لجستیک فرمول یک

فرمول یک ایران – مسابقات فرمول یک در سراسر جهان از عربستان سعودی تا سنگاپور برگزار می شود اما این موضوع، فرمول یک را به یک کابوس لجستیکی تبدیل می کند. تقویم 2023 شامل 23 مسابقه(بدون در نظر گرفتن حذف شده ها) در 21 کشور و در پنج قاره مختلف است که...

فرمول یک ایران – مسابقات فرمول یک در سراسر جهان از عربستان سعودی تا سنگاپور برگزار می شود اما این موضوع، فرمول یک را به یک کابوس لجستیکی تبدیل می کند.

تقویم 2023 شامل 23 مسابقه(بدون در نظر گرفتن حذف شده ها) در 21 کشور و در پنج قاره مختلف است که تنها در 9 ماه از فصل مسابقات در 10 منطقه زمانی مختلف برگزار می شود.

رانندگان 240 ساعت یا 10 روز کامل را در پرواز می گذرانند. تیم ها 1500 تن تجهیزات را جا به جا می کنند. این تجهیزات بیش از 75000 مایل را طی می کنند یعنی عملا مسافت طی شده آنها به اندازه سه برابر محیط زمین است.

تجهیزات به همراه کشتی، کامیون و هواپیما حمل می شوند و همه چیز از 18 ماه قبل برنامه‌ریزی می‌شود تا اشتباهی رخ ندهد، اما دقیقاً چگونه این کار را انجام می‌دهند؟ و چه اتفاقی می افتد اگر که آنها مرتکب اشتباهی شوند؟

ابتدا مهم است که بدانید چگونه فرمول یک از نظر جغرافیایی کار می کند.

هر 10 تیم فرمول یک دفتر مرکزی خود را دارند. این ساختمان مرکزی به عنوان کارخانه تیم ها شناخته می شود، جایی که ماشین ها در آن طراحی و تولید می شوند که اکثرا دارای یک تونل باد برای آزمایش قطعات ایرودینامیکی و یک دستگاه شبیه ساز برای کمک به رانندگان برای آماده شدن در مسابقات مختلف هستند.

صدها کارمند در طول سال در این ساختمان‌ها کار می‌کنند. این ساختمان افرادی مختلفی را از تیم های فروش و بازاریابی گرفته تا مهندسان و خود رانندگان را درون خود می‌بینید، اما این کارخانه‌ها همه در یک مکان قرار ندارند. مرسدس، ردبول، مکلارن، استون مارتین، آلپین و ویلیامز در بریتانیا، فراری، هاس(سه مقر:آمریکا، ایتالیا و بریتانیا) و آلفاتاوری(یک مرکز مجزا در بریتانیا) در ایتالیا، آلفارومئو در سوییس.

این امر مستلزم آن است که هر تیم برنامه لجستیکی سفارشی خود را ارائه کند و تا 18 ماه قبل با شریک لجستیکی فرمول یک یعنی دی اچ ال شروع به کار و هماهنگی کند.

دی اچ ال نزدیک به 40 سال است که با فرمول یک کار کرده است و یک تیم 35 نفره متخصص در این امور دارد که به هر مسابقه سفر می کنند تا بر بسته بندی و حمل و نقل نظارت کنند.

اما ساده ترین راه برای توضیح لجستیک فرمول یک تقسیم کردن تقویم یک فصل به دو قسمت مسابقات اروپایی و مسابقات پروازی است.

وضعیت مسابقات اروپایی کاملاً گویا هستند، آنها مسابقاتی هستند که در اروپا برگزار می شوند. این مسابقات به مراتب از لحاظ لجستیکی ارزانتر و آسانتر هستند. به این خاطر که همه چیز با کامیون حمل می شود. کامیون های حمل و نقل شامل یخچال، تجهیزات ورزشی، تلویزیون، غذا و تخت هستند. آنها به معنای واقعی کلمه همه چیز را حمل می کنند، از صندلی و میز گرفته تا موتور، کامپیوترها و ماشین ها.

تیم ها یک هفته قبل از باز شدن پیست برای تماشاگران به آن وارد می شوند و تعداد 27 کامیون در طول پنج روز تخلیه و اطمینان حاصل می شود که تا روز چهارشنبه کل پدوک ساخته شده است. از آنجایی که حمل و نقل با کامیون بسیار ارزان تر از هواپیماهاست، تیم ها کل ساز و کار خود را با آنها در مسابقات اروپایی جا به جا می کنند.

این سازه‌ها “موتورهوم” نامیده می‌شوند که در هر مسابقه به عنوان دفتر مرکزی موقت تیم کار می کند و همه چیز لازم برای مدیریت و تغذیه کل فرمول یک را در خود جای داده است.

ردبول ریسینگ یک موتورهوم سه طبقه دارد که بیش از 1200 متر مربع بوده و دارای دفاتر، فضای باز، آشپزخانه خصوصی و یک اسپرسو بار است. ساخت این موتورهوم نیازمند 25 خدمه و 32 ساعت زمان است اما جمع کردن آن فقط یک روز طول می کشد.

سخت‌ترین بخش تقویم اروپایی فرمول یک، برگزاری پشت سرهم مسابقات است. این مسابقات در دو یا سه آخر هفته متوالی برگزار می‌شوند و به خدمه حمل‌ونقل فقط سه روز کامل فرصت داده می‌شود تا این موتورهوم ها را مونتاژ و دمونتاژ کنند.

به عنوان مثال، مسابقه فرمول یک مجارستان و بلژیک را به عنوان یک مسابقه پشت سرهم در نظر بگیریم که تنها هفت روز بین آنها فاصله است.

برنامه چیزی شبیه به این خواهد بود:

مسابقه مجارستان حدود ساعت 5 بعد از ظهر به وقت محلی یکشنبه 23 ژوئیه به پایان می رسد، خدمه بلافاصله شروع به بسته بندی وسایل خواهند کرد در حالی که داوران فیا بازرسی پس از مسابقه خود را کامل می کنند.

تیم‌ها در تمام طول شب کار خواهند کرد و در نهایت بسته‌بندی را حدود ساعت 6 صبح روز بعد به پایان می‌رسانند. این همان زمانی است که رانندگان کامیون هر تیم حرکت می‌کنند. تیم‌ها معمولاً دو تا سه راننده را در هر کامیون قرار می‌دهند و آنها به صورت شیفتی رانندگی می‌کنند تا فقط مجبور شوند برای سوخت گیری توقف کنند. این رانندگی شامل 1300 کیلومتر مسیر و 12 ساعت زمان است.

بنابراین اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، دوشنبه شب به موقع به مکان موعود می رسند. 50 خدمه، آنها را در پیست ملاقات کرده و بلافاصله کار تخلیه را آغاز می کنند.

آنها باید همه چیز را دقیقاً همانطور که بود بازسازی کنند و برای این کار تنها دو روز فرصت دارند.

این بدان معناست که اعضای گروه لجستیک اغلب در شیفت های 15 ساعته کار می کنند و آشپزهای تیم با حداقل تجهیزات موجود مونتاژ شده به آنها غذا می دهند تا مطمئن شوند که انرژی لازم را دارند و افراد می توانند به کار خود ادامه دهند.

اینطور نیست که فقط یک بار در سال اتفاق بیفتد، تنها در سال 2023 هفت مسابقه پشت سر هم برگزار می شود.

در مجموع تیم ها در طول فصل اروپا حدود 15000 مایل را طی پنج ماه طی خواهند کرد و خدمه حمل و نقل حدود دو ماه را به صورت فیزیکی خارج از خانه و در جاده سپری خواهند کرد.

اما این بخش آسان لجستیکی فرمول یک در یک فصل است زیرا در حالی که حمل و نقل جاده ای می تواند دشوار باشد، اما مسابقات پروازی از لحاظ لجستیکی یک دنیای کاملا متفاوت است.

تیم ها از ماه ها قبل از مسابقه، برای این مسابقات برنامه ریزی می کنند.

به عنوان مثال، سه ماه قبل از شروع فصل فرمول یک، هر 10 تیم مسابقه، پنج کیت کانتینر حمل و نقل را بسته بندی و ارسال می کنند.

تیم‌های ثروتمندی مانند ردبول، مرسدس و فراری ممکن است از کانتینر بیشتری استفاده کنند، اما یک کیت معمولی شامل سه کانتینر حمل و نقل 12 متری است.

این کانتینرهای حمل و نقل شامل تمامی تجهیزات معمولی(غیرحیاتی) برای آخر هفته مسابقه از جمله جک، چرخ دستی، صندلی، میز، تجهیزات آشپزخانه و موارد دیگر است.

آنها با کشتی به صورت یک الگوی از پیش تعریف شده مقصد های لازم را برای رسیدن به هر مسابقه طی می کنند.

بنابراین پس از پایان هر مسابقه، کیت دوباره بسته بندی می شود و به مسابقه بعدی پروازی که در حال حاضر کیت ندارند، ارسال می شود.

بیایید از فصل 2023 به عنوان مثال استفاده کنیم، تیم‌هایی که اولین کیت های خود را به بحرین، استرالیا، آذربایجان و میامی ارسال می‌کنند:

کیت بحرین به عربستان سعودی، سنگاپور و برزیل، کیت استرالیا به ژاپن، کیت آذربایجان به قطر، ابوظبی و کیت میامی به کانادا، آستین، مکزیک و لاس وگاس ارسال خواهد شد.

پس از پایان فصل، این کیت ها برای فصل زمستان به ساختمان مرکزی تیم ها باز می گردند.

این رویکرد ارسال پنج کیت اولیه، آزادی عمل بیشتری را از نظر زمانی برای تیم ها در طول فصل فراهم می کند.

البته با حمل کانتینرها روی کشتی به جای هواپیما، پول زیادی نیز صرفه جویی می شود. اما سخت ترین بخش فرمول یک مطمئنا مسابقات پشت سرهم پروازی است.

در چنین شرایطی، دو مسابقه در آخر هفته های پشت سر هم وجود دارند که اغلب صدها مایل از هم فاصله دارند.

لاس‌وگاس و ابوظبی را در نظر بگیرید این مسابقات فقط یک هفته از هم فاصله دارند، اما تیم‌ها باید بیش از 8200 مایل را طی کنند، آنها نزدیک به 20 ساعت در هواپیما خواهند بود و باید با 11 ساعت اختلاف زمانی کنار بیایند.

برنامه ممکن است چیزی شبیه به این باشد:

مسابقه لاس وگاس در یک شنبه شب برگزار می شود، بنابراین جمع آوری وسایل در طول مسابقه آغاز می شود.

تیم ها با بارگیری قطعات یدکی که پس از شروع مسابقه قابل استفاده نیستند، شروع به کار خواهند کرد، مانند: موتورهای اضافی و بقیه بسته بندی نیز فقط 15 دقیقه پس از پایان مسابقه آغاز می شود.

مهمترین آیتم ها روی پالت هایی که اولویت پروازی دارند بارگذاری می شوند و تنها چند ساعت پس از مسابقه مستقیماً به فرودگاه هدایت می شوند.

سپس پالت های هر 10 تیم در پنج هواپیمای بوئینگ 777 برای پرواز زودهنگام صبح یکشنبه بارگیری می‌شوند. این هواپیماها از سمت فرمول یک اجاره شده اند اما هر تیم هزینه فضایی را که استفاده می کند پرداخت می کند.

سپس بقیه پالت ها در طی چهار تا شش ساعت در هواپیماهای اضافی بارگیری می شوند و کارکنان هر تیم روز بعد از مسابقه سفر خود را آغاز می کنند.

کارکنان سطح پایین با پروازهای عادی راهی می شوند و رانندگان و کارکنان بالارده اصولا با پرواز خصوصی به مقصد می روند.

هواپیماهای باری روز دوشنبه در ابوظبی فرود می آیند و پس از گذراندن گمرک به پیست مسابقه هدایت می شوند تا خدمه مونتاژ، شروع به کار کنند.

یک شرط مهم وجود دارد که هیچ تیمی مجاز به دست زدن به محموله باربری خود تا رسیدن بار تمامی تیم ها نیست. این کار برای اطمینان از این است که هیچ تیمی زودتر از بقیه شروع به کار نکند و برابری برقرار شود.

خدمه مونتاژ کمتر از 48 ساعت فرصت خواهند داشت تا همه چیز را قبل از رسیدن رانندگان و مدیران تیم برپا کنند.

این فرآیند با چیزهای اساسی مانند نصب صفحات دیواری اختصاصی در گاراژ شروع می شود، اما با کارهای پیچیده ای مانند راه اندازی یک سیستم الکتریکی برای تجهیزات رادیویی و رایانه ای پایان می یابد.

این مسابقات برای رانندگان نیز دشوار است، زیرا تغییرات زمانی زیادی به مقاصد مختلف وجود دارد، به خصوص در مسابقات پشت سر هم.

رانندگان فرمول یک دائماً در حال مبارزه با جت لگ هستند، فیث فیشر فیزیوتراپ تیم هاس به نیویورک تایمز گفت که ارتباط واضحی بین جت‌لگ و عملکرد ضعیف راننده وجود دارد.

بنابراین رانندگان با مربیان خود به روش های مختلف برای مبارزه با این موضوع کار می کنند.

اکثر آنها سعی می کنند چندین روز زودتر به مقصد برسند تا بتوانند با زمان وفق پیدا کنند.

روپرت مَن، فیزیوتراپ کارلوس ساینز در مصاحبه با نیویورک تایمز گفت:

هیچ قانون محکمی برای وفق با منطقه زمانی جدید وجود ندارد، اما قانون ساده این است که برای هر ساعت اختلاف، یک روز نیاز دارید تا سازگار شوید. اگر 9 ساعت اختلاف زمانی باشد، سعی می کنیم این تعداد روز را زودتر جبران کنیم، اما این مسئله می تواند در طول یک فصل یک چالش بزرگ باشد، زیرا که ما با انسان ها سر و کار داریم، نه روبات ها.

رانندگان همچنین سعی می‌کنند که خودشان را از قرار گرفتن در معرض نور محدود کنند تا بدن‌شان سریع‌تر تطبیق پیدا کند و اغلب سعی می‌کنند پس از بیدار شدن از خواب یا قبل از خواب، ورزش سبکی داشته باشند.

در نهایت، فصل فرمول یک هم از نظر روحی و هم از نظر جسمی فشار بسیار بزرگی را وارد می کند. این فصل برای 9 ماه از 12 ماه سال اجرا می شود و کارمندان اغلب هفته ها را دور از خانواده خود می گذرانند.

آخر هفته خوبی رو داشته باشید❤️

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه اتومبیل‌رانی

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!