بیوگرافی و عکسهای ستاره پسیانی بازیگر دختر آتیلا پسیانی

بیوگرافی و عکسهای ستاره پسیانی بازیگر دختر آتیلا پسیانی

ستاره پسیانی از بازیگران جوان و خوش آتیه سینما , تلویزیون و تئاتر در ایران است. وی یک برادر به نام خسرو دارد و دختر آتیلا پسیانی بازیگر و فاطمه نقوی بازیگر است.

بیوگرافی ستاره پسیانی

ستاره پسیانی متولد ۱۷ شهریور ماه سال ۱۳۶۴ در تهران است. او در یک خانواده کاملا هنری متولد شده است .وی از کودکی به خاطر شغل هنری پدر و مادرش بود که باعث گردید بازیگری را در همان ابتدای زندگی خود تجربه کند و با حضور دو مربی کار کشته و حرفه ای (پدر و مادرش) توانست اصول صحیح این حرفه را یاد بگیرد و در عرصه سینما و تلویزیون بدرخشد.

همسر ستاره پسیانی

اطلاعاتی در باره ازدواج ستاره پسیانی در دسترس نیست.

ستاره پسیانی و برادرش خسرو

شروع فعالیت ستاره پسیانی

او بخاطر شغل پدر و مادر از همان بچگی در سال ۱۳۶۹ وارد تئاتر شد . او میگوید : بزرگ‌تر که شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی‌تر شد چون نقش‌های جدی به من سپرده می‌شد، نقد می‌شدم و با خودم فکر کردم الان بازیگری‌ام جدی شده چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.
وی از بازیگران جوان و موفق در عرصه تئاتر است بازیگری که با ۱۴ سال سابقه کاری در این حیطه توانست, جایگاه خود را ثابت کند و در جشنواره تئاتر فجر جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کند.

آثار ستاره پسیانی

سینما

سرخ پوست (۱۳۹۷)
رضا (۱۳۹۶)
پدیده (۱۳۹۵)
لانتوری (۱۳۹۴)
هلن (فیلم ۱۳۹۴) (۱۳۹۴ در عنوان بندی نیامده)
بیست هفته (۱۳۹۴ فیلم کوتاه)
وارونگی (۱۳۹۴)
کوچه بی‌نام (۱۳۹۳)
فرشتگان قصاب (۱۳۹۱)
ورود آقایان ممنوع (۱۳۸۹)
موج سوم (۱۳۸۷)
روایت‌های ناتمام (۱۳۸۵)
بهترین بابای دنیا (۱۳۷۰)

تلویزیونی

سریال نهنگ آبی
همه بچه‌های من (۱۳۸۷)
شوخی کردم
کلاه‌قرمزی
باغ بلور (۱۳۸۲–۱۳۸۱)

تئاتر

مجلس تقلید هفت‌خوان رستم (۱۳۶۹)
آئورا (۷۱–۱۳۷۰)
اینم از این (۱۳۷۶)
برف سبز (۱۳۷۷)
ساز سحرآمیز (۱۳۷۷)
درد دل با سگ (۱۳۷۸)
گنگ خوابدیده (۱۳۷۹)
بسه دیگه خفه شو (۱۳۸۲)
کالیگولا شاعر خشونت (۱۳۸۲)
بحرالغرائب (۱۳۸۲)
تجربه‌های اخیر (۱۳۸۲)
شکلک (۱۳۸۳)
هی مرد گنده گریه نکن (۱۳۸۲)
تلخ مثل عسل (۱۳۸۲)
دستی روی ماه نام تو را نوشته‌است (بازی و عروسک‌گردانی) (۱۳۸۳)
ننه دلاور و فرزندان او (۱۳۹۳)
خدای کشتار (۱۳۹۵)
دکلره(۱۳۹۵)
مرگ هوتن (۱۳۹۵)
دیابولیک: رومئو و ژولیت (۱۳۹۵)
پرتقال‌های کال (۱۳۹۵)
خدای کشتار (۱۳۹۶)
اگه بمیری (۱۳۹۶)
۱۰۰ درصد (۱۳۹۶)
الیور توییست (۱۳۹۶)
خدای کشتار (۱۳۹۷)
۱۰۰ درصد (۱۳۹۷)

عکسهای ستاره پسیانی

مصاحبه با ستاره پسیانی

بازیگری را از سینما شروع کردید؟

نه از تئاتر.

بعد وارد سینما شدید؟

فکر می‌کنم همزمان اتفاق افتاد، آن موقع پنج سال بیشتر نداشتم.

بعد از همان موقع بازیگری را انتخاب کردید؟

بزرگ‌تر که شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی‌تر شد چون نقش‌های جدی به من سپرده می‌شد، نقد می‌شدم و با خودم فکر کردم الان بازیگری‌ام جدی شده چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.

شما یک نمایش عروسکی هم کارگردانی کردید چرا کارگردانی را ادامه ندادید؟

نه، گاهی‌اوقات به آن فکر می‌کنم اما دنبال سوژه هیجان‌انگیزی هستم به همین خاطر دلم می‌خواهد کاری که بعد از آن کارگردانی می‌کنم، بکر باشد ضمن اینکه حالا وقت هست.

در این چند سالی که کار کردید بیشتر در کارهای پدر حضور داشتید؟

تا ۱۸ سالگی در کارهای پدرم بازی می‌کردم تا اینکه امیررضا کوهستانی من را برای نمایش «تجربه‌های اخیر» انتخاب کرد که بسیار کارگردان فوق‌العاده‌ای است. خیلی کار هیجان‌انگیزی بود و من ترسیده بودم چون اولین کار مستقل من جدا از گروه و پدرم بود. همزمان با نمایش آقای کوهستانی در نمایش کیومرث‌مرادی هم بازی کردم.

برای پدر بازی کردن سخت بود یا برای دیگران؟

ـ برای من، سخت نبود چون این جنس بازیگری را در گروه پدرم و با کارگردانی او شروع کردم. در نتیجه جنسی از بازیگری را یاد گرفتم که بسیار سخت است، مخصوصا در نمایش‌های بی‌دیالوگ که واقعا کار سختی است چون باید بدون حرف زدن تمام حس‌تان را به تماشاگر برسانید.

تابه‌حال پیش آمده دوره‌ای مثلا یک سال کار نکرده باشید؟

بله، وقتی در گروه‌مان کاری شروع می‌شود اگر نقشی هم نداشته باشم به‌عنوان دستیار درگیر می‌شوم اما پیش آمده که یک‌سال تئاتر بازی نکردم و سالی دیگر چند نمایش پشت‌سر هم بازی داشتم.

تابه‌حال نقدی درباره بازی خودتان خواندید که ناراحت‌تان کرده باشد؟

نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم اما کسی تابه‌حال نقد بدی نکرده و اگر هم جایی نوشته شده من نخوانده‌ام.

از چه زمانی در گروه کارگردانی پدرتان همراهی‌شان کردید؟

سال آن را یادم نیست اما در نمایش «بسه دیگه خفه شو» هم دستیار بودم هم بازیگر.

اینکه با متن پدر کار کنید چطور تجربه‌ای است؟

مشکلی ندارم چون آن زمان برایم بابا نیست. نویسنده‌ای می‌شود که راجع به متن با او صحبت می‌کنم و می‌گویم کجا را دوست دارم و کجا را نه.

خیلی از نمایش‌های پسیانی اجرای خارج از کشور داشته، استقبال از این کارها آنطرف چطور بوده؟

خیلی استقبال شده، برایشان جالب بوده که تئاتری مدرن و جدید از ایران می‌بینند، اصولا هم کارهایی را خارج از کشور بردیم که خانوادگی بوده و برای آنها جذابیت بیشتری داشته که یک خانواده چهار نفری با هم کار می‌کنند و از این کشور به کشور دیگری می‌روند.

در خانواده درباره کارهای همدیگر حرف می‌زنید؟

بله، خیلی. البته ما گروه هستیم اما جدا از گروه درباره کار با هم زیاد صحبت می‌کنیم. به نظرم جالب است گرچه بعضی‌ها جنبه منفی خانوادگی کار کردن را می‌بینند اما جنبه‌های خوبی هم دارد.