برترین های قرن با آرش ظلی پور: پرسپولیسی هستم ولی کی روش را انتخاب می کنم؛ اسم قائدی را نمی نویسم چون هنوز فرصت دارد

آرش ظلی پور، مجری تلویزیون و خبرنگار ورزشی سابق مقابل دوربین رسانه طرفداری قرار گرفت تا 11 مرد منتخب فوتبال و برترین های قرن ورزش را معرفی کند. صحبت های آرش ظلی پور در مورد مهدی قائدی در نوع خود جالب بود. آرش ظلی پور پرسپولیسی است اما می گوید که دوست داشت مهدی قائدی را در ترکیب بگذارد. اینکه قائدی هنوز فرصت زیادی دارد تا تیم های منتخب بعدی مانند تیم منتخب دهه پیش رو باشد، ظلی پور را مجاب کرده تا یک استقلالی دیگر را به جای قائدی در ترکیب قرار دهد. همچنین آرش ظلی پور می گوید ممکن است برخی از او ناراحت شوند ولی کی روش را مربی قرن می داند.

راحت ترین انتخاب های آرش ظلی پور، علی پروین و علی دایی بود. او می گوید علی پروین خط قرمزش است و اسطوره پرسپولیس را برترین بازیکن قرن می داند.

تیم منتخب و برترین های قرن با آرش ظلی پور را تماشا می کنید. همچنین فرم نظرخواهی تکمیل شده او در انتهای متن گفتگو قرار گرفته است:

سلام و درود می گویم به مخاطبان رسانه طرفداری، با یکی دیگر از برنامه های تیم منتخب و برترین های قرن ایران در خدمت شما هستیم. در کنار من آرش ظلی پور حضور دارد، همه آرش ظلی پور را به عنوان مجری تلویزیون می شناسند اما خب شاید کمتر بدانند که آرش ظلی پور دهه 70 روزنامه نگار و خبرنگار خبرورزشی بوده، دهه 80 روزنامه نگار و خبرنگار نود و سردبیر البرز ورزشی و اکنون هم یکی از نمایندگان رسانه که در این نظرخواهی بزرگ طرفداری شرکت می کند. آرش ظلی پور سلام.

خیلی مخلصم، سلام به همه بینندگان درجه یک طرفداری. از من بهتر میدانستی، 70 را فکر کردم اشتباه گفتی ولی دیدم درست می گویی، هر دهه را جدا کردی، دهه 80 هم اینجوری بوده بعد از آن چه کار کرده ام؟

بعدش سردبیر البرز ورزشی.

بله. خیلی مخلصم. سایت تان درجه یک است حالا نه اینکه اینجا هستم بخواهم بگویم، واقعا بچه ها همه خوب و واقعا طرفدار طرفداری هستم.

لطف دارید شما.

این کار شما هم خیلی جالب است. چون خیلی ها گفتند سال 1400 دارد قرن جدید شروع می شود و اتفاقاتی که در شروع قرن بیستم و بیست و یکم افتاد، مشخصا 1401 می شود شروع قرن جدید پس شما اگر الان این کار را شروع کردید و تا پایان سال بتوانید به یک دیتای خوب برسید، قشنگ در ابتدای قرن جدید می توانیم یک تیم خوب داشته باشیم که به نظرم کار خیلی خوبی است. ممنونم که مرا دعوت کردید و می توانم نظر بدهم.

بلکه تقدیری شود از کسانی که زحمت کشیده اند برای ورزش ایران. کسانی که شاید هم نسل های من کمتر بشناسند.

قطعا همینطور است.

