خوشبین نباشید، صلحی در کار نیست


بیاید اول صلح را تعریف کنیم. آیا صلح به معنی ختم جنگ است؟ مردم عام وقتی کلمه صلح را می‌شنوند، گمان می‌کنند که صلح به معنی توقف جنگ است. در حالیکه اینطور نیست! به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) همانگونه معانی برخی...

بیاید اول صلح را تعریف کنیم.
آیا صلح به معنی ختم جنگ است؟ مردم عام وقتی کلمه صلح را می‌شنوند، گمان می‌کنند که صلح به معنی توقف جنگ است. در حالیکه اینطور نیست!
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) همانگونه معانی برخی کلمات به مرور زمان عوض می شود، هر فرد و یا هر کشوری از صلح در افغانستان برداشت خود را دارد.

غربی ها و در راس آمریکا و انگلیس از بزبان آوردن کلمه صلح در افغانستان برداشت دیگری دارند. آنها وقتی می گویند برای صلح می کوشیم، یعنی اینکه باید منافع شان در امنیت باشد و هیچ خطری، غارتگری ها و چپاول شان را تهدید نکند. صلح غربی ها در افغانستان به معنی برداشت عام مردم ما نیست.

وقتی پاکستان چندین دهه است برای آوردن صلح در افغانستان شعار می دهد، منظورش تجیهز قوای نظامی و تکمیل تجهیزات اتمی کشورش می باشد نه آوردن امنیت و آرامش در افغانستان!

زمانیکه روسیه و چین و ایران برخی کشورهای آسیای میانه از صلح افغانستان می گویند، منظورشان تامین امنیت مرزها و مراودات اقتصادی شان با افغانستان مصرفی است نه صلحی که مردم کشور ما در پندار دارند.

دولتمردان افغانستان هم که مشخص است، نباید هیچ امیدی به اینها داشت! زیرا همه اینها سرسپردگان کشورهای دیگر هستند و منافع دیگران برای شان مهمتر از منافع ملی ما است زیرا آنان سوگند یاد کرده اند که در راه حفظ و توسیعه منافع دیگران در افغانستان بر سر قدرت بمانند.

وزارت صلح، شورای صلح، هیات صلح، کمیته صلح، شورای مصالحه و ده ها جریان و روند صلح که تا کنون از پول خون این ملت ایجاد شده اما مخالف مسیر صلح به پیش رفته است.
واقعیت قضیه این است که کلمه "صلح" به معنای واقعی آن قرار نیست در افغانستان تحقق پیدا کند. ایجاد دکان های صلح بیشتر برای سرگرم کردن تعدادی است که مزاحم طرح های خارجی ها و منافع شان در افغانستان هستند.

جالب اینجا است که بسیاری از این طرح ها توسط کسانی تایید و اجرایی می شود که از وقایع و اهداف اصلی و بی خبرند و صرفا گفته های بیگانگان و غارتگران سرمنشا تصامیم و اجراات خود قرار داده اند.

در موارد قبلی نه طالبان بازیگران اصلی صحنه بوده اند و نه حکومت، بل خارجی ها تصمیم گیرنده های اصلی بوده اند که با نام "صلح" به جنگ رونق داده اند.
در واقع، طالب و داعش، طالب و داعش ما نیست. تفنگ و پول و اسلحه و مصارف بسیار اینها از کجا می آید؟ مصارف دفتر قطر از کجا تامین می شود؟ پاسپورت سفر طالبان را چه کشوری صادر کرده است؟

اردو و پولیس و امنیت هم از ما نیست. پول و معاش و مخارج و اسلحه و دیگر امکانات آنها از کجا می آید؟ اگر یک روز این هزینه ها تامین نشود به بر سر پولیس و اردو و امنیت چه می آید؟

اگر کمی دقت کنید متوجه خواهید شد که همه اینها از یک جا تامین می شود. آمریکایی ها هم حکومت و هم طالبان و این روزها داعش را تامین و تجهیز می کنند.
یعنی اگر آمریکایی ها از تامین و تجهیز حکومت افغانستان، طالبان و داعش دست بردارند، همه چیز آرام آرام به حالت اولیه خود باز می گردد و دیگر تامین و تجهیز کننده ای برای هیچ جنگنده ای وجود نخواهد داشت. زیرا موافقان آمریکا با رفتن آمریکا از افغانستان تصمیم به خروج خواهند گرفت و مخالفان آمریکا دیگر افغانستان را مکانی برای رقابت های سیاسی و نظامی خود ندانسته میدان را ترک خواهند کرد.

امریکا وقتی از صلح سخن می‌زند، هدفش این است که طولانی‌ترین جنگ تاریخ امریکا را طوری به پایان برساند، که نفوذ سیاسی و استخباراتی و غارتگری اش در افغانستان حفظ شده و نیروهای نظامی خود را به خانه برگرداند.

کد (4)


روی کلید واژه مرتبط کلیک کنید
منتخب امروز

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


دیکته شب کلاس اول دبستان