بیماری پیرونی و راههای درمان آن

گاهی در اطراف خودمان مردانی را می‌بینیم که افسرده‌اند و وقتی از آنها شرح حال کاملی می‌گیریم، متوجه می‌شویم که مثلا در رابطه زناشویی با همسر خودشان دچار بی‌‌میلی شدید هستند…

آنها از اظهار این مشکل نزد پزشکان نیز پرهیز می‌کنند و تنها بعد از مشاوره‌های روان است که مشخص می‌شود برخی از این افراد به بیماری خاصی مبتلا هستند که رابطه زناشویی را برای آنها مشکل‌ساز و دردناک کرده است و علت آن هم شاید ضربه و آسیبی باشد که حین برقراری رابطه به آلت تناسلی‌شان وارد شده. نام این بیماری، پیرونی است. بیماری پیرونی که به «سفتی پلاستیکی آلت» ترجمه شده است؛ نوعی اختلال در بافت فیبری آلت تناسلی مردان است که به علت رشد پلاک‌های لیفی در بخشی از بافت نرم آلت به وجود می‌آید و 1 تا 4 درصد مردان به این عارضه مبتلا می‌شوند.

با توجه به اینکه این بیماری باعث بروز عوارضی مانند ناتوانی در برقراری رابطه زناشویی، کجی یا کوتاه‌شدن آلت تناسلی، ناتوانی در به دست آوردن یا نگهداشتن نعوظ، بروز اضطراب و استرس در مورد فعالیت زناشویی و ظاهر آلت تناسلی و در نهایت به هم خوردن روابط عاطفی با همسر و مشکل در بچه‌دارشدن به دلیل ناتوانی در رابطه زناشویی می‌شود، در «ازدواج و سلامت جنسی» این هفته به 20 نکته مهم که باید در مورد بیماری پیرونی توجه داشته باشید اشاره می‌شود.

بیماری پیرونی، بیماری خطرناکی است که اگر به موقع درمان نشود، باعث ناتوانی جنسی خواهد شد. شیوع این بیماری از دهه پنجم زندگی به بعد است ولی متاسفانه در ایران بیشتر بیماران مبتلا زیر 50 سال هستند و در دهه سوم و چهارم زندگی دچار این عارضه می‌شوند. یکی از دلایلی که باعث می‌شود شیوع ابتلا به این بیماری در دهه سوم و چهارم زندگی باشد، تا کردن آلت تناسلی در حالت نعوظ برای از بین بردن نعوظ است که عده‌ای به این عمل «تقاندن» می‌گویند. علت اصلی بروز این بیماری هنوز ناشناخته است ولی بیشتر دانشمندان معتقدند وارد شدن ضربه به آلت تناسلی در حالت نعوظ باعث ایجاد آن می‌شود. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری باید از واردشدن هرگونه ضربه به آلت تناسلی جلوگیری کرد. حین برقراری رابطه زناشویی نیز باید از قرارگرفتن در موقعیت‌هایی که مرد را مستعد وارد شدن ضربه به آلت تناسلی می‌کند، اجتناب شود. اگر به هر دلیلی ضربه‌ای به آلت تناسلی وارد و باعث آسیب به آن شد، به‌خصوص اگر همراه با کبودی و خونمردگی بود، باید به پزشک متخصص مراجعه شود. احساس هر گونه سفتی در زیر پوست
آلت تناسلی غیرطبیعی است و بلافاصله مساله را با پزشک در میان بگذارید. بیماری پیرونی دارای 3 مرحله است؛ مرحله زودرس، میانی و دیررس. علامت اصلی این بیماری در مرحله زودرس هنگام نعوظ است. متاسفانه بیشتر مردان این نشانه را بی‌اهمیت تلقی می‌کنند یا در مواردی به دلیل خجالت به پزشک مراجعه نمی‌کنند درحالی که این مرحله بهترین زمان برای مراجعه به پزشک است و درمان دارویی در این مرحله تا حد زیادی موثر خواهد بود. اگر در این مرحله بیمار به پزشک مراجعه نکند، کم‌کم بافت فیبری و پلاک ایجاد می‌شود و با گذشت زمان، کلسیم در بافت فیبری یا همان پلاک رسوب می‌کند که بیماری در این مرحله غیرقابل درمان خواهد بود. تشکیل این پلاک‌ها باعث کوچک‌شدن
آلت تناسلی می‌شود. با تشخیص ندادن این بیماری در مراحل اولیه یا به موقع درمان نشدن آن، در بیشتر موارد سیر روند بیماری به‌تدریج پشرفت می‌کند و وارد مراحل بعدی (میانی و دیررس) می‌شود. در مرحله‌ای که پلاک تشکیل شده ولی هنوز کلسیم در آن رسوب نکرده است، در 30-20 درصد موارد می‌توان با تجویز دارو پلاک را از بین برد و کجی آلت تناسلی را اصلاح کرد یا اینکه حداقل از پیشرفت آن به مرحله رسوب کلسیم جلوگیری شود. بهترین روش تشخیص پلاک و رسوب کلسیم در پلاک، سونوگرافی از آلت تناسلی است که باید به‌وسیله افراد خبره انجام شود. وجود بافت سفت در پوشش آلت تناسلی (پلاک) نشانه پیشرفت بیماری است. پلاک‌ها نقاطی کاملا سفت، مانند سکه هستند که به راحتی با دست قابل لمس‌اند. اندازه آنها از چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر می‌تواند متفاوت باشد. تعداد پلاک‌ها ممکن است به یک یا چند عدد محدود شود. در مرحله دیررس فقط حدود 20 درصد بیماران قابل درمان هستند زیرا مرحله دیررس نیز به 2 مرحله جداگانه «ابتدایی» و «نهایی» تقسیم می‌شود. در مرحله ابتدایی فقط پلاک تشکیل شده است و اگر کلسیم روی آن رسوب کند که در اصطلاح به آن «پلاک کلسیفیه» می‌گویند، بیماری وارد مرحله دیررس نهایی شده که تقریبا در این مرحله غیر قابل درمان است. یکی از علایم مهم ابتلا به بیماری پیرونی، کجی آلت تناسلی است. تشکیل پلاک در هر قسمتی از آلت تناسلی باعث انحراف آن می‌شود بنابراین اگر اخیرا دچار کجی آلت تناسلی شده‌اید، این مساله را جدی بگیرید. ابتلا به بیماری پیرونی به تدریج باعث بروز عوارض دیگری چون اختلال نعوظ یا ناتوانی جنسی در مردان به دلیل ایجاد نشت وریدی به‌وسیله پلاک خواهد شد. اختلال نعوظ ناشی از نشت وریدی بدترین نوع اختلال نعوظ است. کجی آلت تناسلی را می‌توان با جراحی اصلاح کرد ولی جراحی تاثیری در درمان بیماری پیرونی ندارد. در شرایطی که پیشرفت بیماری پیرونی باعث می‌شود کجی آلت تناسلی با شدت بیشتری تظاهر پیدا ‌کند، نباید برای عمل جراحی عجله کرد. یکی دیگر از علل مهم این بیماری، شکستگی آلت تناسلی است که اگر فورا جراحی نشود بعدها محل شکستگی ترمیم و باعث ایجاد پلاک و ناتوانی جنسی می‌شود. بسیاری از بیماران مبتلا به شکستگی آلت تناسلی به دلیل خجالت به پزشک مراجعه نمی‌کنند و بعدها دچار عوارض جبران‌ناپذیری می‌شوند. اگر مردی مشکوک به شکستگی آلت‌تناسلی است باید بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کند، اگر عمل جراحی خوب انجام شود، 90 درصد این بیماران حالت طبیعی قبل از شکستگی را دوباره به دست می‌آورند. برای درمان بیماری پیرونی روش‌های زیادی پیشنهاد شده است که هیچ‌کدام آنها تاثیر قطعی در درمان ندارند. پزشک با توجه به شرایط بیمار و تجربه خود می‌تواند از مجموعه‌ای از داروهای اختصاصی برای درمان استفاده کند. در بسیاری از موارد در فواصل معین نوع دارو عوض می‌شود تا بهترین دارو برای بیمار انتخاب شود. برخی پزشکان معتقدند تزریق بعضی داروها در پلاک مانند داروهای مهارکننده کانال‌های کلسیمی از جمله «وراپامیل» باعث از بین رفتن پلاک می‌شود درحالی که شواهد کافی در این مورد وجود ندارد.