دانلود مناجات علی با خدا؛ فرازی به معراج + متن
خدایا صدایت می زنم با تمامی صفاتی که ذره ای از بینهایت خودت را به من بخشیدی! خدایا، خدایا، خدایا تو فریاد رس جسم و روح مان باش که بی تو هیچیم و هیچ نمی دانیم…نمی دانم به چه کیش و آئینی هستین اما هر آنچه هستیم یک مخلوق ضعیفی هستیم که اگر توان از...
خدایا صدایت می زنم با تمامی صفاتی که ذره ای از بینهایت خودت را به من بخشیدی! خدایا، خدایا، خدایا تو فریاد رس جسم و روح مان باش که بی تو هیچیم و هیچ نمی دانیم…
نمی دانم به چه کیش و آئینی هستین اما هر آنچه هستیم یک مخلوق ضعیفی هستیم که اگر توان از ما گرفته شود قدرت و اراده زدن ریز ترین موجود را از روی بدنمان نداریم!!!!
خاص ترین فرازهای عارفانه مناجات حضرت امیر با خداست
در این مناجات، خدای عز و جل، با اسما و صفات مولا، مالک، عزیر، خالق، عظیم، قوی، غنی، معطی، حی، باقی، دائم، رازق، جواد، معافی، کبیر، هادی، رحمان، سلطان، دلیل، غفور، غالب، رب و متکبر خطاب شده است.
در برابر، انسان با تعابیری همچون عبد، مملوک، ذلیل، مخلوق، حقیر، ضعیف، فقیر، سائل، میت، فانی، زائل، مرزوق، بخیل، مبتلی، صغیر، ضال، مرحوم، ممتحن، متحیر، مذنب، مغلوب، مربوب و خاشع بیان شده است.
متن و ترجمه این مناجات عارفانه، پاک و آرامبخش تقدیم قلب مهربانتان.
متن مناجات حضرت امیرالمومنین (ع) با ترجمه و دانلود آن با صدای مهدی میرداماد در مسجد کوفه
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ ﴿یَوْمَ لا یَنْفَعُ مَالٌ وَ لا بَنُونَ، إِلّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ﴾ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ ﴿یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا﴾
وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ ﴿یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ، فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَ الْأَقْدَامِ﴾ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ ﴿یَوْمَ لا یَجْزِی وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَیْئاً، إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ﴾
خدایا از تو امان میخواهم، «روزی که هیچ مال و اولادی سود نمیدهد، مگر کسی که قلبی سالم از آلودگیها به پیشگاه خداوند بیاورد» و از تو امان میخواهم «روزی که ستمکار از شدت حسرت دستهای خود را به دندان میگزد و میگوید:
ایکاش همراه این پیامبر راهی بهسوی حق انتخاب میکردم!» و از تو امان میخواهم روزی که «گناهپیشگان را از نشانههایشان میشناسند، پس موهای جلوی سر و پاهایشان را میگیرند و به دوزخشان میاندازند» و از تو امان میخواهم
«روزی که هیچ پدری چیزی از عذاب را از فرزندش دفع نمیکند و نه هیچ فرزندی برطرفکنندۀ چیزی از [عذابِ] پدر خویش است، بهیقین وعدۀ خداوند حق است.»
وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ ﴿یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ، وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ﴾ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ ﴿یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئا، وَ الْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ﴾ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ ﴿یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ، وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ، وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ، لِکُلِّ امْرِى ءٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ﴾؛
وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ ﴿یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ، وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِیهِ، وَ فَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ، وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعا ثُمَّ یُنْجِیهِ، کَلّا إِنَّهَا لَظَى نَزَّاعَةً لِلشَّوَى﴾
و از تو امان میخواهم «روزی که عذرخواهی ستمکاران هیچ سودی به حالشان ندارد و برای آنان لعنت و سرای بدی [چون دوزخ] است» و از تو امان میخواهم «روزی که کسی از کسی چیزی [از عذاب] را دفع نمیکند،
در آن روز حکومت و فرمانروایی ویژۀ خداست» و از تو امان میخواهم «روزی که آدمی از برادرش میگریزد و از مادر و پدرش و از همسر و فرزندانش؛
در آن روز هرکس از آنان را گرفتاری و کاری است که برای او [از اینکه نتواند به کار دیگر بپردازد] بس است» و از تو امان میخواهم روزی که «گناهپیشه آرزو میکند ایکاش میتوانست فرزندانش را در برابر [نجات از] عذابِ آن روز عوض دهد!
و همسر و برادرش را و خویشانِ نزدیکش را که به او پناه میدادند و نیز همۀ کسانی که در زمینند، تا او را [از عذاب] برهانند؛
چنین نیست [که راه نجاتی برایش باشد]، همانا آتش سوزنده زبانه میکشد، درحالیکه اعضا و پوستِ سر را برمیکَند.»
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْمَوْلَى وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلّا الْمَوْلَى؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْمَالِکُ وَ أَنَا الْمَمْلُوکُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ إِلا الْمَالِکُ؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنَا الذَّلِیلُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الذَّلِیلَ إِلّا الْعَزِیزُ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ إِلّا الْخَالِقُ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْعَظِیمُ وَ أَنَا الْحَقِیرُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْحَقِیرَ إِلّا الْعَظِیمُ؟
مولایم ای مولای من، تو مولایی و من بندهام، آیا رحم میکند به بنده جز مولا؟ مولایم ای مولای من، تو مالکی و من بندهام، آیا رحم میکند به بنده جز مولا؟
مولایم ای مولای من، تو عزیزی و من خوار، آیا رحم میکند به خوار جز عزیز؟ مولایم ای مولای من، تو خالقی، من مخلوق، آیا رحم میکند به مخلوق جز خالق؟
مولایم ای مولای من، تو باعظمتی و من ناچیز، آیا رحم میکند به ناچیز جز باعظمت؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْقَوِیُّ وَ أَنَا الضَّعِیفُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الضَّعِیفَ إِلّا الْقَوِیُّ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْغَنِیُّ وَ أَنَا الْفَقِیرُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفَقِیرَ إِلّا الْغَنِیُّ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْمُعْطِی وَ أَنَا السَّائِلُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ السَّائِلَ إِلا الْمُعْطِی؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْحَیُّ وَ أَنَا الْمَیِّتُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَیِّتَ إِلا الْحَیُّ ؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْبَاقِی وَ أَنَا الْفَانِی، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفَانِیَ إِلا الْبَاقِی؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الدَّائِمُ وَ أَنَا الزَّائِلُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الزَّائِلَ إِلا الدَّائِمُ؟
مولایم ای مولای من، تو نیرومندی و من ناتوان، آیا رحم میکند به ناتوان جز نیرومند؟ مولایم ای مولای من تو بینیازی و من نیازمند، آیا رحم میکند به نیازمند جز بینیاز؟
مولایم ای مولای من، تو عطا بخشی و من گدا، آیا رحم میکند به گدا جز عطابخش؟ مولایم ای مولای من، تو زندهای و من مرده، آیا رحم میکند به مرده جز زنده؟
مولایم مولای من، تو باقی هستی و من فانی، آیا رحم میکند به فانی جز باقی؟ مولایم ای مولای من، تو پایندهای و من از بین رونده، آیا رحم میکند به از بین رونده جز پاینده؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الرَّازِقُ وَ أَنَا الْمَرْزُوقُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ إِلا الرَّازِقُ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْجَوَادُ وَ أَنَا الْبَخِیلُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْبَخِیلَ إِلا الْجَوَادُ؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْمُعَافِی وَ أَنَا الْمُبْتَلَى، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُبْتَلَى إِلا الْمُعَافِی؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْکَبِیرُ وَ أَنَا الصَّغِیرُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الصَّغِیرَ إِلا الْکَبِیرُ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْهَادِی وَ أَنَا الضَّالُّ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الضَّالَّ إِلا الْهَادِی؟
مولایم ای مولای من، تو روزیدهندهای و من روزی دادهشده، آیا رحم میکند به روزی دادهشده جز روزی دهنده؟ مولایم ای مولای من، تو باسخاوتی و من بخیل، آیا رحم میکند به بخیل جز باسخاوت؟
مولایم ای مولای من، تو سلامتبخشی و من گرفتار، آیا رحم میکند به گرفتار جز سلامتبخش؟
مولایم ای مولای من، تو بزرگی و من کوچک، آیا رحم میکند به کوچک جز بزرگ؟ مولایم ای مولای من، تو راهنمایی و من گمراه، آیا رحم میکند به گمراه جز راهنما؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الرَّحْمَنُ وَ أَنَا الْمَرْحُومُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَرْحُومَ إِلا الرَّحْمَنُ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ السُّلْطَانُ وَ أَنَا الْمُمْتَحَنُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ إِلا السُّلْطَانُ؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الدَّلِیلُ وَ أَنَا الْمُتَحَیِّرُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُتَحَیِّرَ إِلا الدَّلِیلُ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْغَفُورُ وَ أَنَا الْمُذْنِبُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ إِلا الْغَفُورُ؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْغَالِبُ وَ أَنَا الْمَغْلُوبُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ إِلا الْغَالِبُ؟
مولایم ای مولای من، تو رحمکنندهای و من رحمشده، آیا رحم میکند به رحمشده جز رحمکننده؟ مولایم ای مولای من، تو سلطانی و من آزمایششده به بلاها، آیا رحم میکند به آزمایششده به بلاها جز سلطان؟
مولایم ای مولای من، تو راهنمایی و من سرگردان، آیا رحم میکند به سرگردان جز راهنما؟ مولایم ای مولای من، تو آمرزندهای و من گناهکار، آیا رحم میکند به گناهکار جز آمرزنده؟
مولایم ای مولای من، تو پیروزی و من شکستخورده، آیا رحم میکند به شکستخورده جز پیروز؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْمَرْبُوبُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ إِلا الرَّبُّ؟ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، أَنْتَ الْمُتَکَبِّرُ وَ أَنَا الْخَاشِعُ، وَ هَلْ یَرْحَمُ الْخَاشِعَ إِلا الْمُتَکَبِّرُ؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ، ارْحَمْنِی بِرَحْمَتِکَ وَ ارْضَ عَنِّی بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ وَ فَضْلِکَ ؛ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ، وَ الطَّوْلِ وَ الامْتِنَانِ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
مولایم ای مولای من، تو پرورندهای و من پروریده، آیا رحم میکند به پروریده جز پرورنده؟ مولایم ای مولای من، تو بزرگمنشی و من فروتن، آیا رحم میکند به فروتن جز بزرگمنش؟
مولایم ای مولای من، به من رحم کن به رحمتت و به جود و کرم و فضلت از من راضی شو، ای دارای جود و احسان و عطا و مهربانی و محبت، به مهربانیات ای مهربانترین مهربانان.