کسی که شبهات را بهانه لغزش‌های خود قرار می‌دهد

امام علی علیه السلام:

چون عمّار پسر یاسر با مغیرة بن شعبه بحث می‌کرد و پاسخ او را می‌داد، امام به او فرمود: ای عمّار مغیره را رها کن، زیرا او از دین به مقداری که او را به دنیا نزدیک کند، برگرفته، و به عمد حقایق را بر خود پوشیده داشته، تا شبهات را بهانه لغزش‌های خود قرار دهد.

متن حدیث:

قَالَ (علیه السلام): لِعَمَّارِ بْنِ یَاسِرٍ وَ قَدْ سَمِعَهُ یُرَاجِعُ الْمُغِیرَةَ بْنَ شُعْبَةَ کَلَاماً دَعْهُ یَا عَمَّارُ فَإِنَّهُ لَمْ یَأْخُذْ مِنَ الدِّینِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْیَا وَ عَلَی عَمْدٍ لَبَسَ عَلَی نَفْسِهِ لِیَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ.

"نهج البلاغه، حکمت ۴۰۵"