آموزش ماسک زدن به فرزندان در بستر مهر و عاطفه باشد

مریم غفوری‌آثار در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: نخستین و مهمترین نکته موجود در بحث ماسک زدن کودکان و یا در شرایط دیگر هنگامی که والدین انتظاری را مطرح می کنند و آن انتظار برآورده نمی شود این است که این مسئله کاملاً به سبک فرزندپروری والدین برمی گردد که چگونه مسائل را در چارچوب انتظارات و توقعات برای بچه ها با مهر و عاطفه و در زمان مناسب توجیه کردید.

وی ادامه داد: اگر سبک فرزندپروری شما به گونه ای است که قوانین و نظم و انضباط در منزل شما کاملاً مشخص و چارچوب دار است یعنی به صورت اتفاقی نیست، طبق یک قاعده بچه می خوابد، بازی می کند و باقی مسائل نیز در چارچوب خاص خودش است، در این شرایط اول باید انتظارات و توقعات در بستر مهر و محبت کاملاً شفاف بیان شود و در این صورت چه ماسک زدن چه هر فعالیت دیگری راحت انجام می گیرد.

غفوری‌آثار با بیان اهمیت آموزش دیداری کودکان توضیح داد: اگر ما سبک فرزندپروری خوبی داشته باشیم باید به این نکته اهمیت دهیم که یادگیری مشاهده ای برای کودکان خیلی مهم است به طوریکه بچه ها بسیاری از رفتارهای ما را می بینند و الگو می گیرند و اگر بتوانیم الگوی خوبی باشیم و در این مسئله به محض اینکه لباس هایمان را پوشیدیم ماسک بزنیم و سایر نکات بهداشتی را رعایت کنیم، این حساسیت برای کودکان هم ایجاد می شود.

وی اضافه کرد: در این شرایط باید رفتار و صحبت ما یکسان باشد تا تأثیر خوبی بر روند آموزشی کودکان داشته باشد. خیلی وقت ها بچه ها چیزی می شنوند اما چیز دیگری را می بینند، ما به کودکان می گوییم ماسک بزنند اما خود این کار را انجام نمی دهیم و این توجیه ذهنی برای کودک ایجاد می شود که ماسک نزدن او هم ایرادی ندارد.

این مدرس دانشگاه در رابطه با اینکه چگونه والدینی که سبک فرزندپروری معینی ندارند، فرزندان را وادار به ماسک زدن کنند؟ گفت: هنگامی که به کودکان می گوییم ماسک بزنید و آنها مقاومت می کنند، نخستین موضوع این است که آرامش خود را حفظ کنیم.

وی با اشاره به اهمیت مدل بیان کردن والدین مطرح کرد: وقتی با سرعت پرخاش می کنیم فرزند پذیرشی از ما نخواهد داشت بنابراین باید محترمانه از کودک خواهش کنیم از ماسک استفاده کند و هنگامی که کودک واکنش نشان داد که من ماسک نمی زنم، باید دلیل کودکان از عدم استفاده ماسک را جویا شد.

عفوری آثار دلایل معمول کودکان را این چنین بیان کرد: «اذیت کردن ماسک»، «دوست ندارم»، «برای چه باید ماسک بزنم؟» از دلایلی هستند که کودکان مطرح می کنند و هنگامی که علت را جویا شوید کار راحت تر می شود و ممکن است حتی با عوض کردن ماسک مشکل کودک حل شود.

وی با اعلام اینکه باید پیامدهای مثبت و منفی زدن ماسک را به کودکان گفت، توضیح داد: در بیان پیامدها لطفاً به اینکه فرزند شما چند ساله است هم دقت کنید به طوریکه برای بچه سه ساله نباید بیان کرد که «پیامد عدم استفاده از ماسک مرگ است» بلکه باید گفت استفاده از ماسک چه پیامدهای مثبتی دارد.

وی با بیان پیامدهای مثبت در گام نخست خاطرنشان کرد: به عنوان مثال به کودکان بگوییم «اگر ماسک استفاده کنیم خانواده ایمن می ماند» و بعد از آن شروع به توضیح پیامدهای منفی ماسک نزدن مانند اینکه «ممکن است تو مریض شوی و الان در این شرایط بیمارستان ها آلوده است، اگر حالت بد شود ممکن است ما نتوانیم تو را به دکتر ببریم و باید درخانه از تو پرستاری کنیم و این هم برای ما زحمت ایجاد می کند و هم خودت اذیت می شوی، در خانه به راحتی می توانی بازی کنی اما آن موقع با سختی مواجه می شوی» بپردازیم.

غفوری آثار با تأکید بر اینکه تمام پیامدها را باید متناسب با سن کودک توضیح داد و نباید چیزهایی بگوییم که بچه را دچار اضطراب کند، یادآور شد: در مرحله بعد باید قوانینی برای کودک تدوین کنیم و به او بگوییم «قاعده خانه ما این است که هنگام خروج از خانه باید ماسک بزنیم، حالا اگر تو ماسک نمی زنی پیامد این رفتار تو این است که محدودیت هایی داشته باشی» و بهترین محدودیت برای بچه ای که می خواهد به بیرون برود و ماسک نمی زند، بیرون نرفتن است.

وی افزود: محدودیت را نباید پرخاشگرانه و با دعوا و لج بیان کنیم یا محدودیت های سختی باشد، محدودیت باید مناسب با موضوع و به تناسب فرزند شما باشد چراکه گاهی اوقات والدین می گویند بچه ما بیرون رفتن را دوست ندارد و راحت این مسئله را قبول می کند و بیرون رفتن برای او محدودیت نیست، این افراد می توانند مثلاً محدودیت تماشای تلویزیون یا بازی با اسباب بازی را برای فرزندشان اعمال کنند.

این روانشناس اظهار کرد: والدین باید در هنگام تدوین قوانین از خود فرزندان نظر بخواهند و نظر آنها را هم جویا شوند تا این قوانین در یک چارچوب منطقی باشد و فقط از نگاه خودشان نباشد.

غفوری آثار در پایان تأکید کرد: با داد زدن و تنبیه کردن های سخت به نتیجه نمی رسیم یا نتیجه اش این است که فقط در زمان حضور منبع قدرت کودکان خواسته ما را انجام می دهند پس باید کاری کنیم که دیگر نیاز به گفتن ما نباشد چراکه ممکن است شرایط به گونه ای باشد که فرزندان ما بخواهند به مدرسه بروند و اگر شرایط و پیامدهای مثبت و منفی را گفته باشیم، در مدرسه هم رعایت می کنند.

انتهای پیام