بودند، با احتمال بیشتری علایم بالینی اوتیسم را بروز می دهند و این احتمال با مواجهه مداوم با دارو افزایش می یابد. به عقیده محققان این مطالعه، این نتایج می تواند ابتلای بیشتر کودکان پسر به اوتیسم را توجیه کند، چرا که مغز جنین های پسر در اوایل بارداری بیشتر تحت تأثیر عوامل آسیب رسان قرار می گیرد. این حساسیت بالاتر مغز جنین های پسر از اختلال غدد آندروژنی در اثر مواجهه با آستامینوفن ناشی می شود.