به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه تهران، پایاننامه دوره کارشناسی عزت الله انتظامی با عنوان «هنریش فن کلیست-پیشپردهخوانی در ایران» با نمره بسیار خوب توسط بهرام بیضایی، حمید سمندریان و پرویز ممنون ارزیابی شده است.
عزتالله انتظامی ۲۶ مردادماه بر اثر عوارض بیماری دارفانی را وداع گفت.
یکی از فرازهای زندگی عزتالله انتظامی ورود وی به دانشکده هنرهای زیبا و تحصیل آکادمیک هنر نمایش در دانشگاه تهران بود.
وی در اواخر دهه ۴۰ خورشیدی زمانی که بازیگری شناخته شده بود، وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۱ دوره کارشناسی تئاتر (بازیگری) را در دانشکده هنرهای زیبا در سن ۴۸ سالگی به پایان رساند.
این بازیگر سینما این اتفاق را در کتاب زندگینامهاش با عنوان «آقای بازیگر» اینطور روایت میکند: «من تصمیم گرفتم به هر نحو ممکن بازیگری را به طور آکادمیک ادامه دهم. وقتی در اداره تئاتر این را مطرح کردم، تقریبا همه مخالف بودند.
در آن زمان اگر اشتباه نکنم، استاد ارجمند دکتر مهدی نامدار، رئیس گروه هنرهای نمایش دانشکده هنرهای زیبا را به عهده داشت. دکتر نامدار از هنرمندان بزرگ تئاتر زمان خود بود و مرا هم میشناخت. تقاضایم را مطرح کردم، اول خندید ولی پس از مدتی که پافشاری و اصرار مرا دید، راهنماییام کرد تا نامهای برای هیات امنای دانشگاه بنویسم و تقاضایم را مطرح کنم. همان دم نامه را نوشتم و تقدیم کردم. پس از چند روز هیات امنای دانشگاه موافقت خود را با ورود من به دانشکده هنرهای زیبا اعلام کرد. این خبر بسیار خوش را دکتر نامدار به من داد و من همان روز که نزدیکیهای امتحان ترم اول بود، سر کلاس رفتم.»
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه تهران، پایاننامه دوره کارشناسی عزت الله انتظامی با عنوان «هنریش فن کلیست-پیشپردهخوانی در ایران» با نمره بسیار خوب توسط بهرام بیضایی، حمید سمندریان و پرویز ممنون ارزیابی شده است.
عزتالله انتظامی ۲۶ مردادماه بر اثر عوارض بیماری دارفانی را وداع گفت.
یکی از فرازهای زندگی عزتالله انتظامی ورود وی به دانشکده هنرهای زیبا و تحصیل آکادمیک هنر نمایش در دانشگاه تهران بود.
وی در اواخر دهه ۴۰ خورشیدی زمانی که بازیگری شناخته شده بود، وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۱ دوره کارشناسی تئاتر (بازیگری) را در دانشکده هنرهای زیبا در سن ۴۸ سالگی به پایان رساند.
این بازیگر سینما این اتفاق را در کتاب زندگینامهاش با عنوان «آقای بازیگر» اینطور روایت میکند: «من تصمیم گرفتم به هر نحو ممکن بازیگری را به طور آکادمیک ادامه دهم. وقتی در اداره تئاتر این را مطرح کردم، تقریبا همه مخالف بودند.
در آن زمان اگر اشتباه نکنم، استاد ارجمند دکتر مهدی نامدار، رئیس گروه هنرهای نمایش دانشکده هنرهای زیبا را به عهده داشت. دکتر نامدار از هنرمندان بزرگ تئاتر زمان خود بود و مرا هم میشناخت. تقاضایم را مطرح کردم، اول خندید ولی پس از مدتی که پافشاری و اصرار مرا دید، راهنماییام کرد تا نامهای برای هیات امنای دانشگاه بنویسم و تقاضایم را مطرح کنم. همان دم نامه را نوشتم و تقدیم کردم. پس از چند روز هیات امنای دانشگاه موافقت خود را با ورود من به دانشکده هنرهای زیبا اعلام کرد. این خبر بسیار خوش را دکتر نامدار به من داد و من همان روز که نزدیکیهای امتحان ترم اول بود، سر کلاس رفتم.»