به تیم یازده نفره خود فکر کرده اید؟

بله. فکر کردم و اینکه خیلی سخت است و دو دلیل دارد. یکی اینکه بعضی ها را دوست داری و رفاقت داری و هم نسلت بوده اند و با آنها بزرگ شده ای، نکته دیگر اینکه در بعضی پست ها خیلی بازیکنان خوب داریم. یکی دو پست هست که تقریبا به نظرم می آید آن دو نفر اصلی را اگر هزار نفر پر کنند، 950 نفر می دانم چه کسانی را پر کرده اند ولی بعضی پست ها خیلی سخت است. با چند نفر از بچه ها هم مشورت کرده ام، حالا نظرشخصی ام است به نظرم 70-80 درصدش مشخص است مثلا یک مهاجم را که همه می دانیم علی دایی است و نمی شود ایشان که آقای گل جهان هست را نیاوریم در این لیست.

برعکس شروع کردیم پس.

بله. کنار علی دایی مقداری سخت است.

برویم از دروازه بان شروع کنیم؟

بله بله. علی آقا را بنویسیم جلو.

بیشترین رای را ایشان دارند. دروازه بان؟

دروازه بان دو گزینه داریم، احمدرضا عابدزاده و ناصر حجازی. ناصر خان به سن من نمی خورد، فوتبال هایش را دیده ام به هرحال یک آدم رسانه ای پیگیری کرده ام ایشان را و می دانم کجا بازی کرده، یک سری خصوصیات دروازه بان باید داشته باشد که ناصرخان آنها را دارد اما احمدرضا عابدزاده برای من و هم نسلی هایم یک اسطوره است. یعنی من زندگی کرده ام و با عابدزاده بزرگ شده ام و احساس می کنم اصلا کسی را نداریم مانند او و من نمی توانم باور کنم در ده سال آینده کسی بیاید بهتر از او، حتی اگر هم بیاید کسی بهتر باز هم من احمدرضا را انتخاب می کنم ضمن اینکه احترام ویژه ای برای ناصر خان قائلم اما احمدرضا عابدزاده را در دروازه قرار می دهم.

اما خب دو دفاع باید خیال احمدرضا عابدزاده را راحت کنند.

هیچکدام از مدافعانی که در ذهن من هستند، مدافعانی نیستند که در زمانی که احمدرضا بازی می کرد جلویش بازی کرده باشند. همیشه برعکس بود، می گفتند وقتی احمدرضا داخل گل بود خیالمان راحت بود، نادر محمدخانی، محمد خاکپور، استاد اسدی و کسانی دیگر این صحبت را می کردند. یکی از مدافعان انتخابی ام را از نسل حاضر انتخاب کنم چون همین الان که حرف میزنیم 39 سالش است و واقعا یک فوتبالیست کامل است و به نظرم ستون اصلی پرسپولیس است و یک کاپیتان درست حسابی که قاعدتا سیدجلال حسینی است، تنها کسی که محکم می توانم از بچه های الان انتخابش کنم. سیدجلال خیلی خوب است، او کاریزمای یک کاپیتان را دارد. ما سالهاست در ایران یک کاپیتان بزرگ نداریم، کاپیتان یعنی مربی داخل زمین، مدیر داخل زمین، نداریم چنین کسی ولی در پرسپولیس سیدجلال هست. خیلی قبلتر برگردیم علی پروین بود، سسیدجلال هم مدیر است اما کنار سیدجلال حسینی یک بازیکنی را انتخاب می کنم که درسه پست دیگر می توانستم قرارش دهم یعنی هم در پست هافبک هم هافبک دفاعی هم هجومی، فوتبال هایش را هرگز ندیده ام حتی در حد اینکه 5 دقیقه هم ندیده ام چون زمان خیلی قدیم بازی می کرد اما دارم فقط استناد می کنم به کارشناسان و شخصی که خیلی قبولش دارم، علی پروین. ایشان می گویند تنها بازیکنی که از من بهتر است پرویز قلیچ خانی است. پرویز قلیچ خانی در همه پست ها بازی کرده و علی پروین حرف جالبی در مورد قلیچ خانی می زند، می گوید که تو اگر چشمت را می بستی احساس می کردی یک تراکتور سمتت نزدیک می شود و می دانستی آن شخص پرویز قلیچ خانی است. جوری نفس می کشید و با تمام وجودش می آمد که هرکسی از او می ترسید. من پرویز قلیچ خانی را می نویسم.

پرویز قلیچ خانی در پست دفاع. درآخرین اعلام نتایج سیدجلال حسینی نزدیک به محمد پنجعلی بود.

بله محمد پنجعلی هم خیلی دفاع خوبی بود، حالا ما افشین پیروانی را هم داشتیم که شاید بیشتر از محمد پنجعلی بازی کرد ولی محمد پنجعلی در پست دفاع آخر خیلی خوب بود ولی باز هم انتخاب من بین پنجعلی و سید جلال، سیدجلال حسینی است. در دفاع راست خیلی دغدغه نداشته ام و بدون هیچ فکر زیادی به مهدی مهدوی کیا رسیدم. مهدوی کیا به خاطر اینکه هم پستی عجیب غریبی هم در این سال ها نداشته و مثل علی دایی تقریبا به نظرم در دفاع راست بی رقیب است.

البته جواد زرینچه و ابراهیم آشتیانی هم در این پست رای آورده اند.

بله آقای آشتیانی بازیکن سال آسیا شد اما مهدوی کیا مقداری بین المللی تر است به هرحال سالها در هامبورگ بازی کرده و در تیم منتخب جهان بوده در جام جهانی بازی کرده به نظرم حضورش جذاب است.

حالا این را بگویم دکتر بیژن ذوالفقارنسب اینجا بود و گفت فکر می کنم اگر مرحوم آشتیانی هم بودند و خودشان رای می دادند، انتخاب شان مهدی مهدوی کیا بود.

آفرین چه حرف خوبی. در پست مدافع چپ بین دو گزینه شک داشتم، مجتبی محرمی را که ذاتا دوست دارم و خودم پرسپولیسی هستم و خیلی آدم کاریزماتیکی است با تمام حواشی اش دوستش دارم و فوتبالش را همیشه دیده ام و پیگیری کرده ام. اما احساس می کنم، اگر ملی بخواهیم نگاه کنیم قضیه را، دارم آدم هایی را می گذارم که خارج از ایران هم مطرح شده هستند. من آندرانیک اسکندریان را انتخاب می کنم با اینکه استقلالی است ولی برای من مدافع چپ جذابی است، ایشان در تیم منتخب جهان بازی کردند با اینکه گل به خودی زد. اولین گلی که در جام جهانی در تاریخ فوتبال ایران ثبت شده آندو به خودمان زد ولی همان زمان در تیم منتخب جهان فیکس هم بازی کرد یعنی بازیکن خیلی بزرگی هستند. پس اینجا هم آندرانیک اسکندریان را می گذارم. پسرش هم که آمریکا بازی می کند.

یک خط جلوتر، هافبک دفاعی.

هافبک دفاعی هم از آنهایی هستند که تقریبا فکر نکرده ایم و می دانیم چه گزینه ای هستند. به نظرم کریم باقری خیلی رای آورده. کریم خیلی خوب بود. یک چیز دیگر هم بگویم، وقتی می گویی هافبک دفاعی زمانی در فوتبال دهه 50 به معنای الان هافبک دفاعی نبود و مدل فوتبالش اینگونه نبود. از وقتی 3 5 2 آمد بیشتر هافبک دفاعی مطرح شد برای همین هم فکر می کنم کریم باقری خیلی جذاب تر است. هافبک راست و چپ. یک خط قرمز در زندگی ام دارم و برایم مهم نیست که خوب است یا بد، البته که همه چیزش خوب است، خط قرمزی دارم البته که در رسانه می گویند همه باید برایت مثل هم باشند اما خط قرمز من علی پروین است. با تمام وجودم دوستش دارم وفکر می کنم هیچکس جز علی پروین نمی تواند در این پست قرار بگیرد. علی پروین را یادم است فوتبالش را دیده ام و او هم یک شخصیت کاریزماتیکی دارد و بچه های ما که فوتبالش را ندیده اند هم دوستش دارند.

هر وقت ایشان را ببینی ابهت ایشان مشهود است.

بله بی نظیر است علی پروین. هافبک چپ یک چیزی بگویم شاید به من خورده بگیرند چون دو نفری که دارم با هم مقایسه شان می کنم شاید با هم خیلی تفاوت داشته باشند، یکی از بازیکنانی که خیلی دوستش دارم و می توانست در این تیم باشد، مهدی قائدی است حالا چرا انتخابش نمی کنم؟ چون مهدی 20 سالش است و می تواند در تیم قرن بعدی باشد. مهدی قائدی یکی از بهترین های ما است این را با اینکه پرسپولیسی هستم می گویم و فکر نکنید قرابت و نزدیکی ای دارم با او. نه فوتبالش را دوست دارم، می توانستم مهدی قائدی را اینجا بگذارم حتی می توانستم مهرداد میناوند را به سبب اینکه رفاقتی دارم هم اینکه مهرداد بین ما نیست و اسمش ماندگار تر شود قرار دهم اما به سبب شایستگی به نظرم ایرج دانایی فرد بهترین کسی است که می تواند در این پست قرار بگیرد. او هم از تیم 78 ما است.

از چند بازیکنی هستند که برای ما در جام جهانی گل زده اند.

بله. این طرف ما کلا استقلالی شد، آندرانیک اسکندریان و ایرج دانایی فرد این طرف مهدی مهدوی کیا و علی پروین آن طرف. کریم باقری هم پرسپولیسی، اینجا دوباره پرسپولیسی استقلالی و تیم دارد قرمز و آبی پیش می رود. یک هافبک هجومی ماند و مهاجم. علی کریمی را اصلا نمی توانی از فوتبال ایران حذف کنی به هیچ وجه، هر چند که علی کریمی هرچه بیشتر در فوتبالش جلو آمد پخته تر شد و بهتر شد ای کاش این تجربه را سه چهار سال زودتر پیدا می کرد، علی کریمی به نظرم بهترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران هم می توانست باشد اما من علی کریمی را نمی دانم کجا بگذارم، هافبک هجومی یا مهاجم.

مهاجم چه کسی می خواهد باشد؟

برای اینکه استقلالی ها بهم نخورد، علی کریمی را هافبک هجومی می گذارم و یک استقلالی می گذارم مهاجم. دلیل هم دارم برایش. من بازی حسن روشن را ندیده ام یعنی فوتبالیستی که بنشینیم فوتبالش را ببینیم، یعنی سنش به من نمیخورد مثل دانایی فرد و اسکندریان اما چیزهایی که تعریفش را شنیده ام از کسانی مثل علی پروین، بازیکنی دوپا بود، روی دو پا دریبل می کرد به خاطر همین زیاد پنالتی می گرفت در جام جهانی البته نبود چون قبلش مصدوم شده بود ولی از حسن روشن به عنوان یک اعجوبه یاد می شود که به نظرم حیف است کنار علی دایی نباشد. مثلا در اینجا خداداد عزیزی را می توان فکر کرد ولی خب خداداد در کنار علی دایی مکملش بود ولی حسن روشن خودش ذاتا گلزن بود برای همین به نظرم حسن روشن را باید اینجا قرار دهم.

من هم بازی ایشان را ندیده ام ولی هر مستند یا صحبتی از کارشناسان بوده، می گویند توپ را به ایشان داده اند خیالشان راحت بوده که حتما یک کار درست انجام می دهند.

مهمترین نکته اش که حتی در فوتبالیست های الان کم داریم، دو پا دریبل زدنش بوده. الان مثلا مهدی ترابی و مهدی قائدی که توپ می گیرند می دانی که اگر راست پا هستند 70 درصد روی آن پا برده اند ولی می گویند حسن روشن 50 – 50 بوده است برای همین خیلی هم پنالتی می گرفته چون دفاع مجبور می شده او را بزند. خب در اینجا باید سه بازیکن را جدا کنیم؟

بله اولین بازیکن سه امتیاز می گیرد، دومین بازیکن دو امتیاز و سومین بازیکن یک امتیاز.

به این فکر نکرده بودم، قطعا علی پروین یکی از گزینه های من است.

یک تقلب برسانم اینجا؟

بله.

علی دایی با اختلاف اینجا اول است.

من می خواهم علی دایی را اول نگذارم، علی پروین را به خاطر همان دلایلی که گفتم اول می گذارم، دوستش دارم دیگر و هیچکس نمی تواند چیزی به من بگوید. علی دایی هم قطعا یکی از گزینه ها است ولی گزینه بعدی ام، احمدرضا عابدزاده است. علی دایی سوم و عابدزاده دوم. احمدرضا را انقدر دوست دارم که نگو، امیرشان را هم شاید باور نکنید فوتبال هایش را هم می دانم چه ساعتی است و با یک تیم پایین جدولی هم بازی دارند، بازی ها را نگاه می کنم و فقط چون بوی احمدرضا را می دهد. عشق ما احمدرضا بود. بهترین مربی قرن دو نفر را بگذاریم؟

یک مربی ایرانی و یک مربی خارجی که در ایران کار کرده است.

ایرانی که قطعا علی پروین است خارجی هم بعضی ها شاید خوششان نیاید ولی برای من بهترین مربی خارجی که در ایران آمده کارلوس کی روش است.

الان کامنت ها می آید که شما چه پرسپولیسی ای هستید که کارلوس کی روش را انتخاب می کنید.

اشکال ندارد، من الان برانکو را می توانستم بگذارم، پرسپولیس را 4 دوره قهرمان کرد کلی هم مشکل داشتند ولی کی روش فِیس و لول فوتبال ما را عوض کرد البته الان که دوباره فوتبالمان دارد پایین می رود. داورمان هم که به قدیمی ها اجحاف می شود چون آن زمان زیاد بین المللی نبود فوتبال ما، بازیکن ها می رفتند جای دیگر ولی داوران نه، ده سال است که داوران ما در مسابقات دیگر سوت می زنند و برای همین است فغانی شاید به چشم بیاید ولی واقعیت این است که داوران ما قدیم داوران خیلی قوی ای هم نبودند و خاطراتی که می شنویم هم عجیب است. خیلی داوری ها قبل از اینکه بازی ها شروع شود مشخص بوده چه می شود من علیرضا فغانی را اینجا می گذارم و ما کلی خاطره داریم حتی گل که می زد یک تیمی، می پرید داور وسط و با بازیکن خوشحالی می کرد. مثلا می توانم بگویم در لیگ دوی فوتبال ما، برای استقلال رشت یک داور هفده بازی سوت زد. آن موقع آقای مصطفوی رئیس فدراسیون بود. برترین تیم قرن، این را یک راهنمایی کن.

می تواند هرتیمی باشد.

مثلا پرسپولیس دهه شصت می توانیم بگوییم.

دقیقا، استقلال نود تیم ملی 98 و هر تیم دیگری. یک تیم برای یک برهه تاریخی.

ملی می گذارم این بخش را، تیم مای 78.

داریم تیم میل 78 ولی تیم ملی 98 الان بالاتر است.

نه منظورم 98 است. به سن من این تیم می خورد.

در این مرحله هیچ محدودیتی نداریم، سه ورزشکار برتر قرن.

می تواند فوتبالیست باشد و می تواند نباشد.

اگر غیرفوتبالیست باشد بهتر است.

قطعا که اولین نفر جهان پهلوان تختی را می گذاریم، آن هم شاید از نظر مدالی و فنی بخواهی نگاه کنی در همان زمان بالاتر هم داشتیم ولی به هرحال در فضایی در کشور ما قرار گرفته اند که هر کسی را بخواهی غیرفوتبالی مثال بزنی تختی را مثال می زنی. دومی را می زنم حمید سوریان. کسی بوده حمید سوریان را قرار دهد؟

بله.

این را چون نمی دانستم فکر نکرده ام و الان دارم فکر می کنم. غیر از کشتی ما ورزشکار خیلی عجیب و غریبی نداریم که در این لیست قرار دهیم.

در وزنه برداری محمد نصیری و حسین رضازاده بودند. در ورزش بانوان زهرا نعمتی و کیمیا علیزاده، تکواندو هم بوده. ولی بیشتر رفتند سراغ تعداد مدالها.

من مینویسم حسین رضا زاده. به نظرم اگر شما برگردی آنالیزی کنی از کسانی که انتخاب می کنند، شاید بالای 60 70 درصد متناسب با سنشان هم هستند. من سنم به حمید سوریان و تیم ملی 98 و حسین رضا زاده می خورد.

داشتیم فوتبالیستی آمده و کلا از کسانی که با او بازی کرده اند یا رو به رویش بوده اند انتخاب کرده است.

ولی به نظر من تیم خوبی شد. تنها چیزی که دوست داشتم باشد و نیست، مهدی قائدی بود.

انشالله برای قرن بعد یا دهه بعد.

به پسرم می گویم بیاید طرفداری و مهدی قائدی را درج کند برای صدسال بعد.

برای حسن ختام و ثبت برگه رای امضای شما را می خواهیم.

این را بگویم جالب است، احمدرضا عابدزاده امضایی که برای طرفدارانش می زند، من پنجم دبستان تیممان قهرمان مدرسه شد، مدیر ما احمدرضا عابدزاده را دعوت کرد برای اهدای جوایز، یک عکس دارم من تا زانوی عابدزاده هستم. آنجا من یک امضا دارم از ایشان بعدها که با هم رفیق شدیم دیدم امضایش فرق دارد، پرسیدم گفتم من یک امضا دارم از شما احمد آقا. گفت من یک امضا می زنم برای طرفداران چون آن موقع کاغذ سفید می دادیم و رویش چیزی می نوشت و شکایت می کردند مثلا می گفتند پول دستی از من گرفته و نداده برای همین امضای من فرق دارد با امضای هواداران. من با احمدرضا عابدزاده تمرین هم کرده ام، دو روز رفتم با ایشان تمرین و بقیه اش را خوابیدم چون با ایشان نمی شود تمرین کرد.

سوالی ندارم من، صحبت پایانی را واگذار می کنم به شما.

یک نکته ای بگویم چون به کارم ربط دارد و اولش هم خودت گفتی، چون من سالها کار رسانه کرده ام و رسانه ورزشی، به شدت حساس هستم روی اینکه زحمت بچه هایی که در رسانه های ورزشی کار می کنند دیده شود، این زحمت چه اتفاقی برایش می افتد؟ یک زمانی روزنامه بود که قضیه اش فرق می کند الان در فضای کانال و اینها، به چه بدبختی یک خبر می زند وقتی می خواهید این را اینور آنورش کنید برگردید ببینید چه کسی این کار را کرده، یک منبعی داشته باشد و واقعا یک کلمه نوشتن انقدر می تواند خستگی آدمی را در کند که نگو و این موضوع برای بچه های رسانه خیلی مهم است چون می دانم با چه زحمتی می دانم به این نکته می رسند و تلاش می کنند. خیلی مخلصیم ممنون که مرا دعوت کردید.

ممنون از آرش ظلی پور و مخاطبان رسانه طرفداری که همراه ما بودند.

فرم نظرخواهی تکمیل شده آرش ظلی پور