غزل شماره 203 حافظ: سالها دفتر ما در گرو صهبا بود
غزل شماره 203 حافظ به اندیشه حافظ و جهتگیری سخت و محکم در برابر ریاکاران اشاره دارد. شاعر میگوید لوح محفوظ دلم را سالهای بسیار برای می ناب گرو گذاشته بودم و درس و دعای من باعث رونق میکده میشده است. سپس توجه مخاطب را به نیکی پیر مغان یا ساقی می جلب میکند که از خطای بدمستان چشمپوشی کرده و اعمالشان را زیبا میبیند.
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
سالها دفتر ما در گرو صهبا بود
رونق میکده از درس و دعای ما بود
نیکی پیر مغان بین که چو ما بدمستان
هر چه کردیم به چشم کرمش زیبا بود
دفتر دانش ما جمله بشویید به می
که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود
از بتان آن طلب ار حسن شناسی ای دل
کاین کسی گفت که در علم نظر بینا بود
دل چو پرگار به هر سو دورانی میکرد
و اندر آن دایره سرگشته پابرجا بود
مطرب از درد محبت عملی میپرداخت
که حکیمان جهان را مژه خون پالا بود
میشکفتم ز طرب زان که چو گل بر لب جوی
بر سرم سایه آن سرو سهی بالا بود
پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان
رخصت خبث نداد ار نه حکایتها بود
قلب اندوده حافظ بر او خرج نشد
کاین معامل به همه عیب نهان بینا بود
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
از آنچه در اختیار داری راضی نیستی. فکر میکنی که همه از روی ترحم برای تو دلسوزی کرده و میخواهند به تو لطف کنند. از سرگردانی و زندگی بدون هدف خسته شدهای. آرزوهای زیادی در سر داری، چرا اینقدر خودت را دست کم میگیری؟ خدا از درون دل تو آگاه است و باز هم یاریات میکند.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال: