نقدها و نمرات نمایش ابتدایی فیلم Joker در جشنواره ونیز منتشر شدند

فیلم Joker ساخته جدید وانر بروز که بازگشت دوباره به آثار تاریک و تیره DC را رقم می‌زند، با واکنش‌های مثبتی از جانب منتقدین روبه رو شده است.

تاد فیلیپس که پیش از این برای ساخت آثار کمدی همچون The Hangover شناخته می‌شد، کارگردانی جوکر را بر عهده گرفته است و فیلم‌نامه آن را نیز با همکاری اسکات سیلور به رشته تحریر در آورد. تقریباً اکثر منتقدینی که در جشنواره فیلم ونیز برای اولین بار شاهد اکران فیلم Joker بودند، از بازی واکین فینیکس تعریف و تمجید کردند و فیلم را همچون شخصیت اصلی اثری قدرتمند، گیج‌کننده و آشوب‌گر خوانده‌اند.

خلاصه‌ای از نقدهای فیلم Joker

FILM – 100

جردن فارلی: فیلم جوکر که از شخصیت پردازی بهتری نسبت به یک فیلم کامیک‌بوکی بهره می‌برد و با بازی مستحق دریافت جایزه اسکار واکین فینیکس همراه شده، بلاک‌باستر شجاعی است که ثابت می‌کند شما به تکه پاره‌های فوق‌قدرتمند ابرقهرمانی برای خیره کردن چشم‌ها نیازی ندارید.

EMPIRE – 100

تری وایت: فیلمی جسور، ویرانگر و مطلقاً زیبا. تاد فیلیپس و واکین فینیکس تنها یکی از معروف‌ترین شخصیت‌های منفی تاریخ سینما را دوباره به نمایش در نیاوردند، بلکه خود فیلم کامیک‌بوکی به معنای واقعی کلمه را بار دیگر به تصویر در آوردند.

The Guardian – 100

زان بروکز: فیلم جوکر چه اثر انفجاری و باشکوه جسورانه ای است. داستان پیچیدگی شخصیت مردی که از درون و از مرکز پیچ خورده است، پُر از ایده‌های تاب خورده به سمت هرج و مرج و آشوب.

Hollywood Reporter – 80

دیوید رونی: این فیلم متعلق به فینیکس است و با دیوانگی خاصی و کاملاً خالصی در آن ظاهر شده که اجرای او گاهی وحشت‌برانگیز و گاهی رقت‌برانگیز است و دیگر خندیدن در آن مهم نیست. در این بین نباید دیدگاه خلاق نویسنده و کارگردان، همکار او در نویسندگی فیلم‌نامه و همچنین تیم طراحی فوق‌العاده خوب فیلم را از یاد برد. اما فینیکس عامل اصلی قدرتمند ظاهر شدن فیلم جوکر در صنعت پیچیده آثار کامیک‌بوکی هالیوود است.

The Film Stage – 75

روری اُ کانر: با تمام شایستگی‌های که فیلم جوکر دارد، اما برخی اوقات وابستگی زیادی به تفاسیر و نمایش بیان برای ساخت داستانی اصیل و قابل هضم دارد.

Vanity Fair – 60

ریچارد لاوسن: فیلم با تلاش خوبی که کرده، شخصیت‌پردازی آزاردهنده و جالبی دارد که با محکومیت‌های عصبی همراه بوده است. در نهایت فیلیپس مجبور می‌شود تا این داستان تاب‌خورده را به مهره‌های اصلی و بزرگ‌تر افسانه‌های شهر گاتهام متصل کند. همینجاست که دوگانگی تحریک آمیز فیلم جای خود را به ادای احترام و ستایش می‌دهد.

TIME – 20

استفانی زاکرک: فینیکس آنقدر به سختی تلاش می‌کند نقش خود را بازی کند که می‌‌توانید ناامیدی را در رگ‌های صورت او ببینید. به طوری که دلتان می‌خواهد حسابی در GoFundMe برای او بسازید تا دیگر برای چنین شغلی عرق نریزد و زحمت نکشد. اما تمام خشونت‌های پرخاشگرانه اجرای او تقصیر فینیکس نیست.