قرنطینه

شده دنیا قرنطینه من و تو مثل بیماریم پر از واگیر تنهایی برای هم خطر داریم نگاها پشت زندون و دلا تو چنگ سلولن تنامون بی نفس اما توی همدیگه میلولن شب و روزا پر از عادت به ریشه میزنن تیشه مهمشاعر:میلاد چهارمحالی زاده