نماز عبادتی همراه با ادب است که انسان را عاشق خدا می کند

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام‌والمسلمین «علیرضا پناهیان» شامگاه سه‌شنبه به‌مناسبت ماه مبارک رمضان در حسینیه آیت‌الله حق‌شناس به سخنرانی پرداخته و گفت: نماز انسان را از فحشا و منکر دور می‌کند.

وی افزود: فحشا در تفریح انسان قرار می‌گیرد وقتی شما تفریح خوب داشته باشید تفریح بد از نظر شما بی‌ارزش می‌شود، کسی که تفریح معنوی داشته باشد سراغ تفریح کاذب مادی نمی‌رود، حتی تفریح صادق دنیوی و حلال هم برای او کم‌ارزش می‌شود.

استاد حوزه و دانشگاه با استناد به روایتی از امام صادق(ع) عنوان کرد: حضرت می‌فرمایند اگر می‌خواهید بدانید چقدر از نماز شما قبول شده‌است بررسی کنید چقدر از فحشا و منکر دور شده‌اید اگر نماز شما را از فحشاء و منکر باز ندارد آن نماز قبول نیست.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان با بیان اینکه جهنم انسان را از فحشا دور می‌کند تا وقتی‌که ترس آن عمیق و جدی باشد، اظهار کرد: پیامبر(ص) می‌فرمایند نماز نور چشم من است، نماز رعایت ادب در خانه خداست.

وی با تاکید بر اینکه نماز ذکر به ‌اضافه ادب است، ابراز کرد: آداب مجموعه‌ای از آیین‌ها است که رفتار و گفتار انسان را تنظیم می‌کند، گاهی معنای ادب با فرهنگ مساوی است.

استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه اکثر عبادت‌ها فرم و شکل دارند، گفت: حج و نماز از جمله عباداتی هستند که در آنها ادب وجود دارد، عبادت تفریحی است که وقتی با ادب همراه شود بر افزایش عشق به خدا بسیار اثر بیشتر دارد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان با بیان اینکه ادب در نماز جاری است و این با تفریحی بودن آن تناقض ندارد، عنوان کرد: رسیدن به تفریح بودن نماز ساده نیست، برای رسیدن به تفریح نماز باید مدتی تمرین کرد، نماز همراه با ادب بخوانید یعنی سروقت و با توجه آن را بخوانید که تفریح آن را هم کشف ‌کنید.

وی با بیان اینکه همه تفریح ها مقیداتی دارند نماز واجب هم قید و شرایطی دارد، گفت: نماز ذکری در چارچوب ادب است، انسان تا مؤدب نشود عاشق نمی‌شود و عظمت خدا را باور نمی‌کند.

استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه نماز عبادتی تفریحی همراه با ادب است، خاطرنشان کرد: در بسیاری از تفریح ها همچون فوتبال و بازی‌های شرقی ادب رعایت می‌شود، نماز سخن گفتن با آن بی‌نهایتی است که سبب شادی دل انسان می‌شود، ادب داشتن و ادب ورزیدن در نماز خارج از تفریح نیست.

پایان پیام/487