ابتکاری کم‌هزینه برای جذب کودکان، نوجوانان و جوانان به مسجد

به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان،محمدعلی موظف رستمی، پژوهشگر و نویسنده در حوزه مسجد در یاداشتی به تبیین شیوه های جذب کودک، نوجوانان و جوانان به مساجد پرداخته است، یادداشت این نویسنده و پژوهشگر مسجدی به شرح زیر است:

یکی از دغدغه‌های مهم متولیان و فعالان امور مسجد اتخاذ و گزینش شیوه‌های کارآمد در جذب کودکان، نوجوانان و جوانان به مسجد است. در این راه هرکسی به سلیقه و نظر خویش روشی را انتخاب و اجرایی می‌کند تا بتواند جذب حداکثری و اقبال عمومی را به‌سوی مسجد داشته باشد.

یکی از این روش‌های جذب که شاید بتوان گفت سهل‌الوصول‌ترین روش بوده و تعداد زیادی از مسئولان مساجد آن را اجرایی نموده‌اند، بهره‌مندی از فعالیت‌های ورزشی و فوق‌برنامه‌ای (برای کودکان وسایل اسباب بازی) هست.

جوان و نوجوان به دلیل خاصیت ذاتی جسمانی‌شان بسیار فعال و پرتکاپو هستند؛ به همین دلیل استفاده از فعالیت‌های ورزشی پر از تحرک و پویایی است و با خواستۀ درونی آنان هم‌راستایی دارد؛ بنابراین می‌تواند بهترین روش برای جذبشان به مسجد باشد.

آنچه در این میان باید مدنظر جدی قرار گیرد این نکتۀ مهم است که منظور از جذب به مسجد، فیزیک و فضاهای سخت‌افزاری صِرف مثل سالن ورزشی و مجتمع و کانون و کلاس‌ها نیست. اگرچه حضور آنان در این اماکن وابسته به مسجد نیز می‌تواند بسیار در تربیت دینی‌شان مؤثر باشد بلکه هدف نهایی حضور در شبستان مسجد و شرکت فعال در برنامه‌های دینی و مناسکی است؛ یعنی در واقع این اماکن حاشیه‌ای مسجد باید نقش پُل ارتباطی و واسطه را بین جامعه و سطح محلات و درون شبستان مسجد ایفا نمایند.

اگر نتوانند در انتقال و هدایت قشر نوجوان به درون شبستان مسجد و مشارکت فعالانه در برنامه‌های تبلیغی و مذهبی موفق عمل کنند؛ محققاً سیاست اصل هدف‌گذاری شده در جذب آنان دچار اشکال خواهد شد و راه مجرا سازی و ریل‌گذاری شده ناتمام خواهد ماند و به‌طور کامل طی نخواهد شد. به‌عبارتی‌دیگر، نقش پُل در این مسیر تعریف‌شده و گذر موفق از آن هیچ به شمار نخواهد آمد و چه‌بسا عبوری از آن صورت نگیرد و تمام مخاطبان جوان نهایتاً در همان اماکن ورزشی و فرهنگی و هنری ماندگار شوند.

در این راستا ضروری است متولیان امر مسجد برای دسترسی سریع‌تر به اهداف تبیین شده در جذب نوجوانان و جوانان به مسجد دو نقش را همواره مدنظر قرار دهند و برای ایفای هر نقشی، از نیروهای مجرب و موفق و متخصص استفاده نمایند:

نقش اول یا مرحلۀ اول: جذب کودکان، نوجوانان و جوانان از سطح جامعه و محلات هم‌جوار به مراکز و پایگاه‌های فرهنگی و ورزشی و هنری مسجد که تخصص و هنر ارتباطی خاصی را می‌طلبد و این نقش‌ها زیاد نیاز به تخصص تربیتی و دینی ندارد بلکه تخصص در قالب‌های مختلف رشته‌های ورزشی و هنری و فرهنگی و حتی علمی دارد؛ و ضرورتاً حضور امام جماعت در این مرحله زیاد لازم و پررنگ نخواهد بود؛

نقش دوم یا مرحلۀ دوم: جذب و هدایت از مرکز و پایگاه‌های وابسته به مسجد به درون مسجد که درون در اینجا منظور انجام فعالیت‌های عبادی و مناسکی و برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی و... است که توسط مدیران مسجد ارائه می‌شود. در این نقش امام جماعت که وظیفۀ اصلی ایشان ایفای نقش تربیتی و هدایتگری است که به همراه دیگر فعالان متخصص امر تربیتی و پرورشی است، پررنگ‌تر و فعال‌تر باید باشد.

آنچه در این میان در ایفای نقش‌های دوگانه از سوی مربیان و مسئولان مسجد ضروری است، هماهنگی و همپوشانی برنامه‌های اجرایی از سوی آن‌هاست تا خدای ناخواسته دچار تشتت و گسست در این فرآیند کامل برنامه‌ریزی‌شده نشویم.

البته آنچه بیان شد در زمانی میسر خواهد بود که شرایط این روزهای کرونایی و محدودیت های حضور و فعالیت در مساجد برطرف شده باشد و بتوان فارغ از این محدودیت ها، زمینه حضور نسل آینده در مسجد و انس و الفت شان با خانه های خدا را فراهم کرد.

پایان پیام/40