دَرمَسلَخِ عِشق


دَرمَسلَخِ عِشق

اَلا اِی دِل کِه می سوزی زِچَشمِ مَستِ بیمارَش چِگونه نوش می داری اَزآن نیش وآزارش... خَراب آبادِ خَندِه هایَت فَرهادِ دِل کِه عِشقِ شیرین را نیست یارایِ تیمارَش... بیا اِی دِل بِکنشاعر:امیرخانکی

اَلا اِی دِل
کِه می سوزی
زِچَشمِ مَستِ بیمارَش
چِگونه
نوش می داری
اَزآن نیش وآزارش...
خَراب آبادِ خَندِه هایَت فَرهادِ دِل
کِه عِشقِ شیرین را
نیست
یارایِ تیمارَش...
بیا اِی دِل
بِکن اَزریشهِ دَندانِ طَمَع بَرعِشقِ شیرین
رَها کن زین تیشهِ وکوه
فَرهادرا
اَز دامِ آزارش
خُدایا آتشی بِنهاده بَر دِل
کِه می سوزانَدوخاکستَرمی سازد
کَزان خاکِستَر
سیمرغ ها
می گردند هَمزادش....
چوتیر از کمانِ ابرو آزاد کرد
عِشقِ شیرین
چه فرهاد وار
َرها می دارد
تیرِ عشق شیرین را
این آرش...
بِه زیرِبارِ این غم
کَمَر خَم شد چون کمان اَبرو
ولی شیرینِ عِشقَش را
نَفروخت فرهاد
با دلِ زارش
چِه می دانند آنان کِه فارغ هَستند
اَز عِشق شیرین ها
کِه دَروَصفُ العِیش وسَماع نیز
ناگُنجند
صوت وآوازش....
چِه دَردی ست این دَردِ عشق
کِه عاشق را
به خون دررگها می جوشاند
سوز وسازش
چوتیرها کَزچَشم رها می دارند
دَرمِیدان وماهِ تیر
شیرین ها
فَقَط فَرهادِ دِل مَن
می دانَد
کِه غِیراَزبیست نیست
شیرین
دَرچَشم غَمّازَش




حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


تاج عالم