سفرنامه مالدیو؛ بهشت زیر آب

منبع خبر / سفرنوشت / گردشگری / 16-12-1398

زمانی، کشور مالدیو سرزمینی فوق العاده رویایی، در ذهنم بود. به مرور با بیشتر شدن سفرهام و مطلع شدن از هزینه های زیاد سفر به مالدیو، اولویت سفر به این کشور جزیره ای در جنوب آسیا هم برای من کم شد. تا اینکه در طی سفری به جنوب و جنوب شرقی آسیا، نهایتا گذرم به مالدیو هم افتاد تا ببینم چیزهایی که در موردش شنیده بودم چقدر با واقعیت منطبقه. توی این سفرنامه سعی می کنم زیبایی هایی که دیدم رو با شما شریک بشم.

مختصری از مالدیو پرواز به مالدیو و ویزای مالدیو ماله پایتخت مالدیو بازگشت به ماله و خروج از مالدیو هزینه های سفر به مالدیو

مختصری از مالدیو

مالدیو کشوری جزیره ای هست که از حدود ۱۲۰۰ جزیره در وسط اقیانوس هند تشکیل شده. ۶۰ میلیون سال قبل، تعداد زیادی آتشفشان در این قسمت از اقیانوس غرق شدند و حدود ۱۰۰ هزار سال قبل بر روی بقایای آتشفشان های غرق شده، جزایر مرجانی زیبایی پدید اومد. کل مساحت مالدیو ۲۹۸ کیلومتر مربع هست که کوچک ترین کشور آسیا و همین طور کوچک ترین کشور مسلمان دنیا محسوب می شه. طبق قانون اساسی مالدیو همه مردم این کشور مسلمان هستند و هیچ دین دیگری در این کشور به رسمیت شناخته نمی شه! نوشیدنی های الکلی فقط در هتل ها و ریزورت ها مجازه و پوشیدن مایو و بیکینی در جزیره هایی که ساکن بومی دارند ممنوعه، به جز ساحل های اختصاصی هتل ها.

از بین ۱۲۰۰ جزیره، حدود ۲۰۰ جزیره مسکونی هست و ۲۰۰ جزیره هم فقط هتل و ریزورت داره و ۸۰۰ جزیره دیگر کلا بدون سکنه هستند. بعضی از این جزیره ها که ماسه ای و بسیار کوچک هستند در زمان طوفان های موسمی اندزه و شکلشون تغییر می کنه و حتی ممکنه کلا غیب بشن یا در پایان فصل پرباران جزیره های جدید متولد بشه. به این جزیره ها، بانک ماسه ای (Sand Bank) گفته می شه.

میانگین ارتفاع مالدیو ۱.۵ متر از سطح دریاست و بیشترین ارتفاع طبیعی اون ۲.۳ متر هست. این کشور به شدت تحت تاثیر تغییرات اقلیمی هست و در صورت ادامه ذوب شدن یخ های قطب و بالا اومدن سطح آب دریاها، احتمال محو شدن مالدیو از روی نقشه هست. سال ۲۰۰۹ رئیس جمهور مالدیو برای جلب توجه جامعه جهانی به تغییرات اقلیمی، جلسه هیات دولت را در کف اقیانوس و زیر آب برگزار کرد.

مالدیو در همه فصول سال گرم و آفتابیه ولی برای دوری از باران های موسمی بهتره از اواخر آبان تا فروردین به مالدیو سفر کنید. البته این موقع معمولا گرون ترین، زمان برای سفر به مالدیو هم هست و علاوه بر گرون شدن پروازها، هتل ها هم زود پر میشند.

پرواز به مالدیو و ویزای مالدیو

از ایران پرواز مستقیم به مالدیو وجود نداره و مناسب ترین پروازها مربوط به عمان ایر و پرواز قطری هستند که پروازهاشون از ایران از ۵۰۰ دلار شروع می شه. ارزون ترین پروازهایی که من دیدم از جنوب هند و سریلانکا هستند. بنابراین اگر به هند سفر می کنید بهترین زمانه که مالدیو هم برید. مسیر مسافری دریایی هم به مالدیو وجود نداره چون این کشور در وسط اقیانوس هند واقع شده و با کشور هند حدود ۷۰۰ کیلومتر فاصله داره.

پرواز من از کوالالامپور به ماله پایتخت مالدیو بود. قیمت پرواز ایراسیا با یک بار ۱۵ کیلویی ۱۲۳ دلار شد. شب بود که پروازم در فرودگاه ولانا که تنها فرودگاه بین المللی مالدیو هست به زمین نشست.

