قصه

کاش شروع قصه‌ها دیگه اینجوری نبود “یکی بود یکی نبود” یکی بود صدتا و هفتاد تا و باز شیش تا نبود یکی، از ماها نبود زیر گنبد کبود مردمی غمگین بود مادراشون نگرون پدراشون پی نون اون یکیشاعر:راهله غضبانی (راهِل)