شعر سخیف، جعلِ کثیف
منبع خبر
/
شهرآرا /
فرهنگی و هنری
انتشار مطالب ساختگی منتسب به بزرگان مسئله تازهای نیست و بهویژه در سالهای اخیر که شبکههای اجتماعی تلفن همراه فراگیر شده، بسیار افزایش داشته است.
شهرآرا آنلاین - بزرگمهر ایرانی| در اینکه انگیزه انتشاردهندگان جملات و بیتهایی منتسب به مشاهیری چون دکتر علی شریعتی، پروفسور سمیعی، سیمین بهبهانی و حتی فردوسی چیست، میتوان علتهایی را برشمرد و دربارهاش تحلیلهای جامعهشناسانه، روانشناسانه و جز اینها ارائه کرد. به این مباحث بارها پرداخته شده و شاید حتی مدتی است که از فرط تکرار اهمیت خود را از دست داده است؛ بااینهمه کذابان مجازی دستبردار نیستند؛ در تازهترین نمونه از این دست، رضا بابایی، پژوهشگر علوم انسانی، به منتشرشدن ابیاتی به نام مولانا جلالالدین واکنش نشان داده است.
ابیاتی سخیف و سطحی از جنس انتقادهای عوامانه به عقاید افراطی؛ این بیتها تقلیدی است از حکایتهای مثنوی معنوی و بر همان وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن : «از پدر پرسید روزی یک پسر/ بهترین دینها کدام است ای پدر؟/[...] با تمام مردم روی زمین/ دوستی کن، بهترین دین است این!»
بابایی درباره این بیتها در کانال تلگرامیاش نوشته است: «من واقعا افسوس میخورم که چنین شعر سست و ناهنرمندانهای به نام مولانا پخش میشود، آن هم گاهی ازسوی اهل فضل و دانش! تا الان حدود ١٠ نفر این عکس و شعر را برای من فرستادهاند و من هربار دریغ خوردهام که چرا هموطنان و همزبانان مولانا اینقدر از او دور و بیگانهاند که
تشخیص نمیدهند چنین شعری با سبک زبانی و شیوه بیانی و جهان شعری مولانا زمین تا آسمان فرق میکند؛ بگذریم از اینکه در این شعر، کلماتی است که عمر آنها به ١٠٠ سال نمیرسد.»
حتما بخوانید: سایر مطالب گروه فرهنگی و هنری
برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!