ماه و تاب

غروب بود و خانه پر از التهاب بود ایوان دچار عکس همان انتخاب بود گلدان شکسته در نفس خیس شامگاه گل مانده در سکوت اسف بار قاب بود یک بار دیگر از همه ی کوچه سر زدم آدم نبود و آدمی انگار در سرابشاعر:نرجس نقابی

غروب بود و خانه پر از التهاب بود
ایوان دچار عکس همان انتخاب بود
گلدان شکسته در نفس خیس شامگاه
گل مانده در سکوت اسف بار قاب بود

یک بار دیگر از همه ی کوچه سر زدم
آدم نبود و آدمی انگار در سراب بود
زنگار پنجره یادم نمی رود آری
این یادگار لحظه های من و اضطراب بود

چندین ترانه در صف ذهنم نشسته اند
انگور وار که در صف شوق شراب بود
بیرون نمی زند این التهاب از چشمم
آب از سرای دلم می جهید و خواب بود

روباه چشم تو ای دم سیاه بلا
گویی که مست همین سینه ی خراب بود
رویای سرگذشت تمام زمین من
چون حس خوب و خیالی به آب بود

رفت از نگاه تو آهوی سربلند
آه و هوا و هوس در تو باب بود
همراه همهمه های شب فریب
ایوان شناور آن ماه و تاب بود

مه در خیال غریبش نشانه داشت
دنبال بوی گندم و بوی گلاب بود
گویی به زلف پرستو فشانده عشق
عشقی ز جنس زلیخا که ناب بود..‌‌‌

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

ماه و تاب

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته