لباس عروس خراسانی ثبت ملی شد

جواد سیروسی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: لباس‌های عروس در هر منطقه برگرفته از عوامل مهمی مانند جغرافیای محیطی، شیوه معیشت، اعتقادات، شغل افراد و طبقه اجتماعی آنان است.

وی افزود: لباس عروس معمولا دارای تزئینات زیادی است، معمولا این لباس‌ها را به وسیله گلدوزی یا بخارا دوزی تزئین می کرده‌اند.

مسئول ثبت میراث منقول ( اشیاء ) تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی بیان کرد: پارچه‌های این لباس‌ها از جنس کرباس است، لباس عروس شامل سرپوش یا شال، کلاه، پیراهن، دامن، شلوار و چادر بوده است.

سیروسی ادامه داد: لباس‌ها متعلق به شهرستان‌های، نهبندان، بیرجند، قاین و سرایان بوده و این لباس‌ها نمونه‌های شاخص استان خراسان جنوبی است، همه این لباسها دارای تزئین گلدوزی یا بخارا دوزی و سیاه دوزی است، این گلدوزی‌ها با نخ‌های ابریشم رنگی بر روی پارچه سفید انجام شده است.

وی ادامه داد: با پژوهش‌های بیشتر نمونه لباس‌های سایر نقاط استان شناسائی و در این فهرست قرار می‌گیرد.

ثبت سنگ‌های آسباد خراسان جنوبی در فهرست میراث ملی

مسئول ثبت میراث منقول ( اشیاء ) تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی با بیان اینکه سنگ‌های آسباد شهرستان نهبندان خراسان جنوبی در فهرست میراث ملی ثبت شد، افزود: آسبادها از جمله مهم‌ترین بناهایی است که بیانگر نبوغ گذشتگان ما در تعامل با محیط پیرامون خود و همچنین بیانگر بهترین استفاده از نیروهای طبیعت پیرامونشان است.

سیروسی ادامه داد: یکی از مهمترین اجزای هر آسیا سنگ آن است هر آس دارای 2 سنگ یکی در بالا و یکی در پایین بوده؛ معمولا سنگ بالا به صورت صاف و سنگ پایین به صورت مقعر تراشیده می‌شده است.

وی افزود: ضخامت آن از مرکز به سمت لبه بیشتر و درنتیجه دو سنگ به هم نزدیکتر می‌شود که این امر باعث آرد شدن گندم می‌شده است.

وی بیان کرد: قطر این سنگ‌ها معمولا 2 متر و ضخامت آنها 20 سانتی متر است؛ جنس این سنگ‌ها آندزیت و بازالت است و تماما توسط سنگ تراشان ماهر با ابزارهای بسیار ساده مانند چکش تراشیده می شده‌اند.

مسئول ثبت میراث منقول ( اشیاء ) تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی تصریح کرد: از مهمترین شاخصه این سنگ‌ها می‌توان به تزئینات روی سنگ بالایی اشاره کرد که نقوش زیگزاگی نقش شبیه به خورشید برجسته‌ است که در هنگام چرخیدن سنگ سبب می‌شود که پایه‌های ناودان (اسبک) در برخورد با این برجستگی‌ها مرتعش شده و سبب لرزش ناودان و ریختن گندم به داخل گلویه سنگ شود.

سیروسی خاطرنشان کرد: این سنگ‌ها دارای تاریخ نیز هستند که بر روی یکی از این سنگ ها تاریخ 1340 قمری حک شده و محیط سنگها 156 و 177 سانتیمتر است.

انتهای پیام