شیزوفرنی چه بیماری است و چه علایمی دارد؟ (بخش اول)

شیزوفرنی یک بیماری جدی روانی است. حدود ۱٪ از آمریکایی ها با آن درگیرند. افراد مبتلا به این وضعیت ممکن است صداهای خیالی را بشنوند، مناظر خیالی را ببینند، یا در مورد اعتقادات دیگران احساسات غیرواقعی داشته باشند.

این احساسات می توانند فرد را بترسانند و منجر به رفتارهای غیرعادی شود. اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. ولی می توان با روش های درمانی علائم آن را کنترل کرد. برخلاف سوء تفاهمات رایج، شیزوفرنی اختلال شخصیت چندگانه نیست.

علائم شیزوفرنی عبارتند از:

هذیان ها

شنیدن یا دیدن چیزهای خیالی.

اتهامات

به اعتقادات غلط به شدت پا فشاری می کنند.

پارانویا

ترس از این که دیگران در برابر شما توطئه می کنند.

برخی دیگر از نشانه ها مانند عدم لذت از زندگی روزمره و خروج از فعالیت های اجتماعی ممکن است سبب افسردگی فرد شود.

شیزوفرنی چگونه افکار را تحت تاثیر قرار می دهد؟

افرادی که مبتلا به شیزوفرنی هستند ممکن است با سازماندهی افکار و ارتباطات منطقی مشکل داشته باشند. آنها ممکن است تمرکز کافی نداشته باشند و در افکار خود از یک شاخه به شاخه ای دیگر بپرند.

شیزوفرنی چگونه رفتار فرد را تحت تاثیر قرار می دهد؟

این بیماری در بسیاری از رفتارهای اجتماعی تاثیر زیادی دارد. این افراد در برابر رفتار و گفتار سایر افراد دچار سوء تفاهم می شوند. سریع هیجان زده می شوند و یا سکوت می کنند. بسیاری از این افراد در تمیز نگه داشتن محیط زندگی خود مشکل دارند. البته به ندرت رفتارهای خشونت آمیز علیه دیگران از خود نشان می دهند.

چه کسانی مبتلا به شیزوفرنی می باشند؟

هر کسی می تواند به این بیماری مبتلا شود. میزان رواج آن در گروه های قومی مختلف و مردان و زنان تفاوتی ندارد. نشانه های این بیماری معمولا بین سنین ۱۶ تا ۳۰ سالگی شروع می شوند. البته در مردان ممکن است زودتر آغاز شود. شیزوفرنی به ندرت در دوران کودکی یا بعد از ۴۵ سالگی آغاز می شود. احتمال ابتلا به این بیماری در افرادی که در بین اعضای خانواده آنها افرادی مبتلا به شیزوفرنی وجود دارند، بیشتر است.

دلایل بروز شیزوفرنی:

دانشمندان علت دقیق آن را نمی دانند. اما مطالعات نشان داده است که ژن ها و تجارب شخصی در زندگی ممکن است ار عوامل ابتلا به این بیماری باشند. نظریه های مختلفی در رابطه با نقش چگونگی فعال بودن و کارکرد برخی مناطق مغز و همچنین اختلالات مواد شیمیایی مغز مانند دپامین و گلوتامات، در بروز این بیماری وجود دارد.

در مقاله بعدی به بررسی راه های تشخیص و درمان این بیماری خواهیم پرداخت.