پرورش و تربیت اخلاقی اجتماعی در برنامه های درسی مبتنی بر ارزش های اسلامی

انسان بدون تربیت نمیتواند به کمال برسد و به دلیل چند بُعدی بودن نیازمند تربیتهای متفاوت است که از آن جمله میتوان به تربیت اجتماعی، اخلاقی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... اشاره کرد. در این میان به جرأت میتوان تربیت
اخلاقی و اجتماعی را از مهمترین تربیتها دانست؛ زیرا نهتنها خود فرد، بلکه همه کسانی که بهنوعی با او در ارتباط هستند، از این ارتباط متأثر میشوند. به بیان روشنتر، حیات جامعه به تربیت اخلاقی و اجتماعی وابسته است اولین آیات نازلشده بر پیامبر (ص) نخستین سند مدوُّن تعلیم و تربیت اسلامی است که در آن بر دو عنصر بنیادین تعلیم و تربیت یعنی کسب دانش و معرفت از یکسو تعالی روح و کمال انسانی از سوی دیگر تأکید میشود.
در تربیت آنچه محور قرار میگیرد، طبیعت اراده خواست و نیاز فطری فرد است که باید توسط اولیا و مربیان مورد تأیید قرار گیرد. هرگونه تغییر و تبدیل یا تحریف و تحمیل که ماهیت و هویت فردی او را مختل سازد پذیرفته نیست. از
همین روست که باید فرصتها و زمینههای تربیتی به شکل آزاد اما متعهدانه فراهم شود تا شخصیت کودک بهمنزله یک پروسه و نه یک پروژه و بهمثابه یک جریان تکوینی و نه تدوینی، رشد یابد و هر فردی متناسب شاکله خودش و راه و روش منحصربهفرد خود، به کمال فردی و اجتماعی برسد؛ بنابراین تربیت اخلاقی و اجتماعی فرایندی است که هرچند در اجتماع اتفاق افتد اما هر فرد متناسب باشاکله خویش مسیر منحصربهفردی را به سمت کمال طی میکند و طی این مسیر مستلزم طرح و نقشه و برنامهریزی اصولی میباشد