خدمت صنعت دیجیتال در کاهش صدمات در افراد سالمند

افتادن و زمین خوردن یک مسئله مهم مرتبط با سلامتی افراد مسن بوده و آمارها نشان می دهند که این اتفاق بزرگترین عامل بستری شدن در بیمارستان و یکی از عوامل اصلی مرگ و میر ناشی از جراحت در میان افراد سالمند هستند.

به گزارش سیناپرس، نتایج تحقیقات نشان می دهد که علت عمده بستری شدن در بیمارستان یا مرگ در افراد بالای ۶۵ سال در مقایسه با سنین دیگر به دلیل زمین خوردن است، بنابراین محققان استرالیایی الگوریتمی ایجاد کرده اند که می تواند به بهبود پایداری راه رفتن و کاهش خطر زمین خوردن کمک کند.

این الگوریتم Walk Watch نامیده می شود و هنگامی که با یک دستگاه فناوری پوشیدنی مانند ساعت هوشمند جفت شود، ثبات و سرعت راه رفتن را به دقت اندازه گیری می کند.

لوید چان (Lloyd Chan) پژوهشگر تحقیقات علوم اعصاب استرالیا (NeuRA) در دانشگاه پزشکی و سلامت نیو ساوت ولز و یکی از دست اندرکاران اصلی ساخت این الگوریتم می گوید: این اولین بار است که الگوریتمی برای اندازه گیری کیفیت راه رفتن به طور گسترده و به صورت واقعی آزمایش می شود و در محیط های جهانی و به صورت تجاری در دسترس قرار عموم خواهد گرفت.

او در ادامه می افزاید: ما می دانیم که راه رفتن افراد پیش بینی کننده سلامت آنها است. برای مثال، افرادی که آهسته‌ تر، به سختی، با گام‌های کوچک ‌تر یا مسافت ‌های کوتاه‌ تر راه می ‌روند، معمولاً بیشتر دچار زمین خوردگی می ‌شوند.
چان همچنین توضیح می دهد که هدف ما این بود که این داده ها را از طریق نگاه کردن به نحوه راه رفتن مردم به طور طبیعی در زندگی روزمره به دست آورده و سپس آن را به طور گسترده روی بیش از ۷۰ هزار نفر آزمایش کنیم.

بیومارکرهای دیجیتالی راه رفتن افراد شامل وضعیت بدنی، آهنگ حرکت، سرعت راه رفتن و طول گام ها می شود که می ‌تواند بینشی در مورد سلامت کلی و مشکلات عملکردی افراد ارائه داده و احتمال سقوط و زمین خوردن آن‌ها را پیش ‌بینی کند.
به گفته چان، مطالعات نشان داده ‌اند که دستگاه‌های پوشیدنی که در قسمت پایین کمر و مچ پا قرار گرفته ‌اند، می ‌توانند نشانگرهای زیستی دیجیتالی راه رفتن را بهتر ارائه دهند اما این دستگاه ها می‌ تواند برای افرادی که آنها را می ‌پوشند، ناخوشایند باشد. بنابراین دستگاه‌هایی که روی مچ قرار می ‌گیرند بسیار راحت ‌تر هستند.

با استفاده از داده‌ های جدید، محققان سپس الگوریتم استخراج نشانگر زیستی دیجیتال راه رفتن به نام Watch Walk را توسعه دادند که می‌ تواند کیفیت راه رفتن افرادی را که از دستگاه حسگر مچ دست استفاده می ‌کنند، اندازه ‌گیری کند.

در ادامه شرکت ‌کنندگان به مدت هفت روز یک حسگر روی مچ دست خود داشتند و در مجموع ۱۱ هزار و ۶۴۶ ضبط چهار ثانیه ‌ای از حرکت را ایجاد کردند. سپس این فایل های ضبط‌ شده به فعالیت‌ های راه رفتن، دویدن، ثابت ماندن یا حالت نامشخص طبقه ‌بندی شدند که الگوریتم Watch Walk برای اندازه‌ گیری این فعالیت‌ها به ترتیب با دقت ۹۳، ۹۸، ۸۶ و ۷۴ درصد کارآیی داشت.

به گزارش سیناپرس، چان توضیح می ‌دهد که یافته‌ های ما مبتنی بر پیشرفت‌ های فناوری شتاب ‌سنج مچ ‌بند است که قبلاً به اندازه ‌گیری تعداد قدم‌ ها و میزان خواب محدود می ‌شد. Watch Walk به عنوان یک ابزار اندازه گیری، امکانات بسیار زیادی دارد و افراد می توانند بازخورد قابل اعتمادی در مورد راه رفتن خود به دست آورده و پیشرفت خود را در طول زمان پیگیری کنند. چان در پایان می گوید: ما امیدواریم که در آینده بتوانیم نحوه راه رفتن افراد را تجزیه و تحلیل کرده و خطر بیماری یا مرگ و میر آنها را پیش بینی کنیم.

شرح کامل این الگوریتم و مطالعات پیرامون آن در آخرین شماره مجله تخصصی Scientific Reports منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه