غزل شماره 273 حافظ: اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
غزل شماره 273 حافظ در زمان بازگشت از یزد در دوران تبعید شاعر و خطاب به شاه شجاع و تورانشاه سروده شده است. در این غزل از محبوب میخواهد بر سر پیمان خویش ثابتقدم باشد و در همهحال با او باشد؛ زلف خود را در برابر نگاه عاشقان بر باد ندهد، چراکه این کار عاشقان را پریشانخاطر میکند؛ برای همنشینی با خضر مانند آب حیات باشد.
ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
حریف خانه و گرمابه و گلستان باش
شکنج زلف پریشان به دست باد مده
مگو که خاطر عشاق گو پریشان باش
گرت هواست که با خضر همنشین باشی
نهان ز چشم سکندر چو آب حیوان باش
زبور عشق نوازی نه کار هر مرغیست
بیا و نوگل این بلبل غزل خوان باش
طریق خدمت و آیین بندگی کردن
خدای را که رها کن به ما و سلطان باش
دگر به صید حرم تیغ برمکش زنهار
وز آن که با دل ما کردهای پشیمان باش
تو شمع انجمنی یکزبان و یکدل شو
خیال و کوشش پروانه بین و خندان باش
کمال دلبری و حسن در نظربازیست
به شیوه نظر از نادران دوران باش
خموش حافظ و از جور یار ناله مکن
تو را که گفت که در روی خوب حیران باش
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
بهتر است کمی هم به اعمال و رفتار خود دقت کنی و غرور و تکبر را از وجودت خالی کنی. در دوستی، صدیق و صمیمی باش زیرا در زندگی به دوستان مخلص نیاز است. بیهوده از سختیهای روزگار در گله و شکایت نباش زیرا پایان هر سختی، خوشی و شادمانی است. برای حرف و کاری که میکنی دلیلی محکم و منطقی داشته باش. همه سخنها قابل شنیدن نیستند، سعی کن آزادتر فکر کنی و تصمیم بگیری.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال: