بازسازی صحنه جنایت 5 هزار و 500 ساله

در سال 1931، باستان شناس صرب، میلوژ واسیچ، حین تحقیق در محوطه باستانی وینچابلو بردو در حومه بلگراد، صربستان، گودالی حاوی بقایای اسکلت انسان را کشف کرد. مطالعات جدید باستان شناسان نشان می دهد این محوطه تاریخی شاهد جنایتی هولناک بوده است.

به گزارش سیناپرس، محوطه باستانی وینچابلو بردو در حومه بلگراد طی ۹۰ سال گذشته به عنوان یکی از موارد مرموز در باستان شناسی محسوب شده و محققان مختلفی سعی در تفسیر استخوان های این سایت پیش از تاریخی داشته اند.

واسیچ در دفتر خاطرات خود از این کشف به عنوان گودالی از استخوان یاد کرد که در آن ۹ اسکلت انسان پیدا شد. طی سال های گذشته، این محوطه به عنوان یک گور دسته جمعی معرفی شده بود، اما بر اساس تحلیل اخیر و آنالیز مستندات عکس اصلی، موقعیت اسکلت های این محوطه در مورد اینکه آیا با صحنه جنایت از دوران نوسنگی مواجه هستیم را مطرح کرده است.

این سایت چندلایه که فرهنگ نوسنگی در جنوب شرقی اروپا از آن الهام گرفته ، در ۱۴ کیلومتری مرکز بلگراد واقع شده است. اولین کاوش های باستان شناسی در این منطقه طی سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۳۴ انجام شد. پس از آن، کاوش ها از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۶ و سپس از سال ۱۹۹۸ تا امروز ادامه یافت. به گزارش سیناپرس،این سایت تنها چند یافته از دوره استارچوو را نشان داده است، بنابراین، مقبره با دروموس از آنجایی که توسط فرهنگ استارچوو ساخته شده است، از جذابیت خاصی برای پژوهشگران برخوردار است.

به گزارش سیناپرس، اولین تجزیه و تحلیل انسان شناسی ۹ اسکلت موجود در این سایت در سال ۱۹۳۷ توسط I. Schwidetzky متخصص انسان شناسی انجام شد، اما پس از جنگ جهانی دوم متاسفانه این سایت آسیب هایی جدی دیده و تنها قطعاتی از جمجمه این تدفین ها باقی مانده است. پس از بیش از ۷۰ سال، این سایت دوباره توسط محققان آزمایشگاه باستان شناسی زیستی دانشگاه بلگراد مورد بررسی انسان شناسی قرار گرفتند.

تحلیل ‌های انسان ‌شناختی نشان داد که در واقع به جای ۹ نفر، ۱۲ بزرگسال در این گور دسته جمعی وجود داشته است و این موضوع احتمالاً نمایانگر صحنه جنایت دوران نوسنگی است، نه مراسم تدفین معمولی!

تا کنون انتساب دو جمجمه به قربانیان زن و یک جمجمه به مرد قطعی شده و جنسیت ۹ جمجمه باقی مانده، مشخص نیست. در بین افراد فوق، تنها یک فرد بالغ جوان (بین ۱۵ تا ۱۸ سال) بود، در حالی که بقیه افراد بالغ و بین ۲۰ تا ۴۰ سال سن داشتند. میانگین قد این افراد ۱۶۱ سانتی متر بود که تقریباً متوسط قد مردمان دوره نوسنگی اولیه در این منطقه محسوب می شود.

ردپای رفتار خشونت آمیز

تدفین معمولی مردگان در فرهنگ نوسنگی این منطقه شامل دفن متوفی به پهلوی چپ یا راست در حالت خمیده (جنینی) است.به گزارش سیناپرس، با این حال، شواهد باستان شناسی نشان می‌ دهد که شرایط این گور دسته جمعی اینطور نبوده و حاکی از مرگ خشونت ‌آمیز یا دفن متوفیان با شیوه ‌ای حاکی از بی ‌احترامی است. این شواهد با آثار جراحت روی دو جمجمه موجود در این محل نیز تطابق دارد.

از سوی دیگر تصاویر موجود نشان می‌دهد که پای چپ یک اسکلت روی پشت وی قرار گرفته است که این کار بدون بدون تکه تکه شدن پا ممکن نبود، در حالی که پای راست با شکستگی استخوان ران منقبض شده است.

به گزارش سیناپرس، بر اساس تاریخ گذاری های مطلق، تأیید شده است که این افراد در محدوده زمانی بین ۵۷۰۰ تا ۵۵۰۰ قبل از میلاد کشته شده اند. اگرچه برخی از متوفیان همزمان دفن شدند، اما این قبر نشان دهنده دفن همزمان ۱۲ نفر نیست و این مساله، معمایر موجود را پیچیده تر می کند.

شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست امده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Documenta Praehistorica منتشر شده است.

مترجم: احسان محمدحسینی