تعبیر خواب سوره سجده - خواندن سوره سجده در خواب چه تعبیری دارد؟

ستاره | سرویس سرگرمی - سوره سجده به اتفاق نظر تمامى مفسرین در مکه نازل شده، بجز سه آیه که در مدینه آمده و آن «أَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لایَسْتَوُونَ» تا آخر آیه سوم می باشد. این سوره در ترتیب مصحف سی و دومین سوره و در ترتیب نزول هفتاد و پنجمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره مومنون و پس از آن سوره طور نازل شده است. اکنون با تعبیر خواب سوره سجده همراه ما باشید.

برای مشاهده تعبیر خواب بر اساس حروف الفبا، حرف مورد نظر خود را انتخاب کنید:

تعبیر خواب

ج	ث	ت	پ	ب	الف	آ
ز	ر	ذ	د	خ	ح	چ
ظ	ط	ض	ص	ش	س	ژ
ل	گ	ک	ق	ف	غ	ع
		ی	ه	و	ن	م

تعبیر خواب سوره سجده

ابن سیرین می‌گوید: اگر به خواب بیند سوره سجده می‌خواند دلیل که در سجده باشد که از دنیا برود. حضرت امام صادق (ع) می‌فرمایند: دیدن سوره سجده در خواب بدین معناست که عاقبتش محمود بود. (عاقبت به خیر شود.)

هدف از نزول سوره سجده

غرض این سوره بیان مبدأ و معاد، و اقامه برهان بر این مساله است، و نیز دفع شبهه ‌هایى که در باره این دو مساله در دل‌ها خلجان می‌کند، و در ضمن به مساله نبوت و کتاب نیز اشاره می‌نماید، و امتیازى که دو گروه مؤمنین حقیقى به آیات خدا، و فاسقان خارج از زى عبودیت، از یکدیگر دارند بیان می‌کند، و نیز به دسته اول وعده ثوابى می‌دهد که از تصور هر متصور بیرون است، و به دسته دوم وعیدى می‌دهد، و به انتقام شدیدى تهدید می‌کند که عبارت است از عذاب الیم و ابدى در قیامت، و عذابى کوچک‌تر از آن که در دنیا به زودى خواهند چشید، و در آخر، سوره را با تاکید آن وعید، و دستور به رسول خدا (ص) که تو نیز منتظر باش آن چنان که آنان منتظرند، ختم می‌کند.

آیات ابتدایی سوره سجده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

الم ﴿١﴾

الف، لام، میم(۱)

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾

نازل کردن این کتاب که هیچ تردیدی در [وحی بودن] آن نیست، از سوی پروردگار جهانیان است. (۲)

أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٣﴾

آیا [مشرکان لجوج] می گویند: [پیامبر] آن را از نزد خود ساخته و پرداخته [و به خدا نسبت داده است؟ چنین نیست] بلکه آن [کتابی] حق و درست است [که] از سوی پروردگارت [نازل شده است]، تا به مردمی که پیش از تو هیچ بیم دهنده ای برای آنان نیامده است بیم دهی تا هدایت یابند. (۳)

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٤﴾

خداست که آسمان ها و زمین را و آنچه را میان آنهاست در شش روز آفرید، سپس بر تخت فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش چیره و مسلط شد. برای شما جز او هیچ یاور و شفاعت کننده ای نیست، [با این حال] آیا متذکّر و هوشیار نمی شوید؟ (۴)

یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ ﴿٥﴾

[همه] امور را [همواره] از آسمان تا زمین تدبیر و تنظیم می کند، سپس در روزی که اندازه آن به شمارش شما هزار سال است به سوی او بالا می رود. (۵)