مالدیو به دارندگان گذرنامه ایرانی اجازه میده بدون ویزا به مدت ۳۰ روز به این کشور سفر کنند. این مدت تا ۹۰ روز هم قابل تمدید هست. موقع ورود مامور مرزی به دقت گذرنامه من رو بررسی کرد و تقریبا در مورد تمام کشورهایی که رفته بودم سوال پرسید و توی سیستمش ثبت کرد. اسم هتلم رو پرسید و بلیط خروجم از مالدیو رو هم دید. شنیدم ماموران مرزی مالدیو از بعضی مسافرهای ایران تقاضای نشان دادن پول همراهشون رو می کنند ولی از من این مورد رو نخواست. نهایتاً بعد از حدود ۱۵ دقیقه مهر ورود به مالدیو رو در گذرنامه م زد.

ماله پایتخت مالدیو

فرودگاه ولانا در جزیره ای کنار شهر ماله واقع شده و با یک پل روی آب به ماله پایتخت مالدیو متصل شده. جزیره ای که پایتخت توش قرار گرفته به قدری کوچکه (کمتر از ۱۰ کیلومتر مربع) که جایی برای ساختن فرودگاه نداره! البته همه ۱۲۰۰ جزیره مالدیو کوچک هستند.

خیلی از مسافرهای مالدیو پایتخت رو اصلا نمی بینند و مستقیم از فرودگاه با پروازهای کوچک یا قایق های تندرو به جزیره های توریستی و ریزورت ها میرند.

اولین کار بعد از خوردن مهر ورود در گذرنامه م پیدا کردن صرافی فرودگاه بود. واحد پول مالدیو روپیه مالدیو هست و ۱ دلار تقریبا ۱۵.۵ روپیه می شه. نرخ تبدیل منطقی بود و ۵۰ دلار پول تبدیل کردم. در مالدیو خیلی از هتل ها، رستوران ها و فروشگاه ها دلار هم قبول می کنند. بعد رفتم اسکله که سوار قایق بشم و به ماله برک. طبق اطلاعاتی که اونجا نوشته بود حرکت قایق ۳۰ دقیقه دیگه بود و اتوبوس ۵ دقیقه بعد. قیمت بلیط هر دو ۱۰ روپیه بود و آخرین ایستگاه اتوبوس به محل اقامتم نزدیک بود. تصمیم گرفتم با اتوبوس برم که سریع تره.

اقامت در ماله و کلا مالدیو گرونه و در زمان سفر من فقط یک هاستل وجود داشت. یک تخت توی هاستل نپ کرنر (Nap Corner) به قیمت ۲۸ دلار گرفتم. این ارزانترین اقامتی بود که در ماله پیدا کردم. تخت شبیه یک جعبه بود که فضایی شبیه هتل های کپسولی داشت.

فردا صبح راهی اسکله شدم تا ببینم چه ساعتی کشتی به جزیره مافوشی میره. قایق های تندرو که هر ۱ ساعت از ماله به مافوشی میره بلیطشون ۲۰ دلار بود ولی کشتی ۲ دلار. توی بلیط فروشی اسکله گفتند که امروز هیچ کشتی به مافوشی نمیره. برگشتم به هاستل و با کلی پرس و جو فهمیدم کشتی هست ولی از اسکله مسافربری نمیره. دوباره برگشتم کنار دریا و تونستم اون کشتی رو پیدا کنم و خیالم راحت شد که ساعت ۳ حرکت می کنه.

وقتی از کشتی مطمئن شدم رفتم به دیدن شهر ماله که بصورت پیاده، دیدنش حداکثر سه ساعت طول می کشه. شهر ماله پر از مسجد و موتور سواره. مسجد جامع قدیمی شهر در حال تعمیر بود و امکان بازدید وجود نداشت. مردم شهر خیلی تمایلی به گفتگو نداشتند و همه سرشون به کار خودشون گرم بود. به نظرم اکثر کارهای فیزیکی در شهر رو کارگران بنگلادشی انجام می دادند.

جالب ترین قسمت شهر برای من بازار میوه و تره بار کوچک ماله و بعد از اون بازار ماهی بود.

جزیره مافوشی

ساعت ۳ کشتی که بیشتر یک کشتی باربری بود، به مافوشی حرکت کرد. مسافتی که قایق های تندرو در ۳۰ دقیقه طی می کنند، این کشتی ۹۰ دقیقه ای میره که فرصت خوبیه برای لذت بردن از نسیم اقیانوس و دیدن جزیره های فسقلی در مسیر.

همین که به مافوشی رسیدم به سمت هتلم حرکت کردم تا زود اتاق رو تحویل بگیرم و برم برای دیدن غروب آفتاب. یک اتاق در هتل آلاکا رزرو کرده بودم که با صبحانه شبی ۳۱ دلار شد. هتل در جنوبی ترین قسمت جزیره و چسبیده به زندان مافوشی بود. فکر کنم اتاق پشتی من سلول زندانی ها بود 😀)

غروب مافوشی بسیار زیبا بود. کلا قدم زدن در جزیره ای که وسیله نقلیه خیلی کمی داره و در اون صدای پرنده ها بیشتر از آدم هاست، بسیار دوست داشتنیه. در جزیره مافوشی هم مردم مالدیو زندگی می کنند هم گردشگرهای زیادی داره و یک جورایی مرکز ورزش های آبی هست. البته قیمت این تفریحات آبی گرونه و من بعد از پرس و جو نهایتا یک تور اسنورکلینگ برای روز بعد از شرکت آیکوم خریدم. تورهای بازدید از ریزورت ها و ویلاهای روی آب هم بود که قیمتش از این خیلی بیشتر بود و برای من دیدن محل اقامت لاکچری جذابیت چندانی نداشت. تور دیدن کوسه نهنگ ها هم جذاب بود ولی قیمت هاش بالای ۱۰۰ دلار بود.

روز بعد صبح زود بیدار شدم تا بعد از خوردن صبحانه و قبل از شروع تور، گشتی در جزیره مافوشی که حالا خیلی خلوت شده بود، بزنم. در ساحل شرقی که ماسه ای هست و مقصد گردشگری نیست کلی زباله دیدم و با روی دیگه جزیره هم آشنا شدم.

ساعت ۹ به محل دفتر شرکت آیکوم رفتم و با ۷ همسفر دیگه که از انگلستان، کانادا، اسپانیا و روسیه بودند، آشنا شدم. راهنمای تور یک دختر اسپانیایی بود و همون اول توصیه های ایمنی رو گفت و بعد تجهیزات اسنورکلینگ رو تحویلمون داد. من تور رو به قیمت ۵۰ دلار خریده بودم که شامل حمل و نقل با قایق، راهنما در قایق و آب، تجهیزات اسنورکلینگ، ناهار و فیلم برداری و عکاسی در آب می شد. با ۵ دلار اضافه تر عکس برداری و فیلمبردی هوایی در بانک ماسه ای هم به تور اضافه می شد. کل عکس های زیر آب و عکس های هوایی که در ادامه می بینید راهنما گرفته و عکس های عادی با موبایل خودم هست.

تور اسنورکلینگ فوق العاده بود و قطعا بهترین قسمت سفرم به مالدیو همین تور بود. بعد از بازگشت به مافوشی به هتل رفتم دوش گرفتم و به ساحل اومدم تا یک غروب دیگه رو تماشا کنم. بعد از غروب هم به دفتر آیکوم رفتم تا عکس ها و فیلم ها رو تحویل بگیرم و در نهایت توی یک رستوران محلی که ارزون ترین رستوران جزیره بود ماهی تن، چیپس و سالاد خوردم. گشتی هم در مغازه ها برای خرید مگنت زدم.

بازگشت به ماله و خروج از مالدیو

صبح روز بعد، قبل از طلوع توی لابی هتل منتظر نشستم و اولین قسمت صبحانه که رسید، مشغول خوردن شدم. ساعت ۷:۱۰ ترک موتور پسری که تو پذیرش هتل کار می کرد به اسکله رفتم و با کشتی که ساعت ۷:۳۰ حرکت می کرد راهی ماله پایتخت مالدیو شدم. مسیر زیبای یک ساعت و نیمه با دیدن اقیانوس و هم صحبتی با مراد از الجزایر و شاریا از هند خیلی زود سپری شد. شاریا می گفت کل سفر سه روزه ش به مالدیو ۱۵ دلار شده. از کوچ سرفینگ استفاده کرده بود و خوراکش هم نودل هایی بود که از هند با خودش آورده بود.

وقتی به اسکله ماله رسیدم هنوز فرصت زیادی تا پروازم بود. رفتم هاستل نپ کرنر و بهشون گفتم چند ساعت کوله پشتی رو اینجا می ذارم. بعد رفتم تا آخرین گذشت و گذارهام رو در شهر انجام بدم. به چند تا بانک سر زدم ولی هیچکدام پول نو نداشتند. نهایتا بانک مرکزی مالدیو را پیدا کردم و اون ها پولی که نزدیک پول نو باشه بهم دادن.

فرودگاه مالدیو فقط ۳ ساعت قبل از پرواز، اجازه میده وارد ساختمان فرودگاه بشید و در صورتیکه زودتر برسید باید توی محوطه بیرون منتظر باشید که اگر هوا شرجی باشه خیلی آزار دهنده ست. پرواز من با هواپیمایی گو ایر به بمبئی هند (با توقف در بنگلور) بود. این پرواز رو ۱۰۹ دلار خریده بودم. صندلی کنار پنجره گرفتم و از آخرین لحظاتم در آسمان مالدیو لذت بردم.