منظور از پدر و فرزند در سوره بلد، چه کسانی هستند؟

سوره بلد/ آیات 3-1: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ * لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ * وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ * وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ»

در این‌که منظور از این پدر و فرزند کیست؟ تفسیرهاى متعددى ذکر کرده‌اند:

به گزارش خدمت؛ نخست این‌که: منظور از(والد) ابراهیم خلیل و از(ولد) اسماعیل ذبیح است و با توجه به این‌که در آیه قبل به شهر مکه سوگند یاد شده و مى‌دانیم ابراهیم و فرزندش بنیانگذار [تجدید بنا کننده] کعبه و شهر مکه بودند، این تفسیر بسیار مناسب به‌نظر مى‌رسد؛ به‌خصوص این‌که عرب جاهلى نیز براى حضرت ابراهیم و فرزندش، اهمیت فوق‌العاده‌اى قائل بود، و به آن‌ها افتخار مى‌کرد و بسیارى از آن‌ها نسب خود را به آن دو مى‌رساندند.

دیگر این‌که منظور، آدم و فرزندانش مى‌باشند.

سوم این‌که منظور، آدم و پیامبرانى هستند که از دودمان او برخاسته‌اند.

و چهارم این‌که منظور، سوگند به هر پدر و فرزندى است؛ چرا که مسأله تولد و بقاء نسل انسانى در طول ادوار مختلف، از شگفت‌انگیزترین بدایع خلقت است و خداوند مخصوصا به آن سوگند یاد کرده است.

جمع میان این چهار تفسیر نیز بعید نیست؛ هر چند تفسیر اول از همه مناسب‌تر به‌نظر مى‌رسد.

تفسیر نمونه، جلد 27، صفحه 